«Είμαι λειτουργική στο 2%» - Συγκλονίζει 25χρονη για τη «μάχη» που δίνει με τον long covid

Για τη «μάχη» που δίνει τα τελευταία δύο χρόνια με τη long Covid μίλησε η 25χρονη Κατερίνα στο κανάλι MEGA.

Όπως αποκάλυψε η νεαρή κοπέλα, νόσησε για πρώτη φορά από κορωνοϊό τον Δεκέμβριο του 2021 και έκτοτε έχει χρειαστεί να νοσηλευτεί τέσσερις φορές αφού «μάχεται» με τον long covid.

Τους τελευταίους 22 μήνες αποκάλυψε πως έχει εμφανίσει κάθε πιθανό και απίθανο σύμπτωμα, από δύσπνοια, ταχυπαλμίες, δερματικά εξανθήματα, απώλεια μαλλιών, μούδιασμα των άκρων και λιποθυμικά επεισόδια.

«Μέσα στο χρόνο που πέρασε έχω νοσηλευτεί τέσσερις φορές. Δεν είμαι λειτουργική πλέον. Πηγαίνω μέχρι την τουαλέτα που είναι ακριβώς δίπλα και αυτό γίνεται με πολύ δυσκολία. Ανά μήνα η κατάσταση επιδεινωνόταν, τα μουδιάσματα προχωρούσαν και οι ταχυκαρδίες αυξανόντουσαν», δήλωσε αρχικά η 25χρονη και πρόσθεσε:

«Τα συμπτώματα είναι άκρως περιοριστικά, όπως η έντονη δύσπνοια. Π.χ. στη δοκιμασία εξάλεπτου περπατήματος που είχα κάνει στο ιατρείο long Covid δεν κατάφερα να τη βγάλω. Το οξυγόνο μου έπεσε στο 83%. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Δεν μπορώ να μιλήσω για πολύ ώρα. Είναι κυτταρικά σαν να εξοντώνεται ο οργανισμός. Είναι λες κι είμαι φορτισμένη στο 2%».

Όπως τονίζει, αυτό που προσπαθεί να καταλάβει είναι τι είναι αυτό που συμβαίνει στον οργανισμό της και την ταλαιπωρεί στην καθημερινότητά της.

«Κυρίως νιώθω απελπισία κι απογοήτευση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ακόμα και οι γιατροί θα σου πουν σε καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω, δεν ξέρω τι να κάνω», είπε και εξήγησε πως έχει εξοντωθεί οικονομικά σε νοσηλείες και επισκέψεις σε γιατρούς.

Συμπλήρωσε, δε, πως «οι long Covid ασθενείς στην Ελλάδα είμαστε αόρατοι. Αισθανόμαστε εξοστρακισμένοι. Υπάρχουμε, αλλά δεν μας δίνουν σημασία. Δεν είμαι μόνη μου, είμαστε πολλοί ασθενείς, αλλά είμαστε αόρατοι. Είμαι πλήρως δυσλειτουργική. Έχω έντονη κόπωση. Για να το περιγράψω σε κάποιον που δεν καταλαβαίνει είναι λες και έχεις μόνιμα πυρετό. Δεν έγινα ποτέ καλά μετά τον Covid. Έχω αίσθηση λιποθυμίας συνεχώς, ταχυκαρδίες, πόνο στο στήθος, εξανθήματα. Τεράστια αδυναμία για περπάτημα, νευραλγίες και πλέον έχω ευαισθησία σε φως και ήχους και δυσκολεύομαι και με το φαγητό» και κατέληξε:

«Μέχρι να πάω σε ιατρείο long Covid δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και τι είχα. Μετά έμαθα ότι υπάρχουν κι άλλοι ασθενείς, διάβασα βιβλιογραφία. Προσπαθώ μόνη μου. Οριακά μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι, η μαμά μου με βοηθάει σε αυτά που μπορεί. Πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιος άνθρωπος γιατί και τα συμπτώματα είναι πολλές φορές επείγοντα. Πρέπει να επισκεφτώ τα επείγοντα. Χρειάζομαι βοήθεια στα πολύ βασικά πράγματα. Δεν υπάρχει κάποια αναγνώριση στη χώρα μας όπως κάποιο επίδομα αναπηρίας που υπάρχει στο εξωτερικό».