Τo VAR είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στα γήπεδα. Το χρειαζόμαστε και έξω από αυτά

Το VAR είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στο ποδόσφαιρο μετά τον ορισμό της ισοπαλίας ως αποδεκτού αποτελέσματος. Αυτό δεν το ανακάλυψα σήμερα. Το πιστεύω από την πρώτη στιγμή της εφαρμογής του, αλλά νομίζω πως τώρα πια, χάρη και στις προκρίσεις του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, ήρθε επιτέλους οι ώρα που οι «τυφλοί» βλέπουν, οι «κουφοί» ακούνε και οι κολλημένοι συντηρητικοί αναγκάζονται να αποδεχτούν πόσο καλύτερο είναι το ποδόσφαιρο χάρη στην τεχνολογία που επιτρέπει μεγαλύτερο έλεγχο των φάσεων και απόδοση δικαιοσύνης. Και όλοι μαζί έρχονται αντιμέτωποι με ένα καλό παράδειγμα για το πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει με τον ίδιο τρόπο η κοινωνία. 

Το VAR από την αρχή αντιμετωπίστηκε με γκρίνια από πολλούς συντηρητικούς ποδοσφαιρόφιλους οι οποίοι, ως συντηρητικοί, απεχθάνονται κάθε αλλαγή, ακόμα κι αυτές που είναι για καλό. Γιατί αυτό ακριβώς είναι ένας συντηρητικός. Κάποιος που θέλει τα πράγματα να μένουν πάντα ίδια και απαράλλαχτα γιατί προτιμά αυτό που του είναι γνώριμο από αυτό που είναι καλύτερο.

Υπήρξαν μάλιστα (και πιθανόν να υπάρχουν ακόμα) άνθρωποι που ισχυρίστηκαν ότι τα μοιραία διαιτητικά λάθη και οι αδικίες που αυτά προκαλούν, είναι στοιχεία της γοητείας του ποδοσφαίρου αλλά νομίζω ότι δεν πρέπει να σπαταλήσουμε πολλές λέξεις για όσους γοητεύονται από την ασχήμια (γιατί τι άλλο είναι η αδικία από ασχήμια). Συνήθως πρόκειται για ανθρώπους που ενθουσιάζονται με την κουβέντα και την κόντρα για τη μπάλα (κόντρα που οι αδικίες τροφοδοτούν) επειδή βαριούνται την ίδια τη μπάλα (ή επειδή πουλάνε την κουβέντα και την κόντρα) και ως εκ τούτου η γνώμη τους για το τι είναι καλό ή κακό για το ποδόσφαιρο είναι από αδιάφορη έως δείγμα του τι πρέπει να αποφεύγουμε.

Κατά τα άλλα, δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να καταλάβει πόσο σημαντικός είναι ο περιορισμός του διαιτητικού λάθους σε ένα σπορ που αρκεί ένα διαιτητικό λάθος για να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται καν να είναι έξυπνος κάποιος για να καταλάβει πόσο πιο υγιής είναι ο ανταγωνισμός (και ο πυρήνας των σπορ είναι ο ανταγωνισμός) όταν αφαιρείς όσο περισσότερο γίνεται το στοιχείο της αδικίας. Πόσο πιο ωραίο είναι το ποδόσφαιρο όταν το βρώμικο παιχνίδι είναι εύκολο να αποκαλυφθεί και το τέλος ενός αγώνα δεν σημαίνει την έναρξη της ατελείωτης γκρίνιας για το πέναλτι, το οφσάιντ και το ακυρωμένο γκολ. Πόσο καλύτερα αισθάνονται οι ποδοσφαιριστές όταν ξέρουν ότι ο κόπος τους δεν θα πάει χαμένος επειδή ο κύριος με τη σφυρίχτρα δεν είδε ένα πέναλτι και ο κύριος με το σημαιάκι δεν είδε ένα οφσάιντ. Πόσο καλύτερα αισθάνονται οι θεατές όταν ξέρουν ότι τα κρίσιμα σφυρίγματα είναι διπλοτριπλοτσεκαρισμένα και όχι επινοήσεις ενός πιθανώς πιασμένου διαιτητή.

Αντιστοίχως δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να καταλάβει πόσο καλύτερη θα ήταν η καθημερινότητα με τον έλεγχο που μόνο οι κάμερες στους δρόμους και γενικώς στους δημόσιους χώρους μπορούν να προσφέρουν.

Φυσικά (όπως και στο ποδόσφαιρο)  οι συντηρητικοί συμπολίτες θα ενοχληθούν.  Φυσικά οι ιδιαιτέρως ανεκτικοί και καμιά φορά γοητευμένοι από την παραβατικότητα συμπολίτες (που συνήθως είναι ιδιαιτέρως προστατευμένοι και ασφαλείς) που αντιμετωπίζουν τον έλεγχο των δημόσιων χώρων με τη βοήθεια της τεχνολογίας όπως ο βρικόλακας το σκόρδο θα διαμαρτυρηθούν. Αλλά, όπως και στο ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως η δυνατότητα ελέγχου των παραβατικών (και πιθανώς εγκληματικών) συμπεριφορών που προσφέρει η τεχνολογία μπορεί να κάνει καλύτερη την κοινωνία. Αρκεί να σταματήσουμε να ακούμε τους συντηρητικούς και τους προνομιούχους ασφαλείς που πασχίζουν να διατηρηθεί η ανασφάλειά μας και αρκεί να τους πούμε να αφήσουν τα μυθιστορηματικά κλισέ για Μεγάλους Αδερφούς (στο κάτω-κάτω δεν ζούμε σε κομμουνιστικό καθεστώς) και να κοιτάξουν λίγο την πραγματικότητα. Εκεί που τα εγκλήματα διαπιστώνονται (και καμιά φορά εξιχνιάζονται κιόλας) χάρη στις κάμερες. Εκεί που ακόμα και η υποψία ύπαρξης κάμερας μετατρέπει τους οδηγούς από κατά φαντασίας ραλίστες σε υπεύθυνους πολίτες. Εκεί που υπάρχουν σκόρπιες οι ψηφίδες ενός VAR που τόσο έχουμε ανάγκη. Και μπραβο του.

Υ.Γ.: Εννοείται πως προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα κάθε VAR είναι η επιθυμία των χειριστών του να επιβάλουν τους κανόνες. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, χωρίς αυτή την επιθυμία κάθε συζήτηση είναι εντελώς περιττή.