«Κανένα παιδάκι…» και ο «Νόμος των Σοδόμων»

Είδα αργά χθες το βράδυ (γιατί πιο πριν έβλεπα ματς, και μετά έβγαλα τα σκυλάκια μας βόλτα) τις φωτογραφίες από τη συγκέντρωση των κακομοίρηδων που αντιδρούν στο νομοσχέδιο για την ισότητα στον πολιτικό γάμο, και διάβασα κι εγώ, τελευταίος και καταϊδρωμένος, τα συνθήματα που ήταν γραμμένα στα πανό και τα πλακάτ. Και είμαι βέβαια σίγουρος πως τουλάχιστον δύο έγιναν βάιραλ στο X Twitter: το «ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΟΑΤΚΙ» και το «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ». Δεν πρόσεξα αν ήταν και αντιπροσωπεία τού ΚΚΕ εκεί, με βροντερά συνθήματα κατά του «ατομικού δικαιωματισμού» και του «αποκλεισμού της μητρότητας και της πατρότητας», ή υπέρ της «αντικειμενικής κοινωνικής και βιολογικής βάσης της γονικής ευθύνης». My bad.

Εν πάση περιπτώσει, θέλω μόνο να κάνω δύο σχόλια για αυτά τα δύο συνθήματα. Το ένα είναι εντελώς άσχετο. Καλά τα Σόδομα, αλλά το τοπωνύμιο Γόμορρα ακολούθησε από (συγγνωστό) λάθος τον πληθυντικό και το γένος της γειτονικής πόλης ενώ στην πραγματικότητα είναι θηλυκό και απαντά στον ενικό: είναι η Γόμορρα (που μαζί με τα Σόδομα και άλλες τρεις πόλεις της Νεκράς Θάλασσας, «την Αδαμά, τη Σεβωείμ και τη Σηγώρ, αποτελούσαν τη λεγόμενη πεντάπολη της κοιλάδας Σιδδίμ», όπως διαβάζει κανείς). Άσχετο, αλλά ήθελα κάποτε να το πω, είχα αυτό τον ψυχαναγκασμό.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν καν να κατανοήσουν μερικώς έννοιες όπως «βιολογικό φύλο» και «κοινωνικό φύλο». Για εκείνους ΛΟΑΤΚΙ σημαίνει «αδελφές», όπως ακριβώς «τρανς» είναι γι’ αυτούς ένας άντρας ντυμένος με… γυναικεία ρούχα.

Το δεύτερο σχόλιο που θέλω να κάνω έχει να κάνει με το ακρωνύμιο ΛΟΑΤΚΙ, που —βέβαια— χρησιμοποιείται για την κοινότητα των Λεσβιών (Lesbian), των Ομοφυλόφιλων (Gay), των Αμφιφυλόφιλων (Bisexual), των Tρανς (Trans), των Koυίρ (Queer) και των Ίντερσεξ (Ιntersex) ατόμων. Γνωστά αυτά, θα πείτε. Ναι. Αλλά σίγουρα ΟΧΙ στους τύπους που έφτιαξαν το πανό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν τους παραπάνω όρους, ούτε μπορούν καν να κατανοήσουν μερικώς έννοιες όπως «βιολογικό φύλο» και «κοινωνικό φύλο», «έκφραση φύλου» και «χαρακτηριστικά φύλου», «έμφυλη ταυτότητα» «cis[gender]», «non binary» κλπ. κλπ. Για εκείνους ΛΟΑΤΚΙ σημαίνει «αδελφές», όπως ακριβώς «τρανς» είναι γι’ αυτούς ένας άντρας ντυμένος με… γυναικεία ρούχα.

Όμως άλλο θέλω να πω. Ότι ήδη είναι μία επιπλέον κατάκτηση το γεγονός και μόνο ότι αυτό το ακρωνύμιο πέρασε ακόμη και στις τάξεις των συγκεκριμένων ατόμων. Μέχρι μια χούφτα χρόνια πριν, δεν θα μπορούσαν καν να το διαβάσουν: «Λο… Λόακ… Λόλατ… ΜΑ <ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ> ΤΙ ΛΕΗ ?» Κι αυτό από μόνο του είναι καλό. Είναι κάτι.

Οι τέτοιες κοινωνικές αλλαγές γίνονται πάντα αργά (μέχρι πριν ενενήντα χρόνια οι γυναίκες δεν ψήφιζαν: ενενήντα χρόνια είναι χτες), γίνονται σχεδόν ανεπαίσθητα, λίγο-λίγο, με πολλούς και αδιάκοπους αγώνες, με δουλειά πολλών ανθρώπων και με τη συνδρομή πολλών τμημάτων της κοινωνίας. Το 1932, αίφνης, τα σχετικά με την ομοφυλοφιλία θέματα είχαν μπει στο (εκπληκτικό) Δεκαδικό Σύστημα Ταξινόμησης Ντιούι των βιβλιοθηκών κάτω από τους αριθμούς 132 («Ψυχικές Διαταραχές») και 159.9 («Ανώμαλη Ψυχολογία»). Το 1952, η ομοφυλοφιλία πέρασε κάτω από το 301.424 («Η Μελέτη των Φύλων στην Κοινωνία»). Το 1989, προστέθηκε στο 363.49 («Κοινωνικά Προβλήματα»), και μόλις το 1996 μπήκε κάτω από το 306.7 («Σεξουαλικές Σχέσεις»). Για να γίνουν αυτές οι αλλαγές, δούλεψαν συστηματικά πάρα πολλοί. (Την ώρα που έξω από τις βιβλιοθήκες άνθρωποι υπέφεραν τα πάνδεινα, και αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους).

Γι’ αυτό χαίρομαι που οι ανθρωπάκηδες χθες κρατούσαν εκείνο το πανό. «ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΟΑΤΚΙ». Ξέρω, είναι ό,τι πιο απάνθρωπο μπορεί να ακούσει κανείς. Και, θα μου επιτρέψετε, είναι ξεκάθαρα ανώμαλο: αν δεις κάποιον να το λέει χωρίς να κάνει (κακό) χιούμορ, είναι σοφό να αλλάξεις πεζοδρόμιο γιατί ποτέ δεν ξέρεις ότι δεν θα βγάλει καμιά χατζάρα ν’ αρχίσει να σφάζει κόσμο στη στάση του τρόλεϊ, όπως κάτι θεότρελοι ισλαμιστές που πιστεύουν και λένε ακριβώς τα ίδια. Σωστά. Από την άλλη όμως, είναι ΚΑΤΙ.

Κι αν τώρα οργιζόμαστε, ή και γελάμε ταυτόχρονα, με τους ανεγκέφαλους φανατικούς, ένα είναι σίγουρο: η πρόοδος είναι μια δύναμη που πάει πάντα μπροστά και διασχίζει οριζόντια τις κοινωνίες

Κι αν τώρα οργιζόμαστε, ή και γελάμε ταυτόχρονα, με τους ανεγκέφαλους φανατικούς, ένα είναι σίγουρο: η πρόοδος είναι μια δύναμη που πάει πάντα μπροστά και διασχίζει οριζόντια τις κοινωνίες (τις νορμάλ, δεν μιλάω για θεοκρατίες, Ρωσίες, Βόρειες Κορέες κλπ.). Η πρόοδος δεν σταματιέται. Εξ ου και, από τη φρίκη που έχουν βιώσει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα λόγω μίας παλαιάς κοπής απάνθρωπου συντηρητισμού —και που εν πολλοίς εξακολουθούν να βιώνουν—, σε λίγο καιρό δεν θα έχουν απομείνει παρά μονάχα μνήμες. Άσχημες μεν, απαίσιες, ναι — αλλά μονάχα αυτό. Γιατί εντέλει όλα θα πάνε επιτέλους καλά.

Μπράβο σε όσους δουλεύουν γι’ αυτό.