Ελλαδα

Ο Χρήστος Χωμενίδης αποχαιρετά τον Δημήτρη Φύσσα με ένα ποίημα του συγγραφέα

«Υπήρξε ένας παλίκαρος βγαλμένος λες από κλέφτικο τραγούδι», γράφει

Newsroom
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Χρήστος Χωμενίδης αποχαιρετά τον Δημήτρη Φύσσα - Η ανάρτηση για τον συγγραφέα

Ο Χρήστος Χωμενίδης αποχαιρετά τον Δημήτρη Φύσσα, τον δημοσιογράφο και συγγραφέα που έφυγε από τη ζωή σήμερα (23.2) σε ηλικία 68 ετών. Ο Δημήτρης Φύσσας ετοιμαζόταν σε λίγες ημέρες για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου, όμως, η καρδιά του τον πρόδωσε τα ξημερώματα της Παρασκευής. Η είδηση του θανάτου του, έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση του αδελφού του, Γιάννη. 

Ο Χρήστος Χωμενίδης αποχαιρετά τον Δημήτρη Φύσσα

Ο Χρήστος Χωμενίδης θέλησε να του πει το δικό του «αντίο» με μία λιτή ανάρτηση στο Facebook, στην οποία παραθέτει «ένα ποίημά του που με συγκινεί πολύ». 

«Με μεγάλη οδύνη πληροφορήθηκα μόλις τον ξαφνικό θάνατο του Δημήτρη Φύσσα. Ο Μήτσος Φύσσας υπήρξε προικισμένος, πολυπράγμων, ευαίσθητος, αυθεντικά ιδιόρρυθμος, "ουδενός εχόμενος και ουδέν έχων". Κυρίως όμως υπήρξε ένας αληθινός λεβέντης, ένας παλίκαρος βγαλμένος λες από κλέφτικο τραγούδι», γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης σε ανάρτησή του στο Facebook. 

Και ένας ταλαντούχος ποιητής και συγγραφέας.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Χρήστου Χωμενίδη για τον Δημήτρη Φύσσα

Με μεγάλη οδύνη πληροφορήθηκα μόλις τον ξαφνικό θάνατο του Δημήτρη Φύσσα. Ο Μήτσος Φύσσας υπήρξε προικισμένος, πολυπράγμων, ευαίσθητος, αυθεντικά ιδιόρρυθμος, "ουδενός εχόμενος και ουδέν έχων". Κυρίως όμως υπήρξε ένας αληθινός λεβέντης, ένας παλίκαρος βγαλμένος λες από κλέφτικο τραγούδι.
Και ένας ταλαντούχος ποιητής και συγγραφέας.
Θυμίζω ένα ποίημά του που με συγκινεί πολύ. Όχι για το ιστορικό-πολιτικό τοπίο μα για την αποτύπωση της ανθρώπινης κατάστασης.
Δημήτρης Φύσσας
Η Σπασμένη Πόρτα
Στους Οπλατζήδες και στους Ελασίτες
μίλησε έτσι ο Κωνσταντινίδης Δημήτριος:
"Γιατί μού σπάσατε την πόρτα, αντί να μου χτυπήσετε -
Αφού το ξέρετε, ποτέ δεν κρύφτηκα
Εγώ δεν έφυγα να πάω στη Σκομπία
Δεν ήμουνα για στρωματσάδα Κολωνάκι εγώ
Γιατί ποτέ δεν πείραξα κανένα
Ήμουνα βασιλόφρων, είμαι ακόμα, και λοιπόν;
Κι αν σας ματώσαν Χίτες, Ταγματασφαλίτες
Τραβάτε να ζητήσετε σ'αυτούς τα ρέστα
Εγώ έπαθα κρυοπαγήματα στην Αλβανία
και μπήκα πολεμώντας Κοριτσά -
Πού ήσασταν τότε, αμούστακα παιδάκια;
Για αυτό δεν έφυγα να πάω στη Σκομπία
Γιατί δεν είχα τίποτα να φοβηθώ
-Ήμουνα βασιλόφρων, και λοιπόν;-
Στη γειτονιά μου όλοι με ξέρανε
Ξέραν ποιός ήτανε ο Μήτσος ο ψηλός
Και ότι δεν πείραξα κανέναν
Και οι ντόπιοι αριστεροί εδώ φίλοι μου όλοι
(Μάλιστα ενίοτε φίλοι ευεργετημένοι)-
Εσείς δεν ήσασταν όχι απ'την Κυπριάδη
Καν Πατησιώτες δεν υπήρξατε, άγνωστες φάτσες
Ποιοί ήσασταν και πούθε ήρθατε;
Και σπάσατε την πόρτα, αντί να μου χτυπήσετε.
Μόνο και μόνο γιατί είχ'άλλα μυαλά.
Ενώ ποτέ δεν πείραξα κανέναν
Δεν είχα λόγο να κρυφτώ, δεν κρύφτηκα -
Στην ίδια μου τη γειτονιά με φυλακίσατε
Στη βίλα που ξεδιαλέγατε τον κόσμο για την Ούλεν
(Με το παιδί και τη γυναίκα αγάλματα στο σπίτι)
Κι ύστερα με τραβολογούσατε στα χιόνια, στα βουνά
Γύρω μου αίματα, κουρέλια, γκάβαλα, διαταγές
Κι όπως μας σέρνατε ξανάπαθα κρυοπαγήματα -
Για να γυρίσω άρρωστος μετά τη Βάρκιζα
Και να πεθάνω λιγάκι πιό μετά
Έχοντας ίσα επισκευάσει τη σπασμένη πόρτα".-

Ο Δημήτρης Φύσσας και το πλούσιο έργο του 

Ο Δημήτρης Φύσσας, δημοσιογράφος, συγγραφέας και για χρόνια συνεργάτης της ATHENS VOICE - έγραφε μεταξύ άλλων τη στήλη City Loverέφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών. 

Ο Δημήτρης Φύσσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 και σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία και Πολιτική Επιστήμη. Όπως ανέφερε ο ίδιος, βρέθηκε «στην πιάτσα του ιδιωτικού τομέα με ποικίλα επαγγέλματα από το 1974». Υπήρξε συγγραφέας, δημοσιογράφος και μέλος της ΑΛΕΦ, της Ένωσης των Άθεων, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Συλλόγου «Αναγέννηση» περιοχής Κυπριάδη. Εκατοντάδες κείμενα και εκατοντάδες ραδιοφωνικές εκπομπές για θέματα βιβλίου, λογοτεχνικά, αθηναιολογικά, πολιτικά έφεραν την υπογραφή του. Όπως και δεκάδες βιβλία. Ο Δημήτρης Φύσσας πέθανε σήμερα 23 Φεβρουαρίου 2024. 

Η είδηση για τον θάνατο του Δημήτρη Φύσσα έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση του αδελφού του, Γιάννη. «Προφητικό το βιβλίο του αδερφού μου Δημήτρη Φύσσα που κυκλοφόρησε: "Ο Μέσκουλας αποσύρεται για να πεθάνει". Δεν πρόλαβε να κάνει την παρουσίαση. Πέθανε τα ξημερώματα από την καρδιά του. Δεν υπάρχουν λόγια...», έγραψε ο Γιάννης Φύσσας. 

Μόλις εχθές το βράδυ, ο Δημήτρης Φύσσας είχε αναρτήσει στο Facebook το σχόλιο του για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά. Άλλωστε, συνήθιζε να είναι ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Φίλοι και αναγνώστες είναι «παγωμένοι» από τον ξαφνικό θάνατό του. 

Ο Δημήτρης Φύσσας είχε εκδώσει τα βιβλία: 

  • «Η γενιά του Πολυτεχνείου». Who is who. Δελφίνι, Αθήνα 1993 
  • «Αυστηρώς ακατάλληλον. Προγράμματα αθηναϊκών κινηματογράφων σεξ. Συμβολή στην Κοινωνιολαογραφία». Δελφίνι, Αθήνα 1994
  • «Αγύριστο κεφάλι». Διηγήματα, Εστία, Αθήνα 2004
  • «Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος». Μυθιστόρημα, Εστία, Αθήνα 2005, στ΄ έκδοση 2013.
  • «Στρατιώτης του Χριστού. Ημερολόγιο δυσμετάφραστο». Μυθιστόρημα, Γνώσεις, Αθήνα 2008 
  • «Οι αστικοί χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους. Ποιήματα 1972-2008». Γιαου. Κε., Αθήνα 2008 
  • «Ο αναγνώστης του Σαββατοκύριακου». Μυθιστόρημα, Εστία, Αθήνα 2012, β΄ έκδοση 2013.
  • «Τα σινεμά της Αθήνας 1896 - 2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου». Έρευνα, 2013. athensvoice, athensreviewofbooks, estia, staxtes, trypa + «Συμπλήρωμα» στο «Τα σινεμά της Αθήνας», 2017.
  • «Της κάβλας + Ου φωνητά. Βωμολοχικά ποιήματα και βωμολοχικές παρωδίες». 2013. 
  • «Ο κηπουρός κι ο καιροσκόπος». Μυθιστόρημα, Εστία, Αθήνα 2014.
  • «Η Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης». Μυθιστόρημα, Εστία, Αθήνα 2015.
  • «Εμένα μου λες». Ποιήματα, ΑΩ, Καλύβια 2016
  • «Τραγούδια της φυλακής» (Γκούτενμπεργκ, 2017)
  • «Μουσείο Λαογραφίας» (Εστία, 2017)
  • «Εμμανουήλ Ροϊδης.Τρεις μεσαιωνικές μελέτες» (Πατάκης, 2018)

Επίσης, συμμετείχε στα έργα: 

  • «Αίμα στο Μοναστηράκι», στo «Υπόγειες ιστορίες». Διηγήματα (Athens Voice, 2008).
  • «Η μάχη του Βοτανικού (Αθήνα 2021», στο «α2525. Ιστορίες από την Αθήνα του μέλλοντος» (AΛΕΦ, 2017)
  • «Δυο εκδοχές για τον Αλ», στο «Ιστορίες μποντσάι για την 11η Σεπτεβρίου 2001» (Μιχάλης Σιδέρης, 2017).