- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Σε βλέπω να φλερτάρεις σκουπίδια, ω μεσαία τάξη!
Η κυρία δεν είναι Ρομά, δεν είναι σαν παπιέ μετανάστρια. Είναι η μάνα μου, η θεία μου, η φίλη μου
Η συγγραφέας Λένα Διβάνη γράφει για τη μεσαία τάξη που ψάχνει στα σκουπίδια
Η αλήθεια είναι πως δεν είσαι πρωτοφανές θέαμα. Ειδικά από τότε που μας χτύπησε η οικονομική κρίση δεκάδες φορές, εκατοντάδες φορές, είδα χέρια να ανοίγουν τους κάδους των σκουπιδιών στη γειτονιά μου, να πασπατεύουν τα σκουπίδια, να πετάνε βιαστικά έξω τα άχρηστα και να χώνουν στις σακούλες τους τα αξιοποιήσιμα, όσα μπορούσαν να πουληθούν, να φορεθούν ή και να φαγωθούν. Αυτά τα σκουρόχρωμα χέρια, τα χέρια των Ρομά και των μεταναστών, για να λέμε την αλήθεια, δεν φοβήθηκαν τα μικρόβια, ούτε σιχάθηκαν τα σκουπίδια μας. Τι να φοβηθούν; Στην ίδια κατηγορία με τα σκουπίδια είχαν ταξινομηθεί, συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια.
Τα χέρια άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και να ξασπρίζουν με την πανδημία. Όταν η εύπορη Ελλάδα (των παράνομων επιδομάτων) παράγγελνε πακέτα φαγητών και αγόραζε διαδικτυακά χιλιάδες άχρηστα ρούχα και γκατζετάκια, η υπόλοιπη Ελλάδα έψαχνε τους σκουπιδοτενεκέδες της περιμένοντας πότε θα γκώσουν, πότε θα τα βαρεθούν να τα πετάξουν για να τ’ αρπάξουν οι ίδιοι. Ανακύκλωση, χασκογελούσε μια γειτόνισσά μου.
Όταν όλα αυτά τελείωσαν δεν θα το ξαναδώ το θέαμα αυτό, είπα. Θα βγουν τα χέρια σιγά σιγά απ’ τα σκουπίδια, θα πλυθούν και θα πάνε για δουλειά. Θα έρθει η ανάπτυξη, είπα. Και πράγματι ήρθε, μας το ανακοίνωσαν επισήμως. Οι Kινέζοι αγόρασαν τα Εξάρχεια, τα Πετράλωνα και την αυλή του σπιτιού μας. Τα λεφτά τους όμως δεν τα είδαμε εμείς. Το μόνο που βλέπουμε είναι ο λογαριασμός στο ταμείο του σούπερ μάρκετ που έγινε θρίλερ. Και ιδού η απόδειξη: Η κυρία δεν είναι Ρομά, δεν είναι σαν παπιέ μετανάστρια. Είναι η μάνα μου, η θεία μου, η φίλη μου. Καθαρότατα, σιδερωμένα ρούχα, σνίκερς και μαλλί κομμωτηρίου. Τα χέρια της με γάντια ψάχνουν τενεκεδάκια μπίρας και αναψυκτικών. Δεν πετάει έξω τίποτα, έχει μάθει παιδιόθεν τρόπους. Απλώς ρίχνει τα τενεκεδάκια στις σακκούλες της και αφήνει τα υπόλοιπα μέσα στον κάδο. «Η μεσαία τάξη είναι αυτή;» μουρμούρισα από μέσα μου και σήκωσα το κινητό. «Αειτρόμος ανάπτυξη» μουρμούρισε ο γκρούβαλος που περνούσε από δίπλα μου την ώρα που φωτογράφιζα.