Απόγευμα Τρίτης, το κέντρο της Αθήνας είναι παράξενα άδειο από περαστικούς και ένα βουητό από ήχους τρακτέρ φτάνει στα αυτιά σου αρκετά μέτρα μακριά πριν πλησιάσεις στην πλατεία Συντάγματος, την οποία ήταν αδύνατο να προσεγγίσεις ακόμη και από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Η συγκέντρωση των αγροτών έχει ξεκινήσει: από τις μικροφωνικές και τα ηχοσυστήματα στα τρακτέρ παίζουν λαϊκά διάσπαρτα, παλιά και καινούργια, συναντούν τους ήχους έντονων συζητήσεων και τις μυρωδιές από καλαμάκια, καλαμπόκια και κάστανα που ψήνονται για να ταϊστούν ανθρώπινα σώματα. Οι παρευρισκόμενοι είναι εδώ για έναν κοινό σκοπό: να κάνουν ηχηρή την παρουσία τους στη Βουλή και να επισημάνουν τη σημαντικότητα των αιτημάτων τους. Πρόεδροι αγροτικών συλλόγων βγάζουν λόγους κι επιδοκιμάζονται από το πλήθος με παλαμάκια και επιφωνήματα, την ώρα που ανεμίζουν σημαίες. Κάθε περιοχή έχει τη δική της σημαία, σαν ένα είδος διακριτικού. Έχει ήδη σουρουπώσει όταν εγώ αποφασίζω να φύγω αφού ο περισσότερος κόσμος έχει αποχωρήσει κι εκείνοι μοιάζουν ικανοποιημένοι από την κινητοποίησή τους.
9°
