Στο μπάνιο βρέθηκε η απανθρακωμένη γυναίκα - Προσπάθησε να βρει καταφύγιο εκεί

Μία 60χρονη γυναίκα ήταν το θύμα της μεγάλης φωτιάς στην Αττική που άφησε πίσω της η πύρινα λαίλαπα, μια φωτιά που καίει σε διάσπαρτες εστίες για τρίτη ημέρα.

Η γυναίκα, η οποία εργαζόταν σε βιοτεχνία στο Πάτημα Χαλανδρίου, εγκλωβίστηκε στο κτήριο που κάηκε ολοσχερώς από το πέρασμα της φωτιάς.

Πρόκειται για μια αλλοδαπή γυναίκα 65 ετών που εργαζόταν σε εταιρεία στεφανιών και ανθοστολισμών κοντά στο νεκροταφείο στο Πάτημα Χαλανδρίου. Η γυναίκα διέμενε πολλά χρόνια στην Ελλάδα και εργαζόταν στον συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο.

Την ώρα της πυρκαγιάς το βράδυ της Δευτέρας (12.08) όλοι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης βγήκαν από το κτήριο και κατά την καταμέτρηση έγινε αντιληπτή η απουσία της, ωστόσο δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός της. Είχε προκληθεί ιδιαίτερη ανησυχία καθώς η γυναίκα δεν απαντούσε στο κινητό της τηλέφωνο.

Η Πυροσβεστική άρχισε να ψάχνει και λίγη ώρα αργότερα η γυναίκα εντοπίστηκε νεκρή, καθώς είχε απανθρακωθεί μέσα στη βιοτεχνία όπου εργαζόταν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πιθανολογείται ότι το θερμικό φορτίο οδήγησε στην κατάρρευση της μεταλλικής σκεπής με αποτέλεσμα τον θάνατο της γυναίκας. Πληροφορίες, που μεταδίδει ο ΣΚΑΪ, αναφέρουν ότι η σορός της γυναίκας εντοπίστηκε απανθρακωμένη στο μπάνιο της επιχείρησης όπου εκτιμάται ότι προσπάθησε να βρει καταφύγιο, όταν αντιλήφθηκε ότι η φωτιά στο κτήριο είχε επεκταθεί. 

«Χάσαμε μια φίλη τη Νάντια» λένε συνάδελφοι της γυναίκας που βρέθηκε απανθρακωμένη 

«Χάσαμε τη φίλη τη Νάντια, χάσαμε μια πολύ καλή φίλη και συνάδελφο» δήλωσε στην ΕΡΤ γείτονας της επιχείρησης.

Από την πλευρά του ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης είπε «πώς δεν έφυγε, δεν μπορώ να καταλάβω. Εργαζόταν σε εμένα 20-25 χρόνια. Έχω 13-14 υπαλλήλους, είχαν σχολάσει οι περισσότεροι γιατί δεν είχε δουλειά. Κι εγώ τα έχω χαμένα, δεν ξέρω τι να σας πω, κι εγώ εκπλήσσομαι από ό,τι συνέβη».

Δύο συνάδελφοί της που ήταν στο κτήριο την ώρα που ξέσπασε εκεί η φωτιά φέρονται να έχουν περιγράψει ότι «εμείς είδαμε τις φλόγες και αρχίσαμε να τρέχουμε, πηδήξαμε από έναν φράχτη. Της λέγαμε "ελάτε, ελάτε" και αυτή μας είπε "θέλω να πάρω ένα τηλέφωνο". Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο».