Πέθανε ο Νίκος Ξανθόπουλος

Έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος ηθοποιός, Νίκος Ξανθόπουλος, σε ηλικία 89 ετών.

Πριν από λίγες ημέρες και μετά από έναν ολόκληρο μήνα νοσηλείας σε μονάδα εντατικής θεραπείας, λόγω σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων, ο αγαπημένος ηθοποιός έδειξε σημάδια βελτίωσης και μεταφέρθηκε σε απλή κλίνη συνεχίζοντας τη θεραπεία του. Ωστόσο, φάνηκε πως η καρδιά του δεν άντεξε και σήμερα, 22 Ιανουαρίου, άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτική κλινική στο Περιστέρι.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος υπήρξε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Με τις ερμηνείες του κατάφερε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τον πόνο και τη δυστυχία των κατατρεγμένων, ενώ με τη φωνή του τραγούδησε τον καημό των ξενιτεμένων. Οι ταινίες του μιλούσαν στην καρδιά των ομογενών και απηχούσαν την τιμιότητα του Έλληνα, τον άνθρωπο που βάζει πάνω από όλα το ήθος και την οικογένειά του, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει στον διάβα του. Στο πρόσωπό του οι Έλληνες απανταχού αναγνώρισαν ένα σύμβολο και γρήγορα τη δεκαετία του '60 και του '70 καθιερώθηκε ως «το παιδί του λαού». 

Η ζωή του δεν ήταν εύκολη, αλλά σίγουρα ήταν γεμάτη. Ο Νίκος Ξανθόπουλος γνώρισε την απόλυτη αποθέωση από τους λάτρεις των δραματικών ταινιών και επέλεξε να αλλάξει ρότα στη ζωή του ενώ ήταν ήδη στο απόγειο της καριέρας του. Δεν έδινε ποτέ συνεντεύξεις, αλλά προτιμούσε να τροφοδοτεί το κοινό με νέα του μέσα από τη σελίδα που διατηρούσε στο Facebook. Μέσω αυτής μοιραζόταν εικόνες από το χωράφι του στην Παλλήνη και θυμόταν τα ξεχωριστά ταξίδια του στο εξωτερικό, τις μεγάλες συνεργασίες του, αποκαλύπτοντας ιστορίες από τα παρασκήνια και τα γυρίσματα. 

Νίκος Ξανθόπουλος: Ο γιος των Ποντίων προσφύγων που κατέκτησε το «ελληνικό δράμα»

Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία στις 14 Μαρτίου του 1934 και μεγάλωσε φτωχικά. Υπήρξε παιδί Πόντιων προσφύγων. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και ψαράς. Υπήρξε αντιστασιακός και έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι του. Το μεγάλωμα τού μικρού Νίκου είχε αναλάβει η μητέρα του.

Στα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ και ήθελε να γίνει Φιλόλογος. Η αγάπη του για τον Μάνο Κατράκη, ωστόσο, τον οδήγησε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο και υπηρέτησε από το 1957 έως και το 1963. 

Τα επόμενα χρόνια θα αφοσιωθεί στον κινηματογράφο, όπου θα διαγράψει μία μεγάλη καριέρα που θα τον καθιερώσει στη συνείδηση του κοινού ως «τραγικό ήρωα» και «παιδί του λαού». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου. Από το 1964 έως και το 1971 είχε αποκλειστική συνεργασία με την Κλακ Φιλμ και αφιερώθηκε στις δραματικές ταινίες, όπου άρχισε να τραγουδά. Η πρώτη του συμμετοχή σε δραματική ταινία της εταιρείας παραγωγής ήταν το 1963 στην ταινία «Πληγωμένες Καρδιές», ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 1964 ακολουθεί το «Αγάπησα και Πόνεσα». 

Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετά από απουσία 24 ετών, έγινε το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Το 1994 έπαιξε στην τηλεοπτική δραματική σειρά «Στην κόψη του ξυραφιού». Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.

Έζησε τα τελευταία χρόνια του στο κτήμα του στην Παλλήνη, κοντά στη φύση, καλλιεργώντας λαχανικά και φρούτα. 

Νίκος Ξανθόπουλος: Η στροφή στο λαϊκό τραγούδι και οι περιοδείες στον όπου γης Ελληνισμό

Στις δραματικές ταινίες που συμμετείχε και αργότερα πρωταγωνιστούσε άρχισε να τραγουδά, υπό τις οδηγίες του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Μετά το 1971 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και μεταπήδησε σε νέα καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 σινγκλς.

Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Άκης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Ξαρχάκος και άλλοι.

Ως τραγουδιστής περιόδευσε σε ΗΠΑ, Αυστραλία και σχεδόν όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους Ομογενείς. 

Η ατάκα του «όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου» έχει συνδεθεί άρρηκτα με το πρόσωπό του.