Μια τρελή, τρελή αστυνόμευση

Εικόνα 1η:

Ένας αστυνομικός εγκλωβίζεται από ομάδα κουκουλοφόρων και πυροβολεί στον αέρα για να γλιτώσει, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Οι κουκουλοφόροι, οι οποίοι είχαν ως λημέρι την ΑΣΟΕΕ, έφυγαν από το σημείο ανενόχλητοι.

Αν αυτό που διαβάσατε δεν σας φαίνεται παράξενο, είναι γιατί ζείτε στην Ελλάδα. Γιατί κατά τα άλλα πρόκειται για ένα φεστιβάλ παραλογισμών που απλώς τους έχουμε συνηθίσει: ένα πανεπιστήμιο ως ορμητήριο κουκουλοφόρων χουλιγκάνων, η ανενόχλητη δράση των κουκουλοφόρων χουλιγκάνων που τα κρατικά χάδια αποθρασύνουν όλο και περισσότερο, και η σύλληψη ενός αστυνομικού που χρησιμοποίησε το όπλο του για να γλιτώσει από τους κουκουλοφόρους χουλιγκάνους ΠΡΙΝ διαπιστωθεί αν το χρησιμοποίησε ορθώς ή όχι.

Το τελευταίο από μόνο του αρκεί για να περιγράψει την παράνοια του ελληνικού κράτους το οποίο και υποχρεώνει τους αστυνομικούς να οπλοφορούν και τους θεωρεί κατ’ αρχήν ένοχους σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουν το όπλο που είναι υποχρεωμένοι να έχουν.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω ιδέα αν ο αστυνομικός έπρεπε ή δεν έπρεπε να πυροβολήσει στον αέρα και αν το έκανε με τον τρόπο που προβλέπουν οι κανόνες. Ισχυρίζομαι όμως ότι είναι παλαβομάρα να συλλαμβάνεται πριν ακόμα όλα αυτά διαπιστωθούν. Ισχυρίζομαι ότι το λογικό είναι μετά από ένα τέτοιο περιστατικό να γίνεται η προβλεπόμενη έρευνα και αν η έρευνα δείξει ότι ο αστυνομικός ενήργησε παρατύπως ή παρανόμως, να τιμωρείται πειθαρχικά και να συλλαμβάνεται. Δεν είναι λογικό για μια πολιτεία που θέλει σοβαρή αστυνομία να διαπομπεύει τους αστυνομικούς που χρησιμοποιούν τον οπλισμό που υπό συγκεκριμένες συνθήκες έχουν δικαίωμα (μπορεί και υποχρέωση) να χρησιμοποιήσουν, πριν ακόμα διαπιστωθούν οι συνθήκες. Είναι τρέλα από την οποία ακόμα και μια πρόταση όπως του συντρόφου Κρίτωνα (του Γιάνη) για αφοπλισμό της αστυνομίας φαντάζει πιο λογική. Αν η πολιτεία έχει αποφασίσει ότι οι αστυνομικοί δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα όπλα τους, καλύτερα να τους τα πάρει και να τους εξοπλίσει με σταφίδες (αφού μπορεί να έκαναν για βοήθεια στους αντιστεκόμενους στη ρωσική εισβολή Ουκρανούς, μπορεί να κάνουν και για την επιβολή του νόμου και της τάξης).

Εικόνα 2η:

Σε μεγάλη διασταύρωση αστυνομικοί με μηχανές περιμένουν κάτι (πιθανόν να κάνουν ελέγχους ή τους έχουν ήδη ξεκινήσει με τη φαντασία τους). Οι μηχανές τους είναι παρκαρισμένες πάνω στη διαγράμμιση της διάβασης των πεζών και οι πεζοί παίζουν Frogger (αν δεν ξέρετε τι είναι, ευκαιρία να το γκουγκλάρετε, αν και νομίζω ότι περίπου φαντάζεστε) προκειμένου να ξεφύγουν από τις παρκαρισμένες στη διάβαση μηχανές της αστυνομίας, τα διπλοπαρκαρισμένα παντού αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα των οποίων οι οδηγοί νομίζουν ότι το πορτοκαλί φανάρι που αναβοσβήνει σημαίνει «πάτα γκάζι». Οι αστυνομικοί που για να παρκάρουν τις μηχανές τους έκλεισαν τη διάβαση των πεζών δείχνουν εντελώς αδιάφοροι για κάθε σοβαρή παράβαση του ΚΟΚ που γίνεται μπροστά τους και εντελώς απρόθυμοι να κάνουν οποιονδήποτε έλεγχο ακόμα και σε οχήματα τα οποία παρακαλούν για έλεγχο (κρυμμένες ή καθόλου πινακίδες, τέρμα φιμέ τζάμια, κωλοφτιάξιμο... τίποτα δεν θεωρείται άξιο ελέγχου από τους άγρυπνους φρουρούς του νόμου).

Είμαι σίγουρος ότι ούτε αυτή η περιγραφή σάς φαίνεται παλαβή. Είστε ντόπιοι και η εικόνα του αστυνομικού που όχι μόνο αρνείται να επιβάλει τον νόμο αλλά τον παραβιάζει κιόλας είναι πιο οικεία κι από τοίχο με μουτζούρες. Η μόνη διαφορά με την πρώτη εικόνα είναι ότι η παλαβομάρα της δεν χρειάζεται καμία εξήγηση (στην πραγματικότητα και της πρώτης δεν θα έπρεπε να χρειάζεται αλλά δεκαετίες εχθρικής στην επιβολή του νόμου προπαγάνδας έχουν κάνει μεγάλη ζημιά). 

Πιθανότατα οι δύο εικόνες να σας φαίνονται διαφορετικές ενώ στην πραγματικότητα είναι ακριβώς η ίδια εικόνα. Είναι η εικόνα μιας χώρας που προχωρεί στην τύχη (θα έγραφα «πάει και όπου βγει» αλλά είμαι σίγουρος ότι ήδη το δυστύχημα των Τεμπών έχει μπει στο αρχείο με τις τραγωδίες που «συγκλόνισαν» τους Έλληνες αλλά καθόλου δεν τους άλλαξαν). Μια χώρας η οποία έχει διώξει τη λογική από την καθημερινότητά της (και άρα και από την αστυνόμευση) διασφαλίζοντας έτσι ότι κανένα μέλλον της προκοπής δεν την περιμένει. Και μπράβο της.