Μια συζήτηση από το ΚΕΦίΜ για τις αυθαιρεσίες και τη Μύκονο

Tο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ) διοργανώνει την Τετάρτη 21 Ιουνίου και ώρα 19:30 εκδήλωση με τίτλο: «Οργανωμένες αυθαιρεσίες, κρατική ολιγωρία και το παράδειγμα της Μυκόνου: Μια συζήτηση με αφορμή το βιβλίο του Κ. Καλλίρη Οργανωμένο Έγκλημα και Διαφθορά: Ένα Παιχνίδι Ισορροπίας».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Impact Hub Athens (Μοναστηράκι).

Συζητούν:

Κωνσταντίνος Ι. Καλλίρης, Επίκουρος Καθηγητής, Νομική Σχολή Πανεπιστημίου του Έσσεξ 

Αντώνης Γ. Καραμπατζός, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

Σωτήρης Γεωργανάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικών στο City, Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Συντονίζει η δημοσιογράφος Δάφνη Παπαδοπούλου.

Kρατήστε τη θέση σας στην εκδήλωση πατώντας εδώ.

Οργανωμένο Έγκλημα και Διαφθορά: Ένα Παιχνίδι Ισορροπίας

Σχετικό Άρθρο

Ελλαδα «Λουκέτο» σε strip club και σε καφετέρια στη Μύκονο για φοροδιαφυγή

Newsroom 06.06.2023, 09:55

Τόσο το οργανωμένο έγκλημα όσο και η διαφθορά είναι φαινόμενα που έχουν μελετηθεί διεξοδικά και από διάφορες σκοπιές: εκείνη του εγκληματολόγου, του ποινικολόγου, του κοινωνιολόγου, του οικονομολόγου. Η μεταξύ τους σχέση, όμως, παρότι διαισθητικά προφανής, παραμένει ένα μυστήριο για τις κοινωνικές επιστήμες. Η περιγραφή και ερμηνεία αυτής της σχέσης αποτελούν το κυρίως αντικείμενο αυτής της μονογραφίας.

Οι εγκληματικές οργανώσεις καταφεύγουν στη διαφθορά για να επιτύχουν τους στόχους τους – αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων μια σχέση διαφθοράς απαιτεί τη συμμετοχή δύο «παικτών»: εν προκειμένω, του οργανωμένου εγκλήματος και του lato sensu κράτους.

Ο παράγοντας που αναγκάζει δύο κατ’ εξοχήν «εχθρούς» να παίξουν το παιχνίδι της διαφθοράς είναι ο ορθολογισμός: ο πόλεμος ανάμεσα στις εγκληματικές οργανώσεις και το κράτος έχει μεγάλο κόστος για αμφότερες τις πλευρές· η ειρήνη είναι ενίοτε η πλέον συμφέρουσα επιλογή – ένα σημείο «ισορροπίας». Αυτό επιβεβαιώνεται από τη συγκριτική μελέτη τριών μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων και την αντιπαραβολή των τακτικών τους με εκείνες των συμμοριών.

Υπό το φως αυτής της διαπίστωσης, ο εγκληματολόγος, αλλά και ο νομοθέτης, καλούνται να επανεξετάσουν τους ορισμούς των δύο φαινομένων και να στραφούν προς περισσότερο στοχευμένες λύσεις στο πεδίο της αντεγκληματικής πολιτικής.