Έλενα Ξυδιά, πώς είναι να παίζεις πιάνο στη μέση μιας λίμνης;

H μουσική για την Έλενα Ξυδιά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Παράλληλα με την επαγγελματική της δραστηριότητα ως πιανίστρια στο Μουσείο της Ακρόπολης, εδώ και δύο χρόνια ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, παίζοντας πιάνο σε ξεχωριστούς φυσικούς προορισμούς.

Αυτό το ταξίδι με το πιάνο, που ξεκίνησε από τα Μετέωρα και έλαβε τεράστια δημοσιότητα μετά την εντυπωσιακή «πτήση» πάνω από την κοιλάδα των Τεμπών, έκανε πριν από λίγες ημέρες στάση στην Καστοριά.

Η Έλενα Ξυδιά έπαιξε πιάνο στη μέση της λίμνης, με τις εικόνες να κάνουν τον γύρο των social media. Η πιανίστρια μίλησε στην ATHENS VOICE για τη συγκεκριμένη performance, τις δυσκολίες που υπήρξαν, καθώς και για τους επόμενους προορισμούς σε αυτό το μοναδικό project, που στόχο έχει να προβάλει τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας.

Αρχικά, η μουσικός αναφέρθηκε στο πώς γεννήθηκε η ιδέα με το πιάνο. Όπως είπε, όλα ξεκίνησαν μέσα στην πανδημία κορωνοϊού. «Ήταν η πρώτη καραντίνα το 2020, όπου αυτή η αδράνεια, λόγω του lockdown και των περιορισμών, γέννησε τη δημιουργία στη δική μας περίπτωση. Ο σκηνοθέτης και στενός συνεργάτης μου, Πασχάλης Μάντης, ο οποίος μένει μόνιμα στη Λάρισα και έχει κομβικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα από κάθε προορισμό που πηγαίνουμε, μού πρότεινε σε μια συζήτηση να πάμε ένα πιάνο στα Μετέωρα» τόνισε.

Και πρόσθεσε: «Το να πάμε στα Μετέωρα, όμως, δεν ήταν εύκολο ούτε απλό. Υπήρχε μια συγκεκριμένη και αυστηρή διαδικασία αναφορικά με την αδειοδότηση. Τελικά, όμως, τα καταφέραμε. Μεταφέραμε το πιάνο εκεί, το project υλοποιήθηκε με επιτυχία και άρχισε να παίρνει δημοσιότητα. Ήταν λίγο ανέλπιστο όλο αυτό και δεν φανταζόμασταν ότι θα γινόταν τόσο δημοφιλές. Το ένα έφερε το άλλο, για να φθάσουμε στα Τέμπη το καλοκαίρι και στην Καστοριά πριν από λίγες ημέρες».

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης η Έλενα Ξυδιά αναφέρθηκε και στο πώς η δουλειά της στο Μουσείο της Ακρόπολης ήταν η αφετηρία για να ξεκινήσουν οι διεργασίες που οδήγησαν στο συγκεκριμένο project με το πιάνο και το μουσικό ταξίδι ανά την Ελλάδα.

«Εγώ παίζω πιάνο στο εστιατόριο στο Μουσείο της Ακρόπολης. Αυτή είναι η βασική μου δουλειά. Πρόκειται για έναν πανέμορφο χώρο, συνυφασμένο άμεσα με τον πολιτισμό. Λόγω της παρουσίας μου εκεί, η μουσική μου έχει συνδεθεί κατά κάποιον τρόπο με την εικόνα της Ακρόπολης, ειδικά το καλοκαίρι που βγαίνουμε στην τεράστια βεράντα και παίζω ακριβώς κάτω από τον Βράχο. Αυτή η εικόνα ήταν η πηγή έμπνευσης για να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι» εξήγησε.

Πόσο εύκολο είναι να παίζεις πιάνο στη μέση της λίμνης στην Καστοριά

Μιλώντας για την performance με το πιάνο στη λίμνη της Καστοριάς, η Έλενα Ξυδιά εξηγεί ότι η ιδέα γυρνούσε καιρό στο μυαλό τους.

«Το συζητούσαμε από το καλοκαίρι. Ωστόσο, στις αρχές του 2023 μπήκαμε δυναμικά, καθώς θέλαμε ένα χειμερινό βίντεο με έναν όμορφο προορισμό. Ήρθαμε σε συνεργασία με τον Δήμο, ο οποίος μας βοήθησε πολύ» αναφέρει.

Και συνεχίζει, επισημαίνοντας: «Η Καστοριά είναι μια πανέμορφη πόλη και προσωπικά με είχε αγγίξει από την πρώτη επίσκεψή που είχα κάνει πολλά χρόνια πριν. Είχα αντικρίσει την πόλη, την πανέμορφη λίμνη και την εικόνα της πόλης να καθρεφτίζεται στο νερό. Η εικόνα ήταν μαγευτική».

Το να κάνεις ένα πιάνο να επιπλέει στο νερό, μόνο εύκολο δεν ακούγεται, πόσο μάλλον υλοποιείται στην πράξη. «Από τη στιγμή που το project θα γινόταν μέσα στη λίμνη, προηγήθηκε μια τεχνική μελέτη, όπως συνέβη και με το ”ιπτάμενο” πιάνο στα Τέμπη» τονίζει η πιανίστρια Έλενα Ξυδιά.

Αφού υπογραμμίζει πως μετά τα Τέμπη, «όπου κυριολεκτικά “πετάξαμε”, όλα τα άλλα μου φαίνονται πιο απλά, πιο εύκολα», εστιάζει στο γεγονός πως όταν η σωστή προετοιμασία με έμφαση στη λεπτομέρεια και την αισθητική συναντά την κατάλληλη τεχνική υποστήριξη, το αποτέλεσμα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο.

«Στην Καστοριά υπήρχαν δυσκολίες: Να είναι σταθερή η πλατφόρμα, να αντέχει το βάρος. Επίσης, όπως και σε προηγούμενους προορισμούς, από τη στιγμή που βρισκόμαστε σε ανοιχτό χώρο, οι καιρικές συνθήκες παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και είναι μια παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπόψιν στον σχεδιασμό. Υπήρχαν περιπτώσεις στο παρελθόν που ο κακός καιρός ήταν τροχοπέδη και το γύρισμα αναβλήθηκε. Ευτυχώς, στην Καστοριά πετύχαμε καλές μέρες» διευκρινίζει.

Και συμπληρώνει: «Ανεβήκαμε την Κυριακή και τα γυρίσματα έγιναν Δευτέρα και Τρίτη. Ομολογώ ότι είχε πάρα πολύ κρύο, καθώς πήγαμε στις 05:30 το πρωί ώστε να έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες φωτός για το καλύτερο κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Υπήρξαν, βέβαια, και τα απρόοπτα: Δεν λειτουργούσε η βάρκα που με μετέφερε στην πλατφόρμα, με αποτέλεσμα να μείνω στη μέση της λίμνης στην Καστοριά».

Η εμπειρία να παίζεις πιάνο σε ύψος 50 μέτρων στα Τέμπη - Η «ιπτάμενη» πιανίστρια εξηγεί 

Το καλοκαίρι του 2022 η Έλενα Ξυδιά, μαζί με τον σκηνοθέτη Πασχάλη Μάντη, προκάλεσαν αίσθηση με την performance στην Κοιλάδα των Τεμπών: Το πιάνο αιωρούνταν «κρεμασμένο» από τεράστια μπαλόνια.

«Στα Τέμπη ήμουν δεμένη. Δεν μπορούσα να κουνηθώ ή να σηκωθώ. Ήταν δεμένο και το σκαμπό στο οποίο καθόμουν πάνω στην πλατφόρμα. Στο βίντεο δεν φαίνεται αλλά από κάτω από την πλατφόρμα υπήρχε ΕΜΑΚ, Πυροσβεστική, Αστυνομία» θυμάται.

«Μπορώ να πω ότι το ζητούμενο στα Τέμπη ήταν το ψυχολογικό, καθώς θέμα ασφάλειας δεν υπήρχε. Όλα ήταν μελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

»Βρισκόμουν στα 50 μέτρα ύψος, αλλά ήμουν απόλυτα ασφαλής. Δεν κοίταγα καθόλου κάτω βέβαια, ωστόσο κάποια στιγμή πήρα τον "αέρα", έβγαζα selfies κ.λπ. Υπολογίζω πως έμεινα εκεί πάνω για τρεις ώρες μέχρι να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα» προσθέτει.

Το ταξίδι με το πιάνο και η ανταπόκριση του κόσμου

Αναφερόμενη στη βιωσιμότητα του όλου project με το πιάνο η Έλενα Ξυδιά υπογραμμίζει ότι ένα μεγάλο μέρος των εξόδων καλύπτεται από την ίδια και τον στενό της συνεργάτη.

«Ο Δήμος της περιοχής που πηγαίνουμε βοηθάει πολύ όσον αφορά τη διαμονή, το φαγητό ή τα μεταφορικά, αν πρόκειται για κάποιο νησί. Ένα μεγάλο βάρος πέφτει σε εμένα και τον σκηνοθέτη Πασχάλη Μάντη, ωστόσο είναι αποτέλεσμα αυτής της “τρέλας” που έχουμε. Είναι, επίσης, πολύ σημαντική η συνδρομή των εθελοντών και χαίρομαι πολύ που υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να στηρίξουν αυτό το project για την ανάδειξη του τόπου τους» τονίζει.

«Δεν υπάρχει ένα πιάνο ή μια εταιρεία που το μεταφέρει στους προορισμούς. Κάθε φορά ο εξοπλισμός είναι διαφορετικός και εξαρτάται από το σενάριο. Για παράδειγμα στη Σκιάθο θέλαμε ένα μπλε πιάνο. Βάψαμε λοιπόν ένα για να υλοποιηθεί το project» αναφέρει επίσης.

«Η μεγάλη αποδοχή που έχει αυτό που κάνουμε με το πιάνο, είναι και ένα κίνητρο για εμάς να συνεχίζουμε το ταξίδι, βρίσκοντας νέους προορισμούς και αναδεικνύοντας τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας. Ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει και εγώ προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενη γιατί έχω καταφέρει το 2023 να δώσω στα αυτιά του κόσμου αυτά τα ηχοχρώματα που δεν είναι και ό,τι πιο εμπορικό» συνεχίζει.

Και ξεκαθαρίζει ότι «ο σκοπός μας εξαρχής ήταν να προωθήσουμε τη χώρα στο εξωτερικό. Να προβάλουμε, δηλαδή, τα ξεχωριστά σημεία φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Το κάνουμε επειδή μας αρέσει πολύ. Δεν υπάρχουν εμπορικοί λόγοι, οικονομικές συμφωνίες κ.λπ».

Το μεγαλύτερο συρτάκι του Αιγαίου στη Μυτιλήνη με την Έλενα Ξυδιά στο πιάνο

Η πιανίστρια μιλά και για το project στη Λέσβο το ερχόμενο καλοκαίρι. «Στη Μυτιλήνη θα πάμε τον Ιούνιο για να γυρίσουμε το μεγαλύτερο συρτάκι του Αιγαίου.

» Είμαστε σε επικοινωνία με τον Δήμο, ώστε να έχουμε το πιάνο που χρειαζόμαστε και να γίνει η σωστή προετοιμάσια για να έχουμε ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα» επισημαίνει.

«Θα είναι κάτι εντυπωσιακό, θα υπάρχουν πολύ χορευτές. Όλο το νησί θα χορεύει στους ρυθμούς του Ζορμπά» δηλώνει ακόμη.

Τα σχέδια για άνοιγμα στο εξωτερικό

«Το εξωτερικό είναι μια ιδέα που θα υλοποιηθεί πολύ σύντομα. Έχουμε δεχτεί κρούσεις, ωστόσο μέσα στην πανδημία κορωνοϊού και τους περιορισμούς, ήταν πρακτικά αδύνατο να οργανωθεί, γι' αυτό και αναβλήθηκε. Υπάρχουν συζητήσεις να πάμε στη Ρώμη την άνοιξη. Επίσης, έχει έρθει σε επαφή μαζί μας η ομογένεια της Νέας Υόρκης» συνεχίζει.

Και σημειώνει: «Βέβαια όλα αυτά πρέπει να είναι σε αρμονία με την καθημερινότητά μας και τα προγράμματά μας. Εγώ έχω δύο παιδιά, ο Πασχάλης έχει τη δική του οικογένεια στη Λάρισα».

Στην ερώτηση πώς συνδυάζεται η οικογένεια με την εργασία και τα ταξίδια του project με το πιάνο, η «ιπτάμενη» πιανίστρια απαντά: «Όλα μπορούν να συνδυαστούν. Είναι σίγουρα δύσκολα τα ταξίδια, ειδικά όταν αφήνεις πίσω τα παιδάκια σου. Οι κόρες μου είναι 5,5 και 3,5 χρονών. Όμως, νομίζω ότι τελικά αυτό που μένει είναι μια χαρούμενη μαμά και δύο χαρούμενα παιδιά, τα οποία θαυμάζουν αυτό που κάνει η μάμα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι αν δεν υπήρχε το κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον που να προσφέρει την απαραίτητη στήριξη, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα γινόταν».

Στην ερώτηση για το ποια σημεία στον πλανήτη θα ήθελε να επισκεφτεί και να παίξει μουσική με το πιάνο, η Έλενα Ξυδιά απαντά ότι υπάρχουν πολλά, ωστόσο το ζητούμενο σε αυτό το project είναι η προβολή της Ελλάδας. «Αυτή είναι η ιδέα. Σίγουρα εξετάζουμε και θα εξετάζουμε προτάσεις για όμορφα σημεία που υπάρχουν στον πλανήτη μας, όμως πρωταρχική σημασία για εμάς είναι να εξερευνήσουμε την Ελλάδα».

«Θα μου άρεσε πάρα πολύ να πάω στο Σινικό Τείχος και να παίξω. Όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Χαίρομαι, πάντως, που κάθε χρόνο φθάνουμε σε σημείο που δεν είχαμε φανταστεί την προηγούμενη χρονιά, καθώς όλο αυτό το project έχει μια αυξανόμενη δυναμική, οπότε πραγματικά δεν μπορώ να αποκλείσω κάτι για το μέλλον. Αυτό το project με το πιάνο δεν έχει οροφή. Υπάρχουν τόσα μέρη που μπορείς να πας, που πραγματικά τα πάντα μπορούν να συμβούν».

Κλείνοντας, η Έλενα Ξυδιά, η οποία εντυπωσίασε, παίζοντας πιάνο στην Καστοριά στη μέση της λίμνης, αναφέρθηκε στην επιλογή του κομματιού που ακούγεται στο βίντεο.

«Η επιλογή των κομματιών συνδέεται με το εκάστοτε περιβάλλον που πηγαίνει το πιάνο: Ένας καταρράκτης, μια λίμνη, ένας βράχος, ένας αρχαιολογικός χώρος ή η παραμονή στον αέρα. Η μουσική είναι σημαντικό να συμβαδίζει με την τοποθεσία και να βγάζει προς τα έξω τα συναισθήματα που θέλεις να περάσεις.

»Είναι ένας συνδυασμός εικόνας και ήχου, όπου κάθε μέρος λαμβάνει την προσοχή που του αξίζει. Δεν έχει σημασία αν είναι Έλληνας ή ξένος ο συνθέτης, σύγχρονος ή κλασικός. Έχει να κάνει μόνο το πόσο ατμοσφαιρικό και το πόσο τελικά θα δένει το κομμάτι με την εικόνα» καταλήγει η «ιπτάμενη» πιανίστρια.