Πώς αντιμετωπίζει η Σουηδία τις οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών;
«Εμείς ήρθαμε στην Σουηδία όταν η Αλίκη ήτανε 10 μηνών, το 2016, και παντρευτήκαμε με την Αμαλία. Μετά εκείνη υιοθέτησε την Αλίκη και τώρα είμαστε μία κανονική οικογένεια, απλά στην Ελλάδα είμαι single mοm. Θα ήτανε φανταστικά νέα να ψηφιστεί ο νόμος, οπότε τα έγγραφα που έχουμε εδώ θα ισχύουν αυτόματα και στην Ελλάδα. Σχεδόν πάντα τυχαίνει και ταξιδεύω εγώ με την Αλίκη, αλλά αν ταξιδέψει μόνο η Αμαλία θα πρέπει να έχουν ένα ειδικό χαρτί. Και αν, χτύπα ξύλο, γίνει κάτι στην Ελλάδα, η Αμαλία δεν είναι μητέρα της Αλίκης, οπότε εκεί αναγκαστικά το παιδί θα πήγαινε στη μαμά μου, το οποίο είναι αγχωτικό. Κάθε φορά λέγαμε να πάμε να κάνουμε σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ούτε κι αυτό πιστοποιεί ότι η Αλίκη είναι κόρη της Αμαλίας.
Η ιστορία της Νικόλ, της Αμαλίας και της μικρής Αλίκης που είναι μία οικογένεια
Με την Αμαλία τα φτιάξαμε το 2006 και το 2014 αποφασίσαμε ότι θέλουμε να κάνουμε οικογένεια, οπότε πήγαμε σε τράπεζα σπέρματος, κάναμε τη διαδικασία σε ιδιωτική κλινική και γεννήθηκε η Αλίκη. Καταφέραμε και βρήκαμε έναν παπά στο Λαγονήσι που συμφώνησε να τη βαφτίσει και όταν έγινε 10 μηνών ανεβήκαμε στη Σουηδία. Επειδή σκεφτήκαμε ότι η Αλίκη δεν θα αναγνωριζόταν ποτέ και με τις δύο μαμάδες της ως οικογένεια και επίσης φοβόμασταν πολύ το μπούλινγκ που θα έτρωγε το παιδί στο σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Η κλασική ερώτηση που έχουμε στην Ελλάδα είναι πού είναι ο μπαμπάς; Την Αλίκη κάποια στιγμή την είχαν ρωτήσει αν έχει πεθάνει ο μπαμπάς της. Όλα αυτά τα έχουμε αποφύγει στη Σουηδία, το παιδί έχει τρομερή αυτοπεποίθηση, υπάρχει πλήρης αποδοχή ότι είμαστε οικογένεια σαν όλους τους άλλους, και όχι rainbow.
Στο σχολείο βλέπεις πολύ συχνά παιδιά ομόφυλων ζευγαριών. Στη Σουηδία τα περισσότερα είναι παιδάκια που οι γονείς τους είναι χωρισμένοι, το λέμε μπόνους φαμίλια, δηλαδή μαζί με τον/τη σύντροφο παίρνεις μία οικογένεια μπόνους και μετά βρίσκεστε όλοι μαζί. Είναι και θέμα παιδείας, όλα τα παιδικά βιβλία όταν μιλάνε για οικογένεια σου εξηγούν ότι μπορεί να είναι μία μαμά με ένα σκύλο, μία μαμά με άλλη μία μαμά και ό,τι μπορείς να φανταστείς... Αυτό που θέλει το παιδί είναι αγάπη, τίποτα άλλο, αν αγαπιέται από την οικογένειά του θα μεγαλώσει χαρούμενο και θα νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του.
Η Αλίκη είναι πολύ ανοιχτή στο ότι εγώ είμαι γκέι, μου λέει «εντάξει, εγώ δεν είμαι γκέι αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί και να γίνω». Συνέχεια ανακαλύπτει τον εαυτό της και δεν έχει κάποια όρια που μπορεί να την εμποδίσουν, και αυτό της δίνει μια γενικότερη αυτοπεποίθηση στα πάντα. Κι εμείς αντίστοιχα της λέμε ότι ερωτεύεσαι τον άνθρωπο. Όταν συζητάμε, αυτό που της λέω είναι ότι ερωτεύτηκα την Αμαλία συγκεκριμένα, ανεξάρτητα από το αν η Αμαλία νιώθει γυναίκα ή άντρας ή και γυναίκα και άντρας, δηλαδή το πώς αισθάνεται κανείς ακόμα και στο σεξ και σε όλα αλλάζει συνεχώς. Μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο ανοιχτό το τι είμαστε, τι ερωτευόμαστε, τι θέλουμε, τι μας αρέσει...
Η Νικόλ με την Αμαλία και την Αλίκη
Η μητέρα μου δεν μπορούσε να το δεχτεί ότι θεωρώ και την Αμαλία μαμά, πιστεύει περισσότερο ότι είμαι single μαμά, αυτό λέει στον περίγυρό της. Της είναι πολύ δύσκολο να πει ότι η Αλίκη έχει δύο μαμάδες, ντρέπεται. Πώς μπορώ να αλλάξω τη μητέρα μου που είναι τώρα 85 χρονών; Πάντοτε προσπαθούσα, κάναμε συζητήσεις, απλά φτάναμε σε ένα σημείο που σταματούσαμε. Για αυτήν ήταν πάρα πολύ δύσκολο, το πρότυπό της ήταν να είμαι με έναν άντρα. Η μαμά της Αμαλίας είναι λίγο καλύτερη, όχι ότι κι αυτή μιλάει ανοικτά, ίσως επειδή εγώ γέννησα την Αλίκη το σκέφτεται αλλιώς για το παιδί της και χαίρεται που έχει οικογένεια.
Όταν ήρθαμε στη Σουηδία με την Αμαλία, οι φίλες μας οι λεσβίες είδανε ότι η Αλίκη είχε τρομερή αυτοπεποίθηση και ότι όλα ήταν πολύ καλά, και έτσι σιγά-σιγά όλες ξεκινήσανε οικογένεια, κάπως αισθάνομαι ότι ανοίξαμε δρόμο. Απλά την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε, αμάν πια και η Ελλάδα που δεν κοιτάζει λίγο τι γίνεται στις προοδευτικές χώρες. Σχεδόν όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης υπάρχει αυτή η ελευθερία σε αντίθεση με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ οι οποίες το απαγορεύουνε. Οπότε είναι και το σε ποιο κλαμπ χωρών θέλεις να ανήκεις.
Οι άνθρωποι στην Ελλάδα σκέφτονται πολύ διαφορετικά. Και δεν μιλάω για τους φίλους μας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων κρύβονται από τους γονείς τους και από το κοινωνικό τους περίγυρο. Και δεν χρειάζεται να τους κρίνουμε, αυτές ήταν οι αναπαραστάσεις τους, έτσι έμαθαν να σκέφτονται. Δεν είναι ωραίο να κρίνεις κανέναν και γι’ αυτό δεν θέλω και οι άλλοι να με κρίνουν. Και ειδικά στο θέμα της οικογένειας θέλεις απλά ο άλλος να είναι ευτυχισμένος. Ό,τι οικογένεια επιλέξει να έχει η Αλίκη θα της πω «αρκεί να είσαι εσύ χαρούμενη και τίποτε άλλο».
