Τασσώ Καββαδία: 13 χρόνια χωρίς την ηθοποιό - Το βίντεο της Finos Film για την αγαπημένη «κακιά» του ελληνικού κινηματογράφου
Η Τασσώ Καββαδιά έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, 18 Δεκεμβρίου, πριν από 13 χρόνια. Σήμερα, η Finos Film μοιράζεται μαζί μας μερικές από τις σπουδαίες ερμηνείες της σε ταινίες του παλιού, ελληνικού κινηματογράφου, στις οποίες τη γνωρίσαμε να υποδύεται τους ρόλους της «κακιάς» και της «δύστροπης». Ρόλοι που λέγεται ότι ήταν τελείως διαφορετικοί από τη δική της ψυχοσύνθεση και γλυκύτητα.
«Με φυσική ευγένεια και ξεχωριστή φυσιογνωμία, η Τασσώ Καββαδία δημιούργησε το δικό της προσωπικό στυλ, με το οποίο θα μείνει για πάντα στη συλλογική μνήμη. Η υψηλή υποκριτική της ικανότητα, η θεατρική της παιδεία και το καθηλωτικό της βλέμμα αποτέλεσαν το διαβατήριο για μία γεμάτη και δημιουργική καριέρα. Σήμερα, δεκατρία χρόνια από το θάνατο της, την θυμόμαστε μέσα από τις ταινίες "Όλγα Αγάπη μου", "Ιστορία μιας Ζωής", "Το Κλωτσοσκούφι", "Η Στεφανία", "Κοινωνία Ώρα Μηδέν", "Πολύ Αργά για Δάκρυα" και "Μια Τρελλή Τρελλή Σαραντάρα"», γράφει στη λεζάντα του βίντεό της η Finos Film.
Τασσώ Καββαδία: Η απαγόρευση του πατέρα της, ο γάμος και η φυγή για σπουδές
Η Τασσώ Καββαδία γεννήθηκε στην Πάτρα στις 10 Ιανουαρίου 1921. Στην πόλη έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια. Όταν θέλησε να σπουδάσει, ο πατέρας της της το απαγόρευσε. Μάλιστα την πάντρεψε, το 1942, με τον βιομήχανο Αντώνη Σαλαπάτα, από τον γάμο δε αυτόν η Καββαδία απέκτησε τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον Βασίλη και την Ευγενία. Σύντομα πήρε όμως διαζύγιο και έφυγε για να σπουδάσει στην Αθήνα. Έκανε και δεύτερο γάμο με τον συγγραφέα Βασίλη Καζαντζή το 1965. Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν.
Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 ως το 1969 εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Επίσης ασχολήθηκε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφράσεις.
Είχε συμμετάσχει από το 1954 σε ελληνικές και ξένες παραστάσεις και έργα στο θέατρο και τον κινηματογράφο ενώ έχει εμφανιστεί και στην τηλεόραση. Χαρακτηρίστηκε ως η «σιδηρά κυρία» του ελληνικού κινηματογράφου καθώς λόγω του βλοσυρού παρουσιαστικού της ερμήνευε «αυστηρούς» ρόλους όπως της κακιάς πεθεράς, μάνας, αδερφής κ.ά. Στο θέατρο έπαιξε ρόλους που κάλυπταν σχεδόν όλη την γκάμα του ρεπερτορίου εκτός από αρχαία τραγωδία.
4°
