«Το κορίτσι μου δεν είναι πια κοντά μας»: Ένας πατέρας μπροστά στη μεγαλύτερη απώλεια

Αβάστακτος είναι ο πόνος των συγγενών των θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη. Γονείς έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους, από την μια στιγμή στην άλλη, μαθαίνοντας για την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία και επί ώρες αναζητούσαν μάταια τα παιδιά τους.

Σήμερα, ο Χρήστος Χούπας, πατέρας πλέον δύο παιδιών, έμαθε και επίσημα, αυτό που ήδη γνώριζε, αλλά αρνείτο να το πιστέψει. Πως η κόρη του, η Ελπίδα, είναι μεταξύ των θυμάτων αυτού του πρωτοφανούς δυστυχήματος.

«Φεύγω για το σπίτι μας στην Αταλάντη. Μαζί με κάποιους φίλους μου, διότι εγώ δεν μπορώ να οδηγήσω. Το κορίτσι μου, δεν είναι πια κοντά μας», λέει με δάκρυα στα μάτια μιλώντας στην ATHENS VOICE.

«Είμαι ικανοποιημένος από τις αρχές, είχα ενημέρωση, αλλά τι να το κάνεις… Η κόρη μου, η Ελπίδα ήταν στο τρένο, έφυγε από Αθήνα και πήγαινε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν φοιτήτρια σε δεύτερο πτυχίο. Είχε σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στην Πάτρα. Όμως, επειδή είχε τσαγανό μέσα της, έδωσε κατατακτήριες στην αρχιτεκτονική και ανάμεσα σε 400 παιδιά μπήκε μέσα στα 13 πρώτα στην σχολή της Θεσσαλονίκης. Μου έλεγε “μπαμπά θέλω να έχω στην ζωή όχι μια υπογραφή αλλά δύο”.

»Εγώ, την στήριξα σε αυτήν την απόφαση της, παρά τις οικονομικές δυσκολίες του καιρού που ζούμε, αφού το ήθελε, θα το έκανε. Όπως στηρίζω την Ελπίδα, στηρίζω και τα άλλα δύο μου παιδιά. Ο ένας, έχει ολοκληρώσει τις μουσικές σπουδές του, βρίσκεται στο 5ο έτος της σχολής του, ο δεύτερος βρίσκεται στη γεωπονική σχολή στο 4ο έτος. Όλα τα παιδιά μου, πέρασαν στη Θεσσαλονίκη και ζούσαν στο ίδιο διαμέρισμα», αναφέρει.

Και προσθέτει: «Το μεγάλο σοκ, θα το πάθουν τώρα, και αυτά και εμείς, οι γονείς τους. Γιατί όταν θα βάλουμε το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού και την ανοίξουμε, θα πέσουμε πάνω στα ρούχα της Ελπίδας, αφού δίπλα ακριβώς στην πόρτα είναι η ντουλάπα της. Θα είμαστε όμως όλοι μαζί. Θα στηρίξουμε ο ένας τον άλλον».

«Τα πάντα άλλαξαν, τίποτε δεν είναι το ίδιο»

Ο κ. Χούπας δεν σταματά να δακρύζει. «Όλα μου τα παιδιά ήταν μελετηρά, μεγάλωσαν όλα τους με αρχές. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε και πέτυχαν να μπουν στις σχολές που ήθελαν. Αποφάσισαν να μείνουν όλα μαζί, όχι για να μην μας επιβαρύνουν. Γιατί από μικρά, το ένα βοηθούσε το άλλο, γελούσε με την χαρά του άλλου, στεναχωριόταν με τον πόνο του άλλου. Είχανε αυτό που λέμε αλληλεγγύη, όταν κάποιο από τα τρία είχε εξεταστική, τα άλλα έκαναν τις δουλειές για να μην το επιβαρύνουν και να το διευκολύνουν στο διάβασμα του».

Το μυστικό της χαρούμενης οικογένειας μας, κατέληξε ο κ. Χούπας, «πέρα από την αγάπη που τους είχαμε με την μητέρα τους, ήταν το ότι δεν ήμασταν ποτέ από πάνω. Ήμασταν πάντα δίπλα τους, στήριγμα. Τώρα, τα πάντα άλλαξαν, τίποτε δεν είναι το ίδιο», λέει στην ATHENS VOICE ο πατέρας της Ελπίδας.

Γραφείο τελετών της Λάρισας έχει αναλάβει να μεταφέρει τη σορό της 28χρονης στην Αταλάντη, στο μέρος όπου μεγάλωσε. Εκεί, θα γίνει και η κηδεία της τις επόμενες ώρες. Με την οικογένεια της, να μην μπορεί ακόμη να δεχθεί ότι το κορίτσι τους, δεν θα περάσει ποτέ ξανά να τους πει μια καλημέρα και να τους πάρει μια όμορφη αγκαλιά.