Ελλαδα

Χαλαρώστε, το τραγούδι για τη Γιουροβίζιον δεν έχει σημασία

«Μπορεί για τους συμμετέχοντες να είναι ο κολοφώνας της δόξας και της καριέρας τους αλλά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη χώρα ο υπόλοιπος κόσμος δεν παίζει κανέναν ρόλο»

41586-784579.jpg
Μάνος Βουλαρίνος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Χαλαρώστε, το τραγούδι για τη Γιουροβίζιον δεν έχει σημασία

Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για το τραγούδι «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι, το βιντεοκλίπ και τα σχόλια για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Η ελληνική συμμετοχή στον «πανευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού» της Γιουροβίζιον έχει τόση σημασία για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό όση σημασία έχει και η ελληνική συμμετοχή σε κάποιο διεθνές τουρνουά μπιτς βόλεϊ. Μπορεί για τους συμμετέχοντες να είναι ο κολοφώνας της δόξας και της καριέρας τους αλλά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη χώρα ο υπόλοιπος κόσμος δεν παίζει κανέναν ρόλο. Και το ίδιο ισχύει για όλες τις χώρες. Κανένας δεν διαμορφώνει την άποψη του για τη Γαλλία, τη Νορβηγία, την Ισπανία, την Πορτογαλία ή τη Μεγάλη Βρετανία από το τραγούδι που στέλνουν σε έναν διαγωνισμό ο οποίος απολύτως συνειδητά φλερτάρει με την παρωδία.

Συνεπώς το τραγούδι με το οποίο θα διαγωνιστεί η τραγουδίστρια Μαρίνα Σάττι μπορεί να είναι αριστουργηματικό, έξυπνο, ευρηματικό, αδιάφορο, εφιαλτικό, γελοίο ή φρικαλέο χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για την χώρα που έχει την τύχη να κατοικείται από τον εξυπνότερο, εργατικότερο, ευρηματικότερο και πιο βασανισμένο λαό του κόσμου. Και το ίδιο ισχύει και για το βίντεο του τραγουδιού. Μπορεί αυτή η χίπστερ παρωδία του φολκλορικού κιτς να είναι εντελώς παρωχημένη αλλά αυτό αφορά μόνο τους δημιουργούς του. Και στο κάτω-κάτω ένα τραγούδι και ένα βίντεο που δημιουργούνται για έναν συγκεκριμένο διαγωνισμό κρίνονται μόνο από την επιτυχία ή την αποτυχία στον διαγωνισμό, η οποία και πάλι δεν λέει τίποτα απολύτως για τη χώρα. 

Αντιθέτως, αυτό που λέει πολλά για την Ελλάδα είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένας διαγωνισμός τραγουδιού και πολύ περισσότερο ένας διαγωνισμός τραγουδιού που ούτε ο ίδιος παίρνει τον εαυτό του τόσο στα σοβαρά.

Η ανάδειξη της ελληνικής συμμετοχής σε σχεδόν εθνικό θέμα λέει ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα τόσο ανασφαλής όσο κάποιος που αρνείται πεισματικά να τραγουδήσει σε πάρτι καραόκε της παρέας του επειδή φοβάται ότι είναι φάλτσος, ή όσο ένας επαρχιώτης που δεν μιλάει επειδή θέλει να κρύψει την προφορά του.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι οι κουβέντες για τη γιουροβίζιον ή το κράξιμο για το τραγούδι και το βιντεοκλίπ δεν έχουν πλάκα. Φυσικά και έχουν και όποιος δεν το καταλαβαίνει πιθανότατα να μην καταλαβαίνει ότι η κυρία Σάττι θα έπρεπε να πάρει την άδεια του Γιώργου του Ταμπάκη πριν αποφασίσει να τον μιμηθεί. Αρκεί να γίνονται πάντα με την κατανόηση ότι καμία νίκη σε κανέναν διαγωνισμό τραγουδιού δεν αλλάζει τίποτα για καμία χώρα, πολύ περισσότερο όταν ο διαγωνισμός (πολύ σοφά) έχει καταλάβει ότι αυτό στο οποίο μπορεί να αριστεύσει είναι η διασκέδαση και όχι η τέχνη. Και μπράβο του.

Υ.Γ. Ασχέτως Γιουροβίζον. που έτσι κι αλλιώς έχει την ευφυΐα να αυτοπαρωδείται, η τέχνη δεν είναι αθλητισμός για να μετριούνται επιδόσεις και γκολ και έτσι να ανακηρύσσεται ο καλύτερος. Γι’ αυτό άλλωστε η μόνη πραγματική αξία που δίνει κάθε καλλιτεχνικό βραβείο (ακόμα κι αυτά που εμφανίζονται ως σοβαρά, όπως τα Όσκαρ ή τα Γκράμι) είναι στο κασέ όσων το κερδίζουν.

 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.