Πέθανε ο οικονομολόγος Αιμίλιος Ζαχαρέας

Πέθανε ο οικονομολόγος Αιμίλιος Ζαχαρέας, γνωστός για τις μελέτες του σε ζητήματα της οικονομίας και της πολιτικής, καθώς επίσης για την έντονη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες από την εποχή του 1-1-4.

Τον Ιούλιο του 1962, ως μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ, ο ίδιος και ο Θανάσης Τσιώκος αποφασίζουν να ανεβάσουν στην Ακρόπολη - εσαεί σύμβολο ελευθερίας - μια σημαία ελληνική με τον αριθμό 114. Έχει δημοσιεύσει ικανό αριθμό βιβλίων, άρθρων, μελετών και έχει διδάξει σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.

Υπήρξε για πολλά χρόνια συνεργάτης του Ινστιτούτου του Γκράμσι της Ρώμης και έχει τιμηθεί από διεθνείς οργανισμούς για το έργο του.

Κόρη του η δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιάστρια Μάρα Ζαχαρέα.

Η πολιτική του κηδεία θα γίνει στις 11.00 τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

Το κίνημα του 1-1-4

Ως 1-1-4 ήταν γνωστό το κεντρικό σύνθημα υπέρ της διαφύλαξης των δημοκρατικών αξιών, το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1960 από την κεντρώα και κεντροαριστερή φοιτητική νεολαία (κυρίως Ένωση Κέντρου και Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) κατά της κυβέρνησης ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και αργότερα από το ΠΑΜ κατά της δικτατορίας.

Το σύνθημα αναφερόταν στο άρθρο 114 του Συντάγματος του 1952, κατά το οποίο Ἡ τήρησις τοῦ παρόντος Συντάγματος ἀφιεροῦται εἰς τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων, και το οποίο υπήρχε ήδη ως άρθρο στο Σύνταγμα από το 1844 (ως άρθρο 107).

Η χρήση του συνθήματος γινόταν έτσι ώστε να προασπίσει τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ελευθερία ψήφου κατά τις υπάρχουσες προβλέψεις του Συντάγματος, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 1961 οι οποίες έγιναν γνωστές ως εκλογές βίας και νοθείας καθώς υπήρξαν ισχυρές κατηγορίες πως ο Καραμανλής χρησιμοποίησε τις δυνάμεις ασφαλείας προς επηρεασμό του εκλογικού αποτελέσματος και προς τρομοκράτηση των ψηφοφόρων του Κέντρου και της Αριστεράς.

Το Σύνταγμα του 1975 το οποίο προέκυψε κατ' ενάσκηση εκ νέου συντακτικής εξουσίας περιέχει επίσης αντίστοιχα το δικαίωμα αντίστασης, πλέον όμως η αντίστοιχη ακροτελεύτια διάταξη είναι το άρθρο 120 του Συντάγματος, όπως ήταν αντίστοιχα το άρθρο 114 του Συντάγματος του 1952, ωστόσο η ανάμνηση του συνθήματος παρέμεινε ως πολιτική ορολογία σε σχέση με τα θέματα περί Συντάγματος, ενώ το σύνθημα χρησιμοποιήθηκε και για τους σκοπούς του χαρακτηρισμού της τότε νεολαίας ως γενιάς του 1-1-4 καθώς και του 15% για την Παιδεία.