Σαν σήμερα 16 Φεβρουαρίου: Η μέρα της εκτέλεσης του Δράκου του Σέιχ Σου, Αριστείδη Παγκρατίδη - Τα σημαντικότερα γεγονότα, γεννήσεις, θάνατοι.
Ένας θεσσαλονικιώτικος εφιάλτης που καθήλωσε το πανελλήνιο, ένα θρίλερ της δεκαετίας του ’60 με προεκτάσεις σε όλο το πολιτικοκοινωνικό φάσμα της χώρας, η υπόθεση του Δράκου του Σέιχ Σου απασχολεί έως τις μέρες μας την ειδησεογραφία.
Άγνωστες πληροφορίες δεν παύουν να έρχονται στο φως, ενώ νέες εκδόσεις προσθέτουν καινούργια κεφάλαια στην ήδη ογκώδη βιβλιογραφία γύρω από τον Αριστείδη Παγκρατίδη, που σαν σήμερα, 16 Φεβρουαρίου 1968, εκτελέστηκε από απόσπασμα της Χωροφυλακής σε μια τοποθεσία του δάσους στο οποίο διέπραξε τα φερόμενα εγκλήματά του.
Πώς ξεκίνησαν όλα; Στις 20 Ιανουαρίου του 1959, δύο αιμόφυρτα σώματα σε αφασία ανασύρονται από το δάσος του Σέιχ Σου. Το έγκλημα κινητοποιεί το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό στα χρονικά της μεταπολεμικής Ελλάδας και ταυτόχρονα την πλέον αναπόδεικτη καταδίκη δολοφόνου κατά συρροήν.
Η Θεσσαλονίκη των τελών της δεκαετίας του ’50 παραμένει μια πόλη ευπρόσβλητη σε δεισιδαιμονίες και σκοτεινούς αστικούς θρύλους. Ήδη από τα χρόνια του ’20 μαίνεται η ψιθυρολογία γύρω από το «στοιχειό του Βάντζου», του φαντάσματος της έφηβης καλλονής που αναδύεται από το νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας, για να πλευρίσει θαμώνες παρακείμενου εξοχικού κέντρου. Η προϊστορία αυτή γρήγορα βρίσκει ρεαλιστική διέξοδο μέσα από μια σειρά περιστατικών.
Ο Δράκος του Σέιχ Σου τρομοκρατεί τη Θεσσαλονίκη
Μάρτιος 1957: Καθηγήτρια του Αμερικανικού Κολεγίου δέχεται επίθεση με πέτρα και απόπειρα βιασμού στο δάσος του Σέιχ Σου. Τελικά σώζεται χάρη στη διέλευση περαστικών.
Οκτώβριος 1958: Σύζυγος απόστρατου αξιωματικού μέσα σε ταξί - σεξουαλικό ραντεβού με το σοφέρ υπό το ρομαντικό δείλι του Σέιχ Σου. Επίθεση με πέτρες από άγνωστο, καθώς ο εραστής αφήνει το πίσω κάθισμα, για να ξαναπεράσει στο τιμόνι. Ο οδηγός σωριάζεται ημιθανής. Συμπλοκή της γυναίκας με το δράστη και ταυτόχρονη έκκληση σε βοήθεια. Ο άγνωστος σπεύδει να εξαφανιστεί.
Νοέμβριος 1958: Επίθεση σε νεαρό ζευγάρι, πιστή αντιγραφή των προηγουμένων, και πάλι στο δάσος του Σέιχ Σου. Των υποθέσεων προΐσταται ο αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης Νίκος Μουσχουντής, γνωστός ακροδεξιός αλλά και λαοφιλής διώκτης του εγκλήματος με άνετη πρόσβαση στα στέκια του υποκόσμου. Ο Μουσχουντής πρώτος εξυφαίνει τη θεωρία του «δράκου». Παρά την κατεστραμμένη υγεία και την άρρωστη καρδιά του, επιμένει, μετά το τέλος της υπηρεσίας του, να περιπολεί καθημερινά με ένα τζιπ της αστυνομίας το δάσος του Σέιχ Σου. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας περιπολίας ο καταβεβλημένος αστυνομικός διευθυντής πεθαίνει.
Εφημερίδα «Μακεδονία», 21 Ιανουαρίου 1959: «Σκοτεινόν παραμένει το χθεσινόν διπλούν έγκλημα του Σέιχ Σου. Άγνωστοι εθρυμμάτισαν τα κεφάλια ζεύγους ερωτευμένων […]. Παραμένουν άγνωστοι οι δράσται και τα ελατήρια».
Ένας νέος -ο κυρίως- κύκλος αίματος ανοίγει. Η ιστορία: Τα θύματα είναι ο 33χρονος λεβητοποιός Αθανάσιος Παναγιώτου και η συνομήλικη φίλη του Ελεονώρα Βλάχου. Βαριά τραυματισμένοι, σε αφασία και οι δύο, σώζονται, γιατί η παγωνιά διακόπτει τη φοβερή αιμορραγία τους. Τα ρούχα της Βλάχου είναι ξεσκισμένα, απ’ το λαιμό ως την κοιλιά. Στο έδαφος βρίσκονται σκόρπια διάφορα μικροαντικείμενα.
6 Μαρτίου 1959: Το έγκλημα της Μίκρας. Περαστικός φορτηγατζής ανακαλύπτει τα πτώματα του ίλαρχου Κωνσταντίνου Ραΐση, 31 χρονών, παντρεμένου, πατέρα τριών παιδιών, που υπηρετούσε στην 20ή Μοίρα Τεθωρακισμένων, και της κατά δέκα χρόνια μικρότερης ερωμένης του Ευδοξίας Παλιογιάννη.
16 Φεβρουαρίου 1968: “Εις τον τόπον των στυγερών εγκλημάτων ο Παγκρατίδης εξετελέσθη εις το Σέιχ Σου. ‘Μανούλα μου, είμαι αθώος’, ήταν οι τελευταίαι λέξεις του”
Προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Πώς βρέθηκε η χακί κλωστή, η οποία δεν ταίριαζε με τα ρούχα των θυμάτων, στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου του Ραΐση; Γιατί ο λοχαγός πέθανε με τον αναπτήρα κρατημένο στην αριστερή παλάμη του; Μήπως προσπάθησε να προσφέρει φωτιά σε κάποιον γνωστό; Γιατί οι δύο φαντάροι, οι οποίοι υπηρετούσαν στη Σχολή Πολέμου της Θεσσαλονίκης, σε απόσταση δυο τριών χιλιομέτρων από τον τόπο του εγκλήματος, αντιφάσκουν στις ομολογίες τους; Το πρόχειρο πόρισμα: Οι φαντάροι διέπραξαν τους φόνους. Ο εύλογος συλλογισμός: Κανείς δεν τα βάζει με το στράτευμα τη δεκαετία του ’60. Η υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη.
3 Απριλίου 1959 (Κατάθεση υπαλλήλου του Δημοτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Φανής Τσαμπαζή): «Γύρω στις 7 το βράδυ της ημέρας εκείνης, ενώ βρισκόμουνα στη βρύση του αυλόγυρου του νοσοκομείου μαζί με μια συνάδελφό μου, πήρε το μάτι μου μια σκιά να κινείται σε μια κοντινή συστάδα δέντρων. Φώναξα ‘ποιος είναι κει;’, έριξα μια δυο πέτρες, αλλά δεν πήρα απάντηση. Η συνάδελφός μου με ειρωνεύτηκε: ‘Όλο σκιές φαντάζεσαι’, μου είπε. Λίγο μετά, μαζί με τη συνάδελφό μου κατευθυνθήκαμε προς το σπιτάκι του εγκλήματος, όπου βρήκα μόνη την Πατρικίου να γευματίζει και να ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Καθίσαμε μια ώρα μαζί της κουβεντιάζοντας, έως ότου τέλειωσε την υπηρεσία της και η αδελφή μου, που υπηρετούσε ως προϊσταμένη στο ίδιο νοσοκομείο, οπότε γύρω στις 9 φύγαμε αφήνοντάς την μόνη. Έφαγα μαζί με την αδελφή μου κι άλλες συναδέλφους και, κατά τις 10, αποφάσισα να πάω να κοιμηθώ στο σπιτάκι. Επειδή φοβόμουνα, προσφέρθηκε η αδερφή μου να με συνοδεύσει. Δεν ήθελα να την βάλω σε κόπο, γι’ αυτό της είπα να με παρακολουθεί απλώς από μακριά, χωρίς να έλθει μαζί μου. Έτσι κι έγινε.
Σχεδιάγραμμα του τόπου και τρόπου δράσης του Αριστείδη Παγκρατίδη την νύχτα της εισβολής του στο ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος», στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης
Όταν πλησίασα στο σπιτάκι, είδα ότι υπήρχε μέσα φως. Σκέφτηκα ότι δεν θα είχε κοιμηθεί ακόμα η Πατρικίου και φώναξα στην αδερφή μου να φύγει, γιατί δεν συνέβαινε τίποτα. Μόλις έφτασα στο σπιτάκι και θέλησα ν’ ανοίξω την πόρτα, ένιωσα το πόμολο να μένει στα χέρια μου. Με μια απλή ώθηση, η πόρτα υποχώρησε. Μπήκα στο δωμάτιο και τότε βρέθηκα αντιμέτωπη μ’ έναν άντρα 24 με 26 χρονών, που στεκόταν όρθιος στη μέση του δωματίου. Μόλις μ’ αντίκρισε, με ύφος σίγουρο για τον εαυτό του, μου είπε: ‘Και τώρα, εσύ τι θέλεις εδώ;’. Πριν μου μιλήσει, η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι επρόκειτο για κάποιον γνωστό κάποιας συναδέλφου, γιατί τίποτα το εγκληματικό δεν παρουσίαζε η όλη εμφάνισή του. Με ένα βλέμμα που έριξα στο δωμάτιο, είδα τα αίματα στο δάπεδο και το κρεβάτι. Η φίλη μου έλειπε, κατάλαβα λοιπόν αμέσως περί τίνος επρόκειτο. Έκανα να φύγω από την ανοιχτή πόρτα, καλώντας συγχρόνως σε βοήθεια, αλλά δεν πρόφτασα παρά ν’ ακούσω την αδελφή μου -φαίνεται πως δεν είχε μπει στο δωμάτιό της- να φωνάζει: ‘Μη φοβάσαι, ερχόμαστε’. Ο δολοφόνος με πρόλαβε στο πλατύσκαλο του δωματίου, μ’ άρπαξε από το μπράτσο, μ’ έβαλε μέσα και με μια σπρωξιά μ’ έριξε χάμω. Αστραπιαία, αντελήφθην ότι στο δεξί του χέρι κρατούσε μια μεγάλη πέτρα, έτοιμος να με χτυπήσει. Παρά τη ζάλη μου από το πέσιμο, πρόλαβα, από ένστικτο μάλλον, να χώσω το κεφάλι μου κάτω από ένα κρεβάτι που βρισκόταν δίπλα. Ένιωσα την πέτρα να με χτυπά στην ωμοπλάτη. Αισθάνθηκα συγχρόνως τις κλωτσιές του δολοφόνου στα πόδια και το σώμα μου. Φαίνεται όμως ότι ο δράστης κατάλαβε ότι έρχονταν προς το σπίτι η αδελφή μου και άλλοι. Κι ενώ εγώ βρισκόμουν σχεδόν αναίσθητη στο δάπεδο, εκείνος μ’ ένα άλμα δρασκέλισε τα τέσσερα σκαλιά του δωματίου κι εξαφανίστηκε στο σκοτάδι”.
Το κάστρο και οι φυλακές του Επταπυργίου
Περνάνε τέσσερα χρόνια που δεν φωτίζονται από συλλήψεις. Το 1963 η Θεσσαλονίκη χρειάζεται έναν δολοφόνο κατά συρροήν περισσότερο από ποτέ. Κοινή γνώμη, Τύπος και αστυνομία αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι οι φόνοι είναι ανόμοιοι μεταξύ τους, άρα η θεωρία του “δράκου” δεν ευσταθεί. Το Σέιχ Σου χρησιμεύει ως τόπος αμαρτωλών ραντεβού και πεδίο αναψυχής μανιακών. Έχει άνετη πρόσβαση από το κέντρο. Δέντρα και θάμνοι καμουφλάρουν τη δράση. Το Σέιχ Σου ανοίγει φωλιές, εκεί όπου το σεξ και ο ζόφος είναι το παραπέτασμα καπνού για μια πραγματικότητα ακόμη πιο δολερή. Καύσωνας 43 βαθμών επίκειται σε συνδυασμό με τη δολοφονία Λαμπράκη.
Ποιος ήταν ο Αριστείδης Παγκρατίδης - Πώς κατηγορήθηκε ως Δράκος του Σέιχ Σου
Αριστείδης Παγκρατίδης του Χαραλάμπους και της Ελένης, γεννηθείς εις Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, 24 ετών, άγαμος, της Β΄ δημοτικού, χριστιανός ορθόδοξος. Τρόφιμος αναμορφωτηρίου, ηδονοβλεψίας, κλέφτης, πότης, περιστασιακός χρήστης ναρκωτικών. Ένα πεντάχρονο αγόρι που βλέπει να σφάζουν τον πατέρα του μπροστά στα ίδια του τα μάτια, ένα πεντάχρονο καχεκτικό αγόρι που εξασφαλίζει την τροφή του από τα θελήματα της γειτονιάς και που οι άλλοι το “έκαναν ό,τι ήθελαν”. Η παρακατιανή θέση του τον συνοδεύει μέχρι το θάνατό του.
“Είσαι μικρός, ομολόγησε και θα σε γλιτώσουμε με δυο χρόνια στην Κασσάνδρα”, υπόσχεται στον Παγκρατίδη ο εισαγγελέας Παπαντωνίου
Σε ηλικία δώδεκα ετών γίνεται το βρόμικο πανί που χρησιμοποιεί ένας παιδεραστής χημικός, για να ξεσπά τις ορμές του: Ο Απόστολος Λύτης πρώτος ασελγεί στον έφηβο επί του ποσού των 50 δραχμών. Ο Παγκρατίδης δεν ηδονίζεται από την παθητική ομοφυλοφιλική πράξη, αλλά και δεν την αποφεύγει, όποτε αδυνατεί να εργαστεί στα οικεία του λεμονάδικα, στο πρακτορείο Χαλκιδικής ή στο “γύρο του θανάτου”. Αρσενική πόρνη του λιμανιού, εκδίδεται στις βάρκες των ψαράδων, στα βουνά ή στα εβραϊκά μνήματα για 20 δραχμές ή ακόμη και για ένα πιάτο φαγητό. Οι γυναίκες του αρέσουν, αλλά “οι γυναίκες θέλουν λεφτά κι αυτός ποτέ του δεν είχε”. Αγράμματος και φοβητσιάρης, ανίκανος να εκτιμήσει σωστά ή να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, καλείται κάποτε να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του αιμοσταγούς παρανοϊκού σε στην υπόθεση Σέιχ Σου. Συλλαμβάνεται στις 7 Δεκεμβρίου του 1963. Η κατηγορία: απόπειρα βιασμού.
Σαββατόβραδο: Ο Παγκρατίδης φεύγει νωρίς από τη δουλειά του (το λούνα παρκ του Πρόδρομου Χαλεπλή) και πηγαίνει κατευθείαν σε μια ταβέρνα της πλατείας Δικαστηρίων. Πρόθεσή του: σεξ και πιοτό. Επί ένα εξάωρο κάθεται εκεί πίνοντας συντροφιά με άλλους τέσσερις άντρες και μια κοπέλα. Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, πηγαίνουν στην Εγνατία για πατσά. Πίνουν κι άλλο. Κάποιος προθυμοποιείται να τον πάει σπίτι του. Ο κάποιος είναι παθητικός ομοφυλόφιλος. Πείθει τον Παγκρατίδη να τον ακολουθήσει στο πατρικό του, αλλά την τελευταία στιγμή τον διώχνει, φοβούμενος μην ξυπνήσουν οι γονείς του. “Ήταν τόσο μεθυσμένος, όταν έφευγε”, καταθέτει αργότερα, “ώστε εγώ του φόρεσα τα παπούτσια που είχε βγάλει, για να μην κάνει θόρυβο”. Έξω στο δρόμο, ο Παγκρατίδης δεν ξέρει τι να κάνει. Η ώρα κοντεύει τέσσερις. Κρυώνει.
Σκέφτεται να πάει στο λιμάνι, αλλά απορρίπτει την ιδέα. Τέτοια ώρα και σ’ αυτή την κατάσταση, θα τον τσιμπήσουν για αλητεία. Μια ολονυχτία συσσωρευμένης πόσης μπουκώνει το μυαλό του με τρελές δυνατότητες. Έχει ακούσει για τις τροφίμους του ορφανοτροφείου “Μ. Αλέξανδρος”. Ξέρει πως, αν καταφέρει να πηδήξει το μαντρότοιχο, πιθανότατα θα βρει κάποια, για να πλαγιάσει απόψε. Μπαίνει στο κτίριο από ένα ανοιχτό παράθυρο στο ισόγειο. Ανεβαίνει στο χολ του δευτέρου πατώματος. Πλησιάζει μια ανοιχτή πόρτα που φωτίζεται και βλέπει έναν μεγάλο θάλαμο, όπου κοιμούνται κοπέλες.
Σε αυτό το σημείο είναι πια τόσο λιώμα, ώστε αδυνατεί να ανακαλέσει τους αρχικούς συνειρμούς που τον οδήγησαν εκεί. Πέφτει στο πρώτο άδειο κρεβάτι που βρίσκει μπροστά του και κοιμάται. Η τρόφιμος Δέσποινα Νικολαΐδου ξυπνά αναστατωμένη από το ροχαλητό του. “Τι θέλεις εδώ;” τον ρωτά. “Μη φοβάσαι, θα φύγω”, της απαντάει και απομακρύνεται χωρίς να την πειράξει. Η Νικολαΐδου ξυπνά δυο τρία άλλα κορίτσια και τις λέει ότι ένας άντρας είναι μέσα στο κτίριο, όμως αυτές την περιγελάνε: “Στον ύπνο σου τον είδες. Άσε μας να κοιμηθούμε”. Λίγα λεπτά αργότερα, ακούγονται ουρλιαχτά από το αναρρωτήριο. Η δωδεκάχρονη Αικατερίνη Σούρλα εμφανίζεται τρομαγμένη με ανακατεμένα μαλλιά και ξεσκισμένη πιτζάμα, φωνάζοντας πως ένας άντρας “ήρθε στο κρεβάτι, για να της κάνει κακά πράγματα”. Στο μεταξύ, ο Παγκρατίδης έχει ήδη πηδήξει από τη βεράντα, δρασκελίζει το μαντρότοιχο και τρέχει. Στο δρόμο συμπλέκεται με έναν εισπράκτορα λεωφορείου. Ξεφεύγει. Ο εισπράκτορας τηλεφωνεί στο “100” και καταγγέλλει το περιστατικό. Ο Παγκρατίδης φτάνει στο σπίτι του και πέφτει για ύπνο. Στις 5 το πρωί, ένας υπομοίραρχος τον συλλαμβάνει. Οδηγείται ξανά στο ορφανοτροφείο, όπου, ενώπιον εισαγγελέα και αξιωματικών ομολογεί την πράξη του. Από δω και πέρα, ανήκει στην Ασφάλεια.
Το 1963 πλησιάζει προς το τέλος του με φουριόζικη ειδησεογραφία: Ο Κένεντι δολοφονείται (“η τραγικότερη στιγμή του 20ού αιώνος”), ο Σινάτρα απαγάγεται από νεαρούς γκάγκστερ, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον λαμβάνει διαζύγιο στο Μεξικό, ο Καραμανλής ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την καταρρέουσα κυβέρνησή του και να φύγει στο Παρίσι. Απομένουν εννέα μέρες μέχρι την εντολή του εισαγγελέα για επανασύλληψη των Μήτσου, Καμουτσή, Διαμαντόπουλου, Καπελώνη για ηθική αυτουργία στον φόνο του Λαμπράκη.
Το βάρος της ξηλωμένης, εξευτελισμένης αστυνομικής ηγεσίας είναι δυσβάσταχτο για την πόλη. Μια δραστική ασπιρίνη πρέπει να βρεθεί. Οι αρμόδιοι ανασυνθέτουν τον τρόμο του Σέιχ Σου, αναμειγνύουν τα χαρακτηριστικά των εγκλημάτων και σχηματίζουν ένα σχετικά πειστικό πλάνο του Παγκρατίδη. Του βάζουν λεζάντα: “Δράκος”. Ιατροδικαστικές αβλεψίες, ατελείς καταθέσεις, ανεπαρκή στοιχεία, ανολοκλήρωτες έρευνες: τρελές υποθέσεις σ’ ένα τρελαμένο περιβάλλον. Έτσι προκύπτουν πολλές δυνατότητες. Απομένει μία ομολογία.
Επικεφαλής των ανακρίσεων τίθενται οι: διοικητής Ασφαλείας Τζαβάρας, ταγματάρχης Σταθουλόπουλος, μοίραρχος Χαρίτος, υπομοίραρχος Κλωνάρης. Συμμετέχει επίσης ως επόπτης ανακρίσεως ο αντιεισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθανασόπουλος (μετέπειτα υφυπουργός), καθώς και ο εμπλεκόμενος στην υπόθεση Λαμπράκη ιατροδικαστής Καψάσκης. Ο ψυχίατρος Αγαπητός Διακογιάννης διατάζει εγκεφαλογράφημα στον Παγκρατίδη και σκιαγραφεί το κατάλληλο ψυχοβιολογικό περίγραμμα του “δράκου”: ανώμαλος, τοξικομανής, διψομανής, πότης, αλήτης. “Ψυχοπαθητικό άτομο με πολλές διαστροφές”. Η ανακριτική μέθοδος: πείνα, δίψα, κρύο. Τα βράδια τον βάζουν να στέκεται όρθιος στο γραφείο του υποδιοικητή, δίπλα στη σόμπα. Ψήνεται, ιδρώνει, διψάει, τα πόδια του πονάνε φρικτά. Παρακαλά να τον αφήσουν να βγάλει τα παπούτσια του, αλλά κι αυτό του το απαγορεύουν. Συχνά σωριάζεται λιπόθυμος, αλλά τον ξανασηκώνουν. Κατά τα ξημερώματα τον πετάνε στο παγωμένο κρατητήριο με μοναδικό σκέπασμα μια υγρή κουβέρτα. Την τέταρτη ημέρα, κι ενώ οι εφημερίδες αρχίζουν ν’ αναρωτιούνται (“Καθημερινή”: “Ο δράκος που δεν είναι δράκος;”, “Έθνος”: “Εξιλαστήριον θύμα ο Παγκρατίδης;”), ο κατηγορούμενος ομολογεί -“εντελώς αβιάστως” - ότι “ίδιες πράξεις έχει ενεργήσει και κατά το παρελθόν”.
Πώς πέφτει σ’ αυτό το σφάλμα; Ασφαλώς ο Παγκρατίδης έχει κάποιες ικανότητες, κατέχεται από το γονίδιο της επιβίωσης, αλλά δυστυχώς στερείται της διορατικότητας να ξεπεράσει τα ηλίθια όνειρά του: “Είσαι μικρός, ομολόγησε και θα σε γλιτώσουμε με δυο χρόνια στην Κασσάνδρα”, του υπόσχεται ο εισαγγελέας Παπαντωνίου. Είναι Τρίτη 10 Δεκεμβρίου. Πλησιάζει Σάββατο, όταν ο εισαγγελέας θα ζητήσει την επανασύλληψη των Μήτσου και Σία. Την Κυριακή η Θεσσαλονίκη ξυπνά με το πρωτοσέλιδο της “Μακεδονίας”: “Ο δράκος ωμολόγησε τα φοβερά εγκλήματα και απεκάλυψε συγκλονιστικάς λεπτομερείας. Ανεπαρέστησε με μεγάλην απάθειαν: 1ον. Την επίθεσιν κατά του ζεύγους Παναγιώτου Βλάχου εις Σέιχ Σου. 2ον. Την δολοφονίαν του ιλάρχου Ραΐση και της Παλαιογιάννη. 3ον Την δολοφονίαν της ραπτρίας του Δημοτικού Νοσοκομείου”.
Ακολουθούν: Εισαγγελική απαγόρευση για οποιαδήποτε δημοσίευση σχετικά με την υπόθεση Παγκρατίδη. Προδικασμένες ετυμηγορίες πενταμελούς εφετείου (Κάθειρξη εννέα ετών για την απόπειρα βιασμού στο ορφανοτροφείο και “τετράκις εις θάνατον” για τα εγκλήματα του Σέιχ Σου. Παραλείπονται να εξετασθούν: δακτυλικά αποτυπώματα, ομάδα αίματος, πατημασιές του εγκλήματος της Μίκρας, καθώς και αποτυπώματα και τρίχες του δράστη από το έγκλημα του νοσοκομείου.) Παλλαϊκή συμπάθεια για τον καταδικασθέντα. Παραπομπή 31 κατηγορουμένων για την παράλληλη υπόθεση Λαμπράκη. Συγκρούσεις Αμερικανών - Βιετναμέζων στο Ντα Ναγκ. Χούντα και ηθικόφρονες πρακτικές.
Τέλος, το σχετικό πρωτοσέλιδο της “Μακεδονίας”. 17 Φεβρουαρίου 1968: “Εις τον τόπον των στυγερών εγκλημάτων ο Παγκρατίδης εξετελέσθη εις το Σέιχ Σου. ‘Μανούλα μου, είμαι αθώος’, ήταν οι τελευταία λέξεις του. Εννιά χρόνια έπειτα από τη διάπραξη των φοβερών εγκλημάτων και δύο από την καταδίκη του τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης, ο Αριστείδης Παγκρατίδης εξετελέσθη χθες την αυγήν, στις 7.06 ακριβώς στο Σέιχ Σου, στο μέρος που συνδέθηκε με το όνομά του”.
Γεγονότα σαν σήμερα 16 Φεβρουαρίου
1646: Πραγματοποιείται η μάχη του Τόρινγκτον στο Ντέβον της Αγγλίας, η τελευταία σημαντική μάχη του πρώτου Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου.
1821: Αποφασίζεται στο Κισνόβιο της Βεσσαραβίας (σημερινό Κισινάου της Μολδαβίας) η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
1883: Εκδίδεται στο Ναύπλιο το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως».
1857: Ιδρύεται στην Ουάσινγκτον το πρώτο σχολείο για άτομα με προβλήματα ακοής.
1879: Απεργία στα Ναυπηγεία της Σύρου. Τα αιτήματα των απεργών είναι η αύξηση 25 έως 50% των μισθών και η μείωση του ωραρίου εργασίας από 14 σε 10 ώρες. Θα τελειώσει μετά από μια βδομάδα με πρόσκαιρη νίκη των εργατών. Ένα μήνα μετά θα προσληφθούν ανειδίκευτοι από τα νησιά και θα απολυθούν δεκάδες εργάτες, ιδιαίτερα εκείνοι που συμμετείχαν στην απεργία.
1923: Παύει να ισχύει για την Ελλάδα το Ιουλιανό Ημερολόγιο και τίθεται σε ισχύ το Γρηγοριανό. Η 16/02/1923 με το Παλαιό ημερολόγιο γίνεται 01/03/1923 με το Νέο. Έτσι, δεν υπάρχει Έλληνας που να έχει γεννηθεί από 16/02 μέχρι και 28/02/1923.
1943: Οι ιταλικές κατοχικές δυνάμεις εκτελούν 150 κατοίκους του χωριού Δομένικο Λάρισας, σε αντίποινα για τον θάνατο εννέα ιταλών στρατιωτών από δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
1951: Η ελληνική κυβέρνηση θέτει επίσημα το αίτημα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1959: Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσεται πρόεδρος της χώρας, μετά την πτώση του δικτάτορα Μπατίστα.
1964:Ο Γεώργιος Παπανδρέου και η Ένωση Κέντρου κερδίζουν τις εκλογές με ποσοστό 52,8% (171 έδρες). Η ΕΡΕ λαμβάνει 35,2% (107 έδρες) και η ΕΔΑ 11,8% (22 έδρες).
1976:Ιδρύεται το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), με πρωτοβουλία του Γενικού Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ), Ανδρέα Χριστοφίδη, ο οποίος επεσήμανε την ανάγκη ύπαρξης εθνικού πρακτορείου ειδήσεων στην Κύπρο.
1978: Δημιουργείται στο Σικάγο το CBBS (computer bulletin board system), προάγγελος του Διαδικτύου, καθώς επιτρέπει την επικοινωνία των κομπιούτερ, που είναι συνδεδεμένοι μέσω τηλεφωνικού δικτύου.
1985: Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εγκαινιάζει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, παρουσία 12.000 φιλάθλων, κατά την τελετή έναρξης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου.
1986:Ολοκληρώνεται το Β’ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, στη Θεσσαλονίκη. Αποφασίζεται να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις φιλελεύθερες ιδέες, ενώ κρίνεται απαραίτητο να πραγματοποιηθούν καταστατικές αλλαγές, καθώς και αλλαγές των κανονισμών λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων.
1994: Η Ελλάδα κηρύσσει μονομερές εμπάργκο στην ΠΓΔΜ, εξαιτίας του προβλήματος που ανέκυψε με την ονομασία της γειτονικής χώρας.
1996: Ο εκπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο, Γκουστάβ Φεϊσέλ, δηλώνει ότι μια λύση του Κυπριακού θα προέβλεπε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.
1999:Οι τουρκικές Αρχές ανακοινώνουν τη σύλληψη του ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα. Ακολουθεί κύμα διαμαρτυριών και καταλήψεις ελληνικών πρεσβειών σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ο Οτσαλάν οδηγείται στις φυλακές του Ιμραλί, στο Μαρμαρά και τίθεται υπό κράτηση.
2003: Εκλέγεται από τον πρώτο γύρο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αντικαθιστώντας τον επί 14 χρόνια πρόεδρο, Γλαύκο Κληρίδη.
2005:Τίθεται σε ισχύ το Πρωτόκολλο του Κιότο για τη μείωση των εκπομπών ρύπων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
2008: Ενθρονίζεται ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Β’.
2016: To ΚΕΕΛΠΝΟ ανακοινώνει ότι οι οι νεκροί από τη γρίπη στην Ελλάδα ανήλθαν στους 100.
Γεννήσεις σαν σήμερα 16 Φεβρουαρίου
1470 – Έρικ Α’ του Κάλενμπεργκ, δούκας του Μπράουνσβαϊκ-Λίνεμπουργκ
1497 – Φίλιππος Μελάγχθων, Γερμανός θεολόγος
1543 – Κανό Εϊτόκου, Ιάπωνας ζωγράφος
1834 – Ερνστ Χέκελ, Γερμανός ζωολόγος και φιλόσοφος
8°
