Η οικογένεια της Ραφαέλας Πιτσικάλη ανακοίνωσε την τελευταία της επιθυμία

Η Ραφαέλα Πιτσικάλη έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες μετά τα 21ά γενέθλιά της, μετά από γενναία μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, δίνοντας καθημερινά κουράγιο στην οικογένειά της, αλλά και σε άλλους ασθενείς. Η οικογένειά της ανακοίνωσε σήμερα την τελευταία της επιθυμία. 

Η Ραφαέλα Πιτσικάλη είχε περιγράψει στους γονείς και τα αδέλφια της ότι τελευταία της επιθυμία ήταν η ενίσχυση του Make - A - Wish (Κάνε μια ευχή Ελλάδος) για να συνεχίσει το σημαντικό έργο του. Σε ανακοίνωση της η οικογένεια Πιτσικάλη ζητά να εκπληρωθεί η επιθυμία της 21χρονης Ραφαέλας και αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές με σκοπό να εκπληρωθούν οι ευχές παιδιών με σοβαρές ασθένειες.

«Η Ραφαέλα ήξερε να μάχεται, να χαμογελά και να ονειρεύεται. Ήξερε, επίσης, να δίνει δύναμη σε άλλα παιδιά και νέους που αγωνίζονται απέναντι σε σκληρές και άνισες μάχες. "Μπόρα είναι, θα περάσει", έλεγε. Και πέρασε. Η Ραφαέλα πέρασε για πάντα στο φως. Νίκησε. Γιατί θα είναι πάντα εδώ μαζί σας. Μαζί ΜΑΣ. Εμείς, οι γονείς και τα αδέρφια της, θα ακολουθήσουμε όλες τις επιθυμίες της όπως φρόντισε με λεπτομέρεια να μας τις περιγράψει», αναφέρεται στην ανακοίνωση τής Ραφαέλας Πιτσικάλη. 

«Η Ραφαέλα θέλει να συνεχίσει να στηρίζει το έργο του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος). Η εκπλήρωση της ευχής της ήταν ένα ουράνιο τόξο μέσα στην καταιγίδα της. Αντί στεφάνων, παρακαλεί να γίνουν δωρεές με σκοπό την εκπλήρωση ευχών παιδιών με σοβαρές ασθένειες. Αντιπροσωπεία του Κάνε-Μια-Ευχή θα παρευρεθεί στην τελετή αποχαιρετισμού, ενώ όποιος θέλει να ενισχύσει τον σκοπό του Οργανισμού μπορεί να επικοινωνήσει στο 210 9637660 (εναλλακτικά: 6937 038414)», καταλήγει η οικογένεια Πιτσικάλη. 

Ραφαέλα Πιτσικάλη: «Την ώρα που "έφευγε" χαμογελούσε»

Η Ραφαέλα Πιτσικάλη έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιανουαρίου μετά από αρκετά χρόνια μάχης με σπάνιας μορφής καρκίνο, το σάρκωμα Ewing.

Η μητέρα της μίλησε στο Star για τις τελευταίες στιγμές της κόρης της. «Έφυγε με χαμόγελο και συνεχίζει να γελάει… Χριστέ μου, είναι τόσο λαμπερή σαν να μην έχει γίνει κάτι. Ακόμα κι όταν πονούσε φρικτά προσπαθούσε να δώσει δύναμη σε όλους. Ακόμα κι όταν πονούσε φρικτά προσπαθούσε να δώσει δύναμη σε όλους. Τα κάναμε (τα βίντεο) γιατί τη βοηθούσε, γιατί τα κάναμε κομμάτι-κομμάτι και την πετύχαινε την ώρα που ξεκινούσε ο πόνος. Προσπαθούσε, γιατί ήθελε να δώσει χαρά στους υπόλοιπους. Πάντα σκεφτόταν τους υπόλοιπους. Πάντα ήταν μαζί με τον κόσμο. Τους αγαπούσε όλους. Προσπαθούσε να δώσει θάρρος και να βοηθήσει τον εαυτό της όμως δεν είχε πολύ θάρρος να δώσει ακόμα. Και τώρα που έχει φύγει ακόμα χαμογελάει. Έφυγε με φρικτό πόνο και ακόμα χαμογελάει, γιατί σαν να είδε ένα φως και άνοιξε… Δηλαδή την ώρα που “έφευγε” μας χαιρέτισε και αυτή χαμογελούσε γιατί πιθανόν είδε κάτι και χαμογελούσε».