Μαριάντα Λάμπου: Η 9χρονη πρωταθλήτρια Ευρώπης στο σκάκι

Είναι απόγευμα και κατευθύνομαι στου Παπάγου για να συναντήσω την 9χρονη Μαριάντα Λάμπου, που αναδείχθηκε Πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στο σκάκι. Μαζί με τη μητέρα της, τον αδελφό της, τον Χάρη, και τον πρώτο της δάσκαλο και πρόεδρο του σκακιστικού ομίλου, Γιάννη Παναγάκο, με περιμένουν στον Αθλητικό Πολιτιστικό Όμιλο Αίγλη Παπάγου, στην αίθουσα που η Μαριάντα και οι συμμαθητές της προπονούνται τα απογεύματα στον «βασιλιά των παιχνιδιών».

Από τις πρώτες μας κουβέντες παρατηρώ ότι μιλάει με συγκρατημένο ενθουσιασμό για το πρώτο της ταξίδι για το σκάκι στην Αττάλεια της Τουρκίας, εκεί που μετά από 9 αγώνες κέρδισε τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Παγκορασίδων κάτω των 10, ανάμεσα σε 60 σκακίστριες από 30 χώρες. «Στην απονομή ένιωσα πολλά συναισθήματα μαζί, που δεν μπορώ να τα περιγράψω. Περηφάνεια, χαρα, συγκίνηση… Ήταν κάτω η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και όλα τα παιδιά από την Ελλάδα, που χάρηκαν πολύ για μένα» περιγράφει η Μαριάντα που συμμετέχει σε αγώνες σε πανελλήνιο επίπεδο από νήπιο και έχει κερδίσει πάμπολλα μετάλλια. «Περίμενα να πάω καλά, αλλά δεν περίμενα και την πρώτη θέση» συμπληρώνει με χαρά για το επίτευγμά της.

Η πρώτη επαφή της Μαριάντας με το σκάκι ήρθε στην τρυφερή ηλικία των 5 ετών, όταν μια σκακιέρα της κέντρισε το ενδιαφέρον και η μητέρα της ήταν εκείνη που της έμαθε τους κανόνες και μετέπειτα τη βοήθησε μαζί με τους δασκάλους της να μάθει τη θεωρία, να λύνει ασκήσεις και να προπονείται. «Στην αρχή για μένα ήταν ένα επιτραπέζιο. Μου αρέσει γιατί είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να σκέφτεσαι και να έχεις καλή στρατηγική» λέει και πλέον το αποκαλεί και το λογίζει ως άθλημα που της έχει προσφέρει πολλά. «Το σκάκι μού έχει δώσει έναν πιο σύνθετο τρόπο σκέψης».

Στο δίλημμα της επιλογής του αγαπημένου της ανοίγματος στην παρτίδα σκάκι απαντάει με σθένος πως «το σκάκι δεν είναι το άνοιγμα, το άνοιγμα είναι για να βγαίνεις σε μια καλή θέση και να μην χάνεις την αρχή. Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο άνοιγμα που μου αρέσει περισσότερο. Κάθε παρτίδα την αντιμετωπίζω ανάλογα με τον τρόπο που σκέφτεται ο αντίπαλος» εξηγεί. Χωρίς δεύτερη σκέψη επιλέγει ως αγαπημένο της κομμάτι τον ίππο.

Η αγάπη της για το σκάκι επηρέασε και τον μικρότερο αδελφό της, τον Χάρη, να ξεκινήσει να παίζει και να προπονείται μαζί της. «Εγώ παίζω τρία χρόνια. Μου αρέσει γιατί είναι ένα παιχνίδι που δεν ειναι σωματικό, παίζεις με το μυαλό. Και με βοηθάει στον τρόπο που σκέφτομαι» λέει ο ίδιος, που συμμετείχε σε άλλη κατηγορία στους αγώνες στην Αττάλεια.

Από την πλευρά του ο Γιάννης Παναγάκος, ο πρώτος δάσκαλος της Μαριάντας, μιλάει με συγκίνηση για όσα κατάφερε η μικρή σκακίστρια και θυμάται την προετοιμασία της για τους πρώτους πανελλήνιους αγώνες που συμμετείχε. «Ήρθε για το καθιερωμένο δίωρο μάθημα και καταλήξαμε να κάνουμε 7 ώρες. Ήταν ακόμα νήπιο. Το ερώτημά μου ρητορικό: Υπήρχε περίπτωση η Μαριάντα να μην βγει πρωταθλήτρια; Είναι προσγειωμένη, έχει την σκέψη μεγάλου ανθρώπου, αλλά είναι παιδί. Της έχουν κάνει μάθημα εξαιρετικοί σκακιστές και την έχουν βοηθήσει πολύ. Εγώ αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να την βοηθήσω να μάθει να σκέφτεται έτσι ώστε η αγάπη της για το σκάκι να έχει κατεύθυνση να γινει καλύτερος άνθρωπος. Αυτή είναι και η προσέγγιση του ομίλου άλλωστε. Αυτο που μας ενδιαφέρει είναι η αγωγή των παιδιών, να μάθουν να νικούν τον εαυτό τους και να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Τα μετάλλια και οι νίκες επί των αντιπάλων έπονται».

Όση ώρα βρισκόμαστε στην αίθουσα, έρχονται μικροί σκακιστές που έχουν μάθημα, της δίνουν συγχαρητήρια, βάζουν το χρονόμετρο στα 5 λεπτά, δίνουν τα χέρια και ξεκινούν να παίζουν blitz μεταξύ τους. Την ρωτάω αν έχει μελλοντικά σχέδια και όνειρα για το σκάκι και μου απαντάει με αυθορμητισμό πως είναι πολύ μικρή ακόμη για να σκεφτεί κάτι τέτοιο. «Νομίζω πως θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με το σκάκι όταν μεγαλώσω. Διαφορετικά θα ήθελα να γίνω αστροφυσικός, μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με το διάστημα. Μπορεί να ασχολούμαι και με τα δύο, θα δείξει!» καταλήγει.