Red Umbrella Athens: Ιστορίες από άτομα που εργάζονται στο σεξ

Κάθε άνθρωπος που εργάζεται στο σεξ έχει μια διαφορετική ιστορία. Αυτά είναι κάποια στιγμιότυπα από την ιστορία της Βερόνικας: «Ξεκίνησα το 1990, 17 ετών, στην Αθήνα και εργαζόμουν έως και πριν από 5 χρόνια. Η μητέρα μου υποτίθεται πως ήταν ανεκτική με το διαφορετικό, όταν όμως κατάλαβε ότι κι εγώ ήμουν διαφορετική, με έδιωξε. Η γνωστή αντίληψη “τους αγαπάμε, αλλά μακριά από το σπίτι μας”. Στην αρχή κοιμόμουν σε παγκάκια, δεν είχα να φάω. Βρήκα μια δουλειά που μοίραζα φυλλάδια, αλλά κι εκεί θα έπρεπε να περάσω πρώτα από “το δωματιάκι”. Τότε γνώρισα κάποιες κοπέλες, οι οποίες μου είπαν για αυτή τη δουλειά και ότι θα μπορούσα να ξεκινήσω από ένα συγκεκριμένο ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί, μπορούσαν να βγουν κοπέλες πρωτάρες στη δουλειά, γιατί αν πήγαιναν στη Συγγρού, χωρίς να έχουν κάποια μεγαλύτερη που θα μπορούσε να τις προστατεύσει, οι παλιές τις χτυπούσαν, τις κούρευαν, τους έκαναν διάφορα σαν ένα στάδιο μετάβασης για να τις αφήσουν να δουλέψουν. Όλα αυτά τα χρόνια έχω δουλέψει σε ξενοδοχείο και σε δικό μου χώρο και στον δρόμο, στο Κολωνάκι και τη Συγγρού».

Ο πρώτος καιρός
«Οι πρώτες ημέρες ήταν πάρα πολύ δύσκολες, πέρασα πολύ άσχημα. Θεωρούσα ότι το σεξ δεν θα έπρεπε να είναι ένα προϊόν συναλλαγής. Αλλά τα χρήματα ήταν πάρα πολλά. Σε κάποιες ώρες έβγαζα το μηνιάτικο εκείνης της εποχής. Σε αυτή τη δουλειά θα συναντήσεις δύο τύπους ανθρώπων. Αυτούς που γεννιούνται για να την κάνουν και αυτούς που εξαναγκάζονται για διάφορους λόγους. Εγώ είμαι από τους δεύτερους. Για να είσαι καλή πόρνη θα πρέπει ή να το γουστάρεις ή να είσαι πολύ καλή θεατρίνα ή πολύ μορφωμένη και να μπορείς να παίζεις με το μυαλό των άλλων. Εγώ συνδύαζα κατά κάποιον τρόπο τα δύο τελευταία. Όπως λένε, τα πολλά λεφτά θέλουν τρόπο, τα λίγα κόπο».

Τα λεφτά
«Όταν μαθαίνεις να βγάζεις τόσα πολλά χρήματα, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσεις και να κάνεις κάτι άλλο. Έβγαλα χρήματα γιατί είχα πέραση αλλά και γιατί έμεινα μακριά από την “αμαρτωλή τριάδα της πόρνης”: ναρκωτικά, τζόγος, γκόμενος. Από την άλλη, μιλάμε για μια πολύ δύσκολη δουλειά, κουραστική σωματικά και ψυχοφθόρα, εκτεθειμένη στο κρύο, στους κινδύνους, στην κακοποίηση. Ακόμη κι αυτά τα πολλά λεφτά, στην πραγματικότητα είναι πολύ λίγα γι’ αυτά που δίνεις».

Η βία και η κακοποίηση
«Είναι συνεχής και σε καθημερινή βάση. Από τον πελάτη που θα σου πουλήσει το παραμύθι ότι σε βλέπει διαφορετικά και θέλει να σε βλέπει κι εκτός δουλειάς για να έχει τζάμπα βίζιτα, μέχρι από αυτούς που περνούν και σε βρίζουν. Εγώ δούλευα δυο τρεις ημέρες την εβδομάδα και τις άλλες τις κρατούσα για εμένα, κανείς δεν μπορούσε να με αγγίξει. Ξεκούραζα το μυαλό και το σώμα μου δημιουργώντας μια πανοπλία για να μη με αγγίζει η καθημερινότητα».

Οι πελάτες
«Μπορούσα να φερθώ τέλεια σε κάποιον παππού που με σεβόταν, παρά σε έναν κούκλο που δεν με σεβόταν. Δεν είμαι σκουπίδι. Κακός πελάτης είναι αυτός που πιστεύει ότι επειδή έχει πέντε φράγκα, η κοπέλα είναι κτήμα του. Δεν έχω πουληθεί ποτέ, μόνο έχω “ενοικιαστεί”. Και σεξ χωρίς προφύλαξη ζητάνε και τα πάντα, την Άρτα και τα Γιάννενα».

Μετά την εργασία στο σεξ
«Ένας από τους λόγους που σταμάτησα είναι επειδή μπήκαν κάποιες κοπέλες στη δουλειά και έπεσαν πολύ οι τιμές. Είχα βγάλει και κάποια χρήματα. Τώρα ασχολούμαι με άλλα πράγματα, διασκεδάζω με τη “φυσιολογική” ζωή. Ήμουν ένας άνθρωπος της νύχτας κι έγινα ένας άνθρωπος της ημέρας. Αν χρειαζόταν, όμως, θα μπορούσα να ξαναγυρίσω».

Η Άννα Κουρουπού μιλάει για το Red Umbrella Athens

Η Βερόνικα είναι ωφελούμενη του Red Umbrella Athens, του κέντρου ημέρας του συλλόγου οροθετικών «Θετική Φωνή», που λειτουργεί από το 2015. Διευθύντρια του Red Umbrella Athens είναι η Άννα Κουρουπού, σεξεργάτρια και η ίδια μέχρι και πριν από λίγα χρόνια. «Σκοπός της ίδρυσης του Red Umbrella Athens ήταν η πραγματοποίηση τεστ για HIV, ηπατίτιδες Β και C και σύφιλης για τους ανθρώπους που εργάζονται στο σεξ. Πολύ γρήγορα όμως είδαμε ότι υπήρχαν πολλά ακόμη αιτήματα, ιδίως από τον πληθυσμό της Ομόνοιας, όπου μπορεί να συνυπάρχουν και άλλες καταστάσεις, όπως η αστεγία και η χρήση. Ήταν δύσκολα στην αρχή γιατί ο πληθυσμός αυτός δεν είχε εμπιστοσύνη, δεν ανοιγόταν σε οργανώσεις και θεσμούς. Θυμάμαι ένα περιστατικό που κάποια κοπέλα, δίνοντάς της ένα φλιτζάνι καφέ που ζήτησε, το έχυσε κάτω γιατί δεν της άρεσε. Σιγά σιγά ξεπεράστηκαν όμως όλα αυτά και έδειξαν εμπιστοσύνη. Ήταν ένα ζητούμενο να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου».

Το 90% των ωφελούμενων είναι γυναίκες, εκ των οποίων το 20% τρανς

Το Red Umbrella Athens ξεκίνησε από την οδό Σατωβριάνδου και σήμερα βρίσκεται στη Μιχαήλ Βόδα. Αποτελεί ένα από τα 128 έργα που διαχειρίζεται το Ίδρυμα Μποδοσάκη από κοινού με το Solidarity Now, ως διαχειριστής του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα. Λειτουργεί κάθε Τετάρτη 12.00 με 20.00 και κάθε φορά το επισκέπτονται 40-50 άτομα, κατά 90% γυναίκες, εκ των οποίων το 20% τρανς, που εργάζονται στον δρόμο και σε μαγαζιά. Από τα άτομα αυτά, περίπου το 60% προέρχεται από το εξωτερικό, αυτό που γνωρίζουμε ως «ανατολικό μπλοκ» κι ένα μικρό ποσοστό από τη Λατινική Αμερική. Μπαίνοντας υπάρχει ένα γραφειάκι της γραμματείας. Εδώ ισχύει ο κανόνας της ανωνυμίας, για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Κάθε μία και κάθε ένας που έρχεται για πρώτη φορά παίρνει ένα καρτελάκι που γράφει ένα όνομα. Με αυτό το όνομα θα συστήνεται και θα του απευθύνονται στο εξής. Και βέβαια, είναι ανοιχτό για όλες και όλους, δεν χρειάζονται ταυτότητες, νομιμοποιητικά έγγραφα και άλλα τέτοια πράγματα. Μόνο στην περίπτωση που χρειαστεί κάποια ιατρική βεβαίωση, θα ζητηθεί κάποιο νομιμοποιητικό έγγραφο με φωτογραφία. Το έγγραφο αυτό, που επιβεβαιώνει ότι το σεξεργαζόμενο άτομο έχει υποβληθεί σε εξετάσεις, το ζητάει το ίδιο το άτομο. Άλλες φορές χρειάζεται για το αφεντικό του, άλλες επειδή όταν η αστυνομία μπαίνει σε τέτοιους χώρους το μίνιμουμ που θα ζητήσει είναι ιατρικές εξετάσεις και χαρτιά παραμονής. Κάποιες/οι μπορεί, επίσης, να το θέλουν για τους πελάτες τους. Οι εξετάσεις συστήνεται να γίνονται ανά τρίμηνο, πραγματοποιούνται με ράπιντ τεστ και τα αποτελέσματα βγαίνουν σε 10 λεπτά. Αφορούν HIV, ηπατίτιδα B,  C και σύφιλη. Εάν υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, το άτομο θα βοηθηθεί ώστε να έχει πρόσβαση σε δομές υγείας, είτε δημόσιες είτε της Κοινωνίας των Πολιτών. Υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα συμβουλευτικής, για παράδειγμα για τη μετάδοση, σε σχέση με κάποια πρακτική που μπορεί να έκανε κάποιος πελάτης.

Μπορεί να περάσουν να σε βρίσουν ή να σου πετάξουν κάτι

Η Σταυρούλα Τριανταφυλλίδου είναι μία από τις ψυχολόγους του κέντρου μαζί με την Άννα Αποστολίδου, που παρέχουν υποστήριξη σε επίπεδο συμβουλευτικής υπό την εποπτεία του Αντώνη Πούλιου, επιστημονικού υπεύθυνου του Red Umbrella Athens. «Τα θέματα που φέρνουν, επειδή πολλά άτομα δουλεύουνε στον δρόμο, αφορούν βίαιες καταστάσεις με τις οποίες μπορεί να έρθουν σε επαφή, είτε από πελάτες είτε από την αστυνομία είτε, απλώς, από κάποιον περαστικό που μπορεί να περάσει και να τους βρίσει ή ακόμη και να τους πετάξει κάτι. Υπάρχουν, επίσης, προβλήματα που αφορούν στον ύπνο, τα οποία, στην ουσία, επίσης σχετίζονται με τη δουλειά τους και κυρίως με το ότι είναι παράνομη, αλλά και το στίγμα που φέρνει η σεξεργασία. Οι περισσότερες δεν είναι out, το κάνουν κρυφά. Φαντάσου την ψυχολογία μιας σεξεργαζόμενης που κάνει αυτή τη δουλειά κρυφά από την οικογένειά της 20 χρόνια και πρέπει να έχει μια διπλή ζωή».

«Κι εγώ πολλές φορές έλεγα ότι κάνω άλλη δουλειά, έλεγα ότι είμαι διακοσμήτρια. Είναι βαρύ το “καπέλο” του στίγματος της σεξεργασίας και σκέψου ότι εγώ είχα και άλλο “καπέλο”, αυτό της τρανς γυναίκας», λέει η Άννα Κουρουπού. «Όλες μου οι δυνατές ερωτικές σχέσεις, αλλά και κάποιες φιλικές, ήταν μέσα από τη δουλειά, για να ξέρουν ποια είμαι και τι κάνω, ήθελα να είμαι διάφανη». «Αυτό που καταφέραμε και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό» συνεχίζει η Άννα, «είναι που περάσαμε τον όρο σεξεργασία. Τόσο η Πολιτεία όσο και τα μέσα ενημέρωσης πλέον χρησιμοποιούν κυρίως αυτόν τον όρο, που κι αυτός βοηθάει στην αποστιγματοποίηση».

Επίσκεψη στα γραφεία του Red Umbrella Athens

Με το που μπαίνεις στο Red Umbrella Athens, δεξιά υπάρχει ένα τραπεζάκι με πολυθρόνες όπου κάθεται ο κόσμος, πιο πίσω ένα μπαράκι. Υπάρχει κι ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι, το αποκαλούμενο «τραπέζι της ενδυνάμωσης». Εδώ γίνονται διάφορα καλλιτεχνικά, όπως η δημιουργία χριστουγεννιάτικων καρτών τα Χριστούγεννα, λαμπάδων το Πάσχα κ.λπ. Επίσης, κάποιο σεξεργαζόμενο άτομο μπορεί να περιποιηθεί τα νύχια του. Υπάρχουν διαθέσιμα ρούχα και παπούτσια, είτε από δωρεές απευθείας εδώ, είτε σε συνεργασία με τη Fabric Republic που παίρνει ρούχα από δωρεές, τα καθαρίζει, τα συσκευάζει και φτάνουν εδώ. Υπάρχει και κοινωνικός λειτουργός για τις διάφορες παραπομπές και διασυνδέσεις.

Street work

Κάποιες ημέρες της εβδομάδας βγαίνει στον δρόμο street work, φορέας υλοποίησης του οποίου είναι ο σύλλογος ασθενών ήπατος Προμηθέας και ο σύλλογος οροθετικών Ελλάδας Θετική Φωνή, μαζί με το Red Umbrella Athens. «Σκοπός είναι να προσεγγίσουμε τα άτομα στον χώρο όπου εργάζονται. Κάθε Τρίτη πηγαίνουμε στην Ομόνοια και στο Μεταξουργείο, κάθε Τετάρτη στη Φυλής και στη Λιοσίων. Ακόμη, μία ή δύο Παρασκευές τον μήνα στο Ζάππειο, χώρος όπου δραστηριοποιούνται άντρες εργαζόμενοι στο σεξ, καθώς και στη Συγγρού και την Καβάλας, που είναι περιοχές σεξεργασίας για τρανς άτομα. Παρέχουμε προφυλακτικά, αν έχουμε τη δυνατότητα βγάζουμε και βανάκι και κάνουμε επιτόπου εξετάσεις. Επίσης, ενημερώνουμε για το κέντρο ημέρας και αν κάποιο άτομο χρειάζεται κάποια υπηρεσία που εμείς δεν παρέχουμε, φροντίζουμε να παραπέμψουμε στους αντίστοιχους φορείς» λέει η Στ. Τριανταφυλλίδου. Τη ρωτάω εάν στη διάρκεια του street work συναντούν περίεργες συμπεριφορές. «Ναι, ιδίως από πελάτες. Το πιο συχνό, επειδή πολλές φορές μπορεί να βγούμε μόνο γυναίκες, είναι να αναρωτηθούν εάν κι εμείς είμαστε σεξεργαζόμενα άτομα. Επίσης, επειδή πάντα μπαίνουμε στους χώρους φορώντας γιλέκα και μιλώντας με τις κοπέλες, υπάρχει ένα άγχος από τους ίδιους. Κάποιοι μπορεί να κρύβουν τα πρόσωπά τους, αισθανόμενοι άβολα, γι’ αυτό και εμείς, βάσει του πρωτοκόλλου μας, αποφεύγουμε να έχουμε eye contact μαζί τους. Σε ό,τι αφορά τον δρόμο, επειδή υπάρχουν και άτομα που κάνουν χρήση, μπορεί να βγει κάποιος από τη γειτονιά και να μας λέει “γιατί τους βοηθάτε, όσο τον βοηθάτε δεν θα φύγει ποτέ από εδώ” και διάφορα τέτοια. Θα έρθουνε με μια αγανάκτηση “να τα πούνε” σε κάποιον. Καταλαβαίνω ότι κι εκείνοι ζορίζονται με την κατάσταση και στο τέλος κάνουμε μια συμβουλευτική και σε αυτούς – κάτι το οποίο είναι μέρος της δουλειάς μας στο πεδίο, όπως μας τονίζει συχνά η επόπτρια του street work Project Ξένια Βαρβαρέσου».

Βία και κακοποίηση

Τα άτομα που εργάζονται στο σεξ υφίστανται κακοποιητική συμπεριφορά καθημερινά από τους πελάτες, την Πολιτεία, την αστυνομία. Τον περασμένο χρόνο η Θετική Φωνή και το Red Umbrella Athens, σε συνεργασία με άλλους φορείς, πραγματοποίησαν στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund με διαχειριστή επιχορήγησης για την Ελλάδα το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow, την πρώτη έρευνα για το φαινόμενο του stealthing, δηλαδή τη μη συναινετική αφαίρεση του προφυλακτικού κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Στην έρευνα συμμετείχαν 71 σεξεργάτριες και το 63,4% δήλωσαν ότι έχουν υποστεί stealthing και, μάλιστα, περισσότερες από μία φορά το 38,6%. «Είναι ευρύ το φάσμα της βίας. Είναι το ψυχολογικό βάρος, γιατί η σεξεργασία έχει να κάνει με το σώμα, με την εισβολή που θα κάνει ο άλλος μέσα σου. Για κάποιους, ιδιαίτερα για τρανς άτομα που δυσκολεύονται πάρα πολύ να βρουν μια άλλη δουλειά, η σεξεργασία είναι μονόδρομος. Δεν ήταν το όνειρό τους να κάνουν αυτή τη δουλειά, υποχρεώθηκαν, και αυτό είναι κακοποιητικό. Κι όλα ξεκινούν από το νομικό καθεστώς, τι να διεκδικήσεις αν είσαι παράνομος;» λέει η Άννα Κουρουπού.

Νόμος 2734: Ρυθμίζει ή απορυθμίζει;

Το ευτράπελο είναι ότι παρότι ο νόμος δίνει τη δυνατότητα σε κάποιο άτομο να εκδώσει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος στο σεξ, πρακτικά δεν μπορεί να δουλέψει πουθενά γιατί όλοι οι χώροι είναι παράνομοι. Σε ερώτηση του Red Umbrella Athens στον Δήμο Αθηναίων για το πόσοι οίκοι ανοχής είναι νόμιμοι, η έγγραφη απάντηση είναι «κανένας», όπως λέει η Αγγελική Σουγλέ, νομική σύμβουλος του Red Umbrella Athens. «Στόχος» επισημαίνει, «είναι η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου όσον αφορά τη σεξεργασία. Σήμερα ισχύει ο νόμος 2734 του 1999, ο οποίος όμως αναφέρεται μόνο σε εργασία σε οίκο ανοχής, αποκλείει δηλαδή οποιαδήποτε άλλο μορφή σεξεργασίας υπάρχει, για παράδειγμα μέσω ίντερνετ, σε αγγελίες, στον δρόμο, σε ξενοδοχεία, σε σπίτια – όλα αυτά θεωρούνται εκ των πραγμάτων παράνομα. Ο νόμος όμως, ο οποίος υποτίθεται ότι θεσπίστηκε για να ορίσει τη νόμιμη σεξεργασία σε οίκους ανοχής, έτσι κι αλλιώς χωλαίνει, είναι πολύ αντιφατικός και στην πραγματικότητα αντί να ρυθμίζει, απορρυθμίζει. Ειδικά για την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις, οι προϋποθέσεις είναι ασφυκτικές: κανένας οίκος ανοχής δεν μπορεί να βρίσκεται σε ακτίνα 200 μέτρων από νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, ναούς, ωδεία, φροντιστήρια κ.λπ. Εκ των πραγμάτων, δηλαδή, δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιο σημείο στο κέντρο της πόλης». Αυτός δεν είναι ο μόνος παραλογισμός. Όπως αναφέρει, η Α. Σουγλέ, για να βγάλει άδεια εργασίας κάποιο άτομο θα πρέπει να είναι άγαμο, διαζευγμένο ή σε χηρεία, «ένας περιορισμός παράλογος, καθώς δεν μπορεί να έρχεται το κράτος και να σου επιβάλει την οικογενειακή σου κατάσταση για να κάνεις ένα επάγγελμα». Όσον αφορά το βοηθητικό προσωπικό, εδώ έχουμε να κάνουμε με ηλικιακή διάκριση, καθώς θα πρέπει να είναι άνω των 50 ετών. Και παρότι δεν έρχεται σε σεξουαλική επαφή με πελάτες, είναι υποχρεωμένο να υποβάλλεται και αυτό σε ιατρικές εξετάσεις για ΣΜΝ.

Ο παραλογισμός του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου

Το καθεστώς αυτό φαίνεται ότι ανοίγει την όρεξη σε διάφορους περίεργους. «Ας υποθέσουμε ότι ένα άτομο που εργάζεται στο σεξ, υφίσταται μια κακοποιητική συμπεριφορά. Πώς θα το καταγγείλει όταν ασκεί μια παράνομη δραστηριότητα; Επίσης, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοι χώροι λειτουργούν με προϋποθέσεις σεξεργασίας και ποιοι με προϋποθέσεις τράφικινγκ» σημειώνει η κ. Σουγλέ.

«Επειδή όλοι οι οίκοι ανοχής είναι παράνομοι, δίνουν χρήματα στην αστυνομία για να μην περνάει για έλεγχο» λέει η Ά. Κουρουπού. Κι εγώ τη δεκαετία του 2000, όταν είχα ανοίξει ένα στούντιο, έδινα στην αστυνομία 2.000 ευρώ κάθε μήνα. Όταν κάποια στιγμή με την κρίση η δουλειά έπεσε και σταμάτησα να δίνω χρήματα, άρχισαν να έρχονται κάθε μέρα για να με κλείσουν».

Σύμφωνα με την Α. Σουγλέ, γίνονται ημερίδες κατά καιρούς, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων της πολιτικής ζωής, και όλοι συμφωνούν ότι ο νόμος θα πρέπει να αλλάξει. Αλλά αυτό μένει πάντα στη θεωρία. Η δικηγόρος, η οποία έχει αναλάβει την υπόθεση της δολοφονίας το περασμένο καλοκαίρι της Άννας Ιβάνκοβα, Κουβανής σεξεργάτριας, αναφέρει ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχε καταρτιστεί από το τότε υπουργείο Εργασίας κάποιο σχέδιο νόμου, το οποίο όμως δεν προτάθηκε ποτέ για να ψηφιστεί. Επίσης, το καλοκαίρι του 2020 συστάθηκε μια ομάδα εργασίας από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με τη συμμετοχή πολλών φορέων και της ίδιας, ως εκπροσώπου του Red Umbrella Athens. Η ομάδα αυτή κατέληξε σε ένα πόρισμα ότι πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία, αλλά δεν υπήρξε κάποια συνέχεια. «Έκτοτε» λέει, «δεν έχουμε κάποια εξέλιξη».

«Υπάρχουν πολλά μοντέλα αλλά η δική μας πρόταση είναι πιο κοντά στο πλαίσιο που ισχύει σε Βέλγιο και Νέα Ζηλανδία. Εκεί το άτομο που εργάζεται στο σεξ είναι ένας εργαζόμενος σαν όλους τους άλλους, με ωράριο εργασίας, άδειες, επιδόματα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Την περίοδο της Covid-19 όλοι οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις έπαιρναν κάποια χρηματοδότηση από την Πολιτεία. Όχι όμως και τα άτομα που εργάζονταν στο σεξ. Υπήρξαν άνθρωποι που έμειναν χωρίς να έχουν ούτε να φάνε και που βρέθηκαν νεκρά στα διαμερίσματά τους ύστερα από μέρες». 

ΙΝFO
Red Umbrella Athens
Μιχαήλ Βόδα 200, 6971977971
 FB: Red Umbrella Athens

Το έργο Red Umbrella Athens – Ενδυναμώνοντας τα άτομα που εργάζονται στο σεξ υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας Θετική Φωνή. Το πρόγραμμα Active citizens fund, ύψους €15 εκ., χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014-2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το Solidarity Now.