Πέθανε η ιδρύτρια και επίτιμη πρόεδρος των «Παιδικών Χωριών SOS» Ελλάδος, Κλώντια Κατσαρά

Η Κλώντια Κατσαρά, ιδρύτρια των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος, στα τέλη του 1975, έφυγε από την ζωή σύμφωνα με την ενημέρωση που παρείχε το Σωματείο.

«Το πολυσήμαντο και πλούσιο κοινωνικό της έργο και η μνήμη της θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στις καρδιές και στη μνήμη των εκατοντάδων παιδιών που μεγάλωσαν κοντά μας, αλλά και σε όλους εμάς σαν φωτεινό παράδειγμα αλτρουισμού και προσφοράς» αναφέρει μεταξύ άλλων η σχετική ανακοίνωση για τον θάνατο της Κλώντιας Κατσαρά.

Αναλυτικά η ανακοίνωση για τον θάνατο της Κλώντιας Κατσαρά

«Αποχαιρετάμε την Κλώντια Κατσαρά, Ιδρύτρια και Επίτιμη Προέδρο των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος.

H Κλώντια Κατσαρά οραματίστηκε, το 1975, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά σε ανάγκη και, λειτουργώντας αθόρυβα και διακριτικά, έφερε στη χώρα μας την ιδέα του «οικογενειακού τύπου φροντίδας» του ανθρωπιστή Δρ. Hermann Gmeiner, ιδρύοντας τα Παιδικά Χωριά SOS και δημιουργώντας το Παιδικό Χωριό SOS Βάρης.

Το πολυσήμαντο και πλούσιο κοινωνικό της έργο και η μνήμη της θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στις καρδιές και στη μνήμη των εκατοντάδων παιδιών που μεγάλωσαν κοντά μας, αλλά και σε όλους εμάς σαν φωτεινό παράδειγμα αλτρουισμού και προσφοράς.

«Θυμάμαι μια μέρα μάς επισκέφθηκε, όπως το συνήθιζε, στη Βάρη. Εκείνο το πρωινό, ο μικρός Γιώργος, 18 μηνών τότε, έκλαιγε, και εμείς δε μπορούσαμε να σταματήσουμε το κλάμα του. Τον πήρε αγκαλιά, του είπε πως τα δάκρυά του ήταν πολύτιμα… Μάζεψε με το δάκτυλο τα δάκρυα που κυλούσαν στα μάγουλά του και, κρατώντας τον αγκαλιά, του είπε πως με αυτά τα δάκρυα θα ποτίσουν μαζί το λουλούδι που μεγάλωνε, δίπλα στο παράθυρο. Και το έκανε. Πότισε με τα δάκρυα του Γιώργου το λουλούδι και ο μικρός εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, που έπαψε να κλαίει. Το πιο ακριβό νερό στον κόσμο είναι ένα δάκρυ. Η σύστασή του; 1% νερό και 99% συναίσθημα» - Νικολίτσα, πρώτη Μαμά SOS του Παιδικού Χωριού SOS Βάρης.

«Όταν κάποτε ρωτήθηκε τι ήταν εκείνο που την ώθησε στη δημιουργία των Παιδικών Χωριών SOS στην Ελλάδα, εντελώς αυθόρμητα και φυσικά έδωσε την απάντηση. Δεν μπορούσε να κοιμάται ήσυχη, όταν γνώριζε ότι κάπου ένα παιδί ήταν μόνο του σε ένα θάλαμο. Σεμνή, ανιδιοτελής, γενναιόδωρη, μακριά από διάθεση προσωπικής προβολής με έμφυτη ευγένεια και πολιτισμό, δούλεψε ακούραστα για την εδραίωση της ιδέας και τη δημιουργία του πρώτου Παιδικού Χωριού SOS στη χώρα μας. Όσοι από εμάς είχαμε τη μεγάλη χαρά να την ζήσουμε και να μας μεταδώσει τον ενθουσιασμό και την έμπνευσή της, της είμαστε ευγνώμονες» - Άννη Κ.