Οι υπεράνω υποψίας συνένοχοι στον ξυλοδαρμό του 4χρονου

Ο άνθρωπος που ξυλοκόπησε τον 4χρονο που κατέληξε σε κώμα στο νοσοκομείο και παλεύει για τη ζωή του είναι γνωστός. Αυτοί που παραμένουν άγνωστοι, με την έννοια του να γνωρίζουμε τα ονοματεπώνυμά τους, είναι οι συνένοχοί του. Γιατί ο 23χρονος παλιάνθρωπος για τον οποίο ακόμα και η ισόβια φυλάκιση θα είναι μια μάλλον επιεικής ποινή (και μιλάω για τα κανονικά ισόβια, όχι αυτά της ελληνικής δικαιοσύνης) δεν ήταν μόνος και κυρίως δεν ήταν αβοήθητος. Είχε και έχει συνενόχους.

Για αρχή, έχει συνενόχους αυτούς που και σήμερα τον φυλάνε και τον προστατεύουν προκειμένου να μη συλληφθεί. Αυτούς που, παρότι ήξεραν τα πάντα για την κακοποιητική συμπεριφορά του, δεν έκαναν τίποτα απολύτως για να την εμποδίσουν και τώρα την επιβραβεύουν με το να του παρέχουν καταφύγιο.

Μετά, έχει για συνενόχους τις αρχές. Γιατί το παιδί που είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια του είχε καταλήξει κι άλλες φορές στο νοσοκομείο. Και το νοσοκομείο είχε ειδοποιήσει τις αρχές. Και οι αρχές έκαναν ό,τι κάνουν συνήθως: απολύτως τίποτα. Οι προτελευταία φορά ήταν την 26η Οκτωβρίου. Αλλά, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., ο παλιάνθρωπος «δεν βρέθηκε». Ο παλιάνθρωπος που θα μπορούσε να είχε εμποδιστεί ακόμα και την τελευταία στιγμή αν η αστυνομία ανταποκρινόταν στις καταγγελίες που έγιναν τηλεφωνικά ακόμα και λίγες ώρες πριν τον μοιραίο ξυλοδαρμό που έστειλε το τετράχρονο παιδί σε κώμα.

Και βέβαια έχει συνενόχους όσους έχουν φροντίσει η νομοθεσία να μην προστατεύει τους πολλούς που δεν σηκώνουν χέρι από τους λίγους βίαιους. 

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους οι δράστες της γυναικοκοκτονίας της Γεωργίας. Μπορεί οι κάμερες (ναι, ξανά οι κάμερες, αυτές που καθόλου δεν θέλουν οι προστάτες των εγκληματιών) να έπιασαν τους δύο που μετέφεραν το μπαούλο με το πτώμα, αλλά στην πραγματικότητα το μπαούλο μεταφέρθηκε από πολλούς περισσότερους.

Ο ένας από τους δύο φερόμενους ως δράστες είχε καταγγελίες, διώξεις, είχε και καταδικαστικές αποφάσεις για βίαιη παραβατική συμπεριφορά. Μόνο που πάντα καταδικαζόταν στη γνωστή ποινή του φιλικού χτυπήματος στην πλατούλα, που στα νομικά λέγεται «αναστολή», και κυκλοφορούσε ελεύθερος και ωραίος. Και φονικός.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, στα δύο εγκλήματα που αναστάτωσαν πολλούς τις μέρες που πέρασαν, οι φυσικοί αυτουργοί είχαν συνενόχους. Είχαν τη βοήθεια των γύρω που ήξεραν και αδιαφορούσαν, είχαν τη βοήθεια της αστυνομίας που ήξερε αλλά πού να τρέχεις τώρα, και πρώτα και πάνω από όλα είχαν τη βοήθεια όλων αυτών που στο όνομα μιας εντελώς διαστρεβλωμένης αντίληψης περί ανθρωπισμού έχουν μετατρέψει το σύστημα της απονομής της δικαιοσύνης σε σουρωτήρι το οποίο επιτρέπει σε αποδεδειγμένα βίαιους και επικίνδυνους συμπολίτες να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και μπράβο τους.

Υ.Γ.: Για να καταλάβετε πόσο πολύ ο ελληνικός νόμος (αγκαλιά με την ελληνική δικαιοσύνη) ευνοεί τους εγκληματίες θα σας θυμίσω ένα διαβόητο έγκλημα: Θυμάστε τον συμπολίτη που σκότωσε και τσιμέντωσε τη γυναίκα του στη Φιλοθέη; Πόσα χρόνια λέτε ότι έμεινε στη φυλακή; 7 χρόνια. Αυτή είναι η τιμωρία με την οποία το ελληνικό δικαστικό σύστημα και ο «νομικός μας πολιτισμός» τιμωρεί έναν δολοφόνο.