Ο Πάνος Βλάχος επιβεβαιώνει την αγάπη της αριστεράς για τη βία

Δεν γνωρίζω πού αυτοτοποθετείται πολιτικώς ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος αλλά δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από κομμάτι του «προοδευτικού κόσμου», όπως αυτοσαρκαστικά αυτοαποκαλούνται οι αριστεροί συμπολίτες. Το λέω γιατί ακροδεξιός δεν μου φαίνεται, και κεντρώος ή δεξιός αποκλείεται να είναι. Κανένας κεντρώος ή δεξιός δεν θα προέτρεπε σε βία και εξόντωση πολιτικών και δημοσιογράφων που δεν συμπαθεί. Κανείς κεντρώος ή δεξιός δεν θα τραγουδούσε π.χ. «ρίξτε μέσα σ’ ένα σάκο Ράνια Τζίμα και Τσιπράκο». Δεν θα έκανε δηλαδή ποτέ αυτό που έκανε ο ηθοποιός Βλάχος όταν σε μια εμφάνισή του ως τραγουδιστής τραγούδησε «μέσα σ’ ένα σάκο βάλτε Άδωνι και Πορτοσάλτε» διαδίδοντας ένα μήνυμα που, ως βίαιο και απειλητικό της ζωής, δεν μπορούσε παρά να συγκινήσει την αριστερά.

Ο καλλιτέχνης βέβαια διευκρίνισε ότι η προτροπή για βία σε βάρος του υπουργού υγείας και του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ έγινε στο πλαίσιο της «σάτυρας», εννοώντας φαντάζομαι τη σάτιρα (εκτός αν η παράσταση είχε σχέση με το σεξ), πράγμα που σημαίνει ότι είναι αριστερός με ενοχές. Που προτρέπει σε επιθέσεις εναντίον πολιτικών και δημοσιογράφων αλλά μετά λέει ότι το κάνει για πλάκα. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σατιρίζει η προτροπή να τοποθετηθούν σε σάκο ένας πολιτικός που του έκαιγαν το βιβλιοπωλείο κάθε μήνα και ένας δημοσιογράφος που του έχουν βάλει βόμβα στο σπίτι του, εκτός αν ο πολυτάλαντος Βλάχος ήθελε να σατιρίσει τη μανία της αριστεράς και της ακροδεξιάς να εξοντώνουν τους αντιπάλους τους και να καταφεύγουν στη βία, οπότε πάω πάσο. Τότε το τραγουδάκι είναι όντως σατιρικό. Αν όμως το τραγούδι στρέφεται εναντίον του Γεωργιάδη και του Πορτοσάλτε, έχει τόση σχέση με τη σάτιρα όση ο ηθοποιός Βλάχος με τον Ράιαν Γκόσλινγκ (ο οποίος επίσης είναι και τραγουδιστής).

Φυσικά τον Πάνο τον Βλάχο έσπευσε να υπερασπιστεί ο αυτοσαρκαστικά αυτοαποκαλούμενος προοδευτικός κόσμος της χώρας διότι σε αυτόν τον κόσμο αρέσει η ιδέα της φυσικής εξόντωσης των αντιπάλων. Άλλωστε αριστερά χωρίς βία και εκτελέσεις δεν υπάρχει: σε αντίθεση με τους δεξιούς και τους κεντρώους, οι αριστεροί (και οι όλο ομοιότητες ακροδεξιοί) επιθυμούν την επανάσταση. Την ανατροπή του πολιτεύματος. Και δεν νοείται επανάσταση χωρίς βία και εξόντωση των αντεπαναστατών - εχθρών του λαού. Η αριστερά είναι από τη φύση της μια παράταξη της βίας.  

Το πιο αστείο είναι ότι πρόκειται για τον ίδιο κόσμο που τάχα καίγεται «για την ελευθερία του Τύπου» και οργανώνει ψηφίσματα εναντίον της Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο σαν εμπρηστής που οργανώνει εκδήλωση για την προστασία των δασών. Τον κόσμο που ονειρεύεται τη βία, υπερασπίζεται τη βία, προωθεί την κουλτούρα της βίας, αρκεί φυσικά αυτή να στρέφεται εναντίον των άλλων. Των «συντηρητικών». Αυτών που πρέπει οι προοδευτικοί άνθρωποι σαν τον ηθοποιό Βλάχο να βάλουν μέσα σε έναν σάκο για να καθαρίσει επιτέλους ο τόπος, όπως έλεγε και ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής, Μιχαλολιάκος και όπως λέει ο ηγέτης της Τζάκρη, Κασσελάκης. Και μπράβο τους.