Women CANdidates: Η πρωτοβουλία που βοηθά ουσιαστικά τις γυναίκες να σπάσουν τη «γυάλινη οροφή» της πολιτικής

Η κοινότητα Women CANdidates είναι η πρώτη και η μόνη διαδικτυακή πλατφόρμα που στηρίζει έμπρακτα τη γυναικεία συμμετοχή και εκπροσώπηση στην πολιτική παρέχοντας στις γυναίκες που επιθυμούν την εκλογή τους σε δημόσια αξιώματα όλα τα απαραίτητα εργαλεία: ενθάρρυνση, εκπαίδευση, έμπνευση, δικτύωση, στήριξη. H πρωτοβουλία υλοποιείται με τη χρηματοδότηση της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Ελλάδα και πραγματοποιείται από την Women Act. Η Αντιγόνη Κουβίδη συνιδρύτρια της οργάνωσης μίλησε στην ATHENS VOICE ώστε να αποκτήσουμε μια πιο ακριβή εικόνα για την πρωτοποριακή αυτή πρωτοβουλία. 

H ιδέα για τη δημιουργία της πλατφόρμας προέκυψε από το γεγονός ότι η συνολική εικόνα της γυναικείας εκπροσώπησης στον χώρο της πολιτικής δεν είναι καλή. Οι διαφορές στα ποσοστά εκπροσώπησης παραμένουν εξαιρετικά μεγάλες -παρά την πρόοδο των τελευταίων ετών. Η Ελλάδα, με ποσοστό 20% περίπου, βρίσκεται ανάμεσα στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης στην ΕΕ ως προς τη συμμετοχή των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια, ενώ μόλις 10 γυναίκες συμμετέχουν στην ελληνική κυβέρνηση. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από τον συνολικό αριθμό των 21 εδρών που αναλογούν στην Ελλάδα, μονάχα 5 καλύφθηκαν από γυναίκες (ποσοστό περίπου 23,8%). Η εικόνα δεν βελτιώνεται ούτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: μονο σε 1 από τις 13 Περιφέρειες εξελέγη γυναίκα και από τους 332 δήμους της ελληνικής επικράτειας, μόνο σε 19 έχουμε γυναίκες δημάρχους (ποσοστό περίπου 5,7%). Αποκαρδιωτικά για τη χώρα μας είναι και τα στοιχεία του Δείκτη Ισότητας Φύλων που δημοσίευσε πριν από ένα μήνα το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE) για το 2022, στον οποίο η Ελλάδα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στην ΕΕ (28,8%) στον τομέα της εξουσίας.

Η κοινότητα Women CΑΝdidates δείχνει μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία, όμως τι πραγματικά προσφέρει σε μια γυναίκα που θέλει να είναι υποψήφια και για κάποιο λόγο διστάζει;

Μέρος του προβλήματος της χαμηλής συμμετοχής και εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική δεν είναι ότι εκείνες που συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες δεν εκλέγονται, αλλά ότι συχνά οι γυναίκες υποεκτιμούν τις ικανότητές τους και τη δυνατότητά τους να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν θέσεις ευθύνης και ηγεσίας. H διστακτικότητα αυτή περιγράφεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως «έμφυλο χάσμα πολιτικής φιλοδοξίας»: είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες να είναι λιγότερο πρόθυμες να μπουν στη μάχη των εκλογών, και την κοινωνία λιγότερο πρόθυμη να τις ενθαρρύνει. Αυτό που επιδιώκουμε να δείξουμε σε όλες τις γυναίκες που συμμετέχουν στην κοινότητα είναι αυτό που ανέφερε εμφατικά η Susannah Wellford, Διευθύνουσα σύμβουλος και ιδρύτρια του Οργανισμού Running Star με έδρα την Ουάσινγκτον, στο πρώτο webinar της Women CANdidates “οι έρευνες δείχνουν ότι εφόσον οι γυναίκες πάρουν την απόφαση να κατέβουν στις εκλογές έχουν ισότιμες πιθανότητες με τους άνδρες να εκλεγούν. Οι κάλπες λοιπόν ίσως δεν είναι τόσο προκατειλημμένες όσο πιστεύουμε, αρκεί οι γυναίκες να τολμούν να διεκδικήσουν τις θέσεις που επιθυμούν. Αν δεν τολμήσουμε, δεν θα αλλάξει τίποτα!”.

Με σύνθημα λοιπόν ότι αν δεν τολμήσουμε δεν θα αλλάξει τίποτα και με σύμμαχο όλα τα εργαλεία που παρέχονται στην πλατφόρμα (μαθήματα ανάπτυξης ηγετικών ικανοτήτων, σεμινάρια από καταξιωμένους ομιλητές και ομιλήτριες που παρέχουν πρακτικές οδηγίες για την οργάνωση μιας προεκλογικής εκστρατείας καθώς και αρθρογραφία με συμβουλές οργάνωσης μιας επιτυχημένης καμπάνιας) οι γυναίκες που συμμετέχουν στις δράσεις της πλατφόρμας μας εξοπλίζονται με την αυτοπεποίθηση, τις ικανότητες, και τη γνώση που χρειάζονται για να κάνουν το επόμενο βήμα και να είναι υποψήφιες σε περιφερειακό, εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ποια είναι τα σημαντικότερα πρακτικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν στην κάθοδο τους στην πολιτική; Για παράδειγμα φαντάζει οξύμωρο ότι στην Ελλάδα που το 51% του πληθυσμού είναι γυναίκες, γιατί αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην πολιτική ζωή.

Έχετε δίκιο. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλες και όλοι ότι η ευημερία μας ως χώρα σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από το αν θα καταφέρουμε να σχεδιάσουμε πολιτικές και δράσεις που θα αξιοποιούν «το άλλο μισό» του ανθρώπινου δυναμικού που παραμένει υποεκπροσωπούμενο και συνεπώς αναξιοποίητο. Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε ποια είναι τα πρακτικά εμπόδια που αποτρέπουν τις γυναίκες από τα να κατέβουν στην πολιτική.

Από την εμπειρία μας έχουμε καταλήξει ότι πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο, αλλά τα βασικά εμπόδια είναι τρία: Πρώτον, οι γυναίκες εξακολουθούν να βιώνουν μεγάλες ανισότητες στον επαγγελματικό τομέα. Τα ποσοστά ανεργίας των γυναικών στη χώρα μας είναι διαχρονικά υψηλότερα σε σχέση με τα ποσοστά των ανδρών, ενώ και για εκείνες που εργάζονται, οι σωρευτικές αποδοχές είναι χαμηλότερες από των ανδρών. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν κάποιες θα επιθυμούσαν να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική είναι πολύ δύσκολο να διεκδικήσουν μια θέση ευθύνης με καθόλου ή μικρή εργασιακή εμπειρία και οικονομική ανεξαρτησία. Επιπλέον, οι συνέπειες από τη μη συμφιλίωση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο εμπόδιο όχι μόνο στη δυνατότητα των γυναικών να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική αλλά και στη συνολική προώθηση της ισότητας των φύλων στη χώρα μας. Και όσο ο ρόλος της φροντίδας στην οικογένεια εξακολουθεί να θεωρείται πρωτίστως γυναικείο καθήκον τόσο τα ποσοστά εκπροσώπησης των γυναικών θα παραμένουν στάσιμα.

Δεύτερον, τα εμπεδωμένα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις σχετικά με τους έμφυλους ρόλους. Σε μια πανελλαδική έρευνα του ΚΕΘΙ το 2019, η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών (89,1%) δήλωνε ότι δεν έχει σκεφτεί την ενασχόληση με την πολιτική. Στην ίδια έρευνα ως κυριότερα εμπόδια για την εκλογή των γυναικών θεωρούνται, μεταξύ άλλων, η δυσπιστία λόγω φύλου (58,2%) και η αντίληψη ότι η πολιτική αποτελεί ανδροκρατούμενο περιβάλλον (41,5%). Μια νέα γυναίκα λοιπόν που καλείται να αποφασίσει αν θα ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική έχει να ξεπεράσει ένα διπλό πλέγμα στερεοτύπων. Αρχικά, την εμπεδωμένη αντίληψη ότι η πολιτική είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος και στη συνέχεια ότι αν τελικά αποφασίσει να εμπλακεί θα αντιμετωπιστεί με δυσπιστία, θα πρέπει συνέχεια να αποδεικνύει την αξία της και συχνά θα κρίνεται για θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την απόδοσή της.

Τρίτον αλλά εξίσου σημαντικό είναι η έλλειψη προτύπων. Τα διαχρονικά χαμηλά ποσοστά της εκπροσώπησης των γυναικών στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουν ως συνέπεια τη μη ύπαρξη προτύπων για τις νέες γυναίκες που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να φανταστούν και τον εαυτό τους σε μια αντίστοιχη θέση. Από αυτή την άποψη η εκλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν αρκεί. Ίσως λοιπόν αν υπήρχαν περισσότερες γυναίκες σε υψηλόβαθμες και προβεβλημένες θέσεις ευθύνης να μειωνόταν εκείνο το 89% των γυναικών που δεν σκέφτονται την ενασχόληση με την πολιτική.

Θεωρούν οι γυναίκες τους εαυτούς τους ικανούς να εμπλακούν με την πολιτική; Τι λέει η εμπειρία σας μέχρι τώρα;

Ο δισταγμός των γυναικών δεν έχει να κάνει με τις ικανότητες. Οι περισσότερες γυναίκες που κατεβαίνουν στην πολιτική είναι ήδη αρκετά ενεργές και καταξιωμένες στους χώρους που δραστηριοποιούνται είτε επαγγελματικά είτε εθελοντικά και θεωρούν τους εαυτούς τους απολύτως ικανούς. Ένας από τους κρισιμότερους λόγους που οι Ελληνίδες δεν θέτουν εύκολα υποψηφιότητα στην πολιτική είναι το μεγάλο χάσμα που υπάρχει στην πολιτική φιλοδοξία μεταξύ γυναικών και ανδρών, στο οποίο αναφερθήκαμε και πριν. Και στη χώρα μας, όπως και σε πολλές χώρες της Δύσης, παραμένει ακόμα βαθιά ριζωμένο το στερεότυπο ότι η δημόσια σφαίρα είναι ένα αμιγώς ανδροκρατούμενο περιβάλλον και χρειάζεται ακόμα αρκετή δουλειά και προσπάθεια από όλους και όλες μας για να αλλάξει αυτό. Η Women CANdidates είναι αμφίβολα ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν και άλλα.

Πολλές γυναίκες έχουν αποκαλύψει ακόμη και καταγγείλει κατά την κάθοδο τους και την εκλογή τους σεξιστικές συμπεριφορές, λεκτική κακοποίηση και αντιμετώπιση. Πως αντιμετωπίζεται αυτό;

Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που γυναίκες κατά την κάθοδό τους στην πολιτική ή ακόμα και όταν βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης δέχονται σεξιστικές ή κακοποιητικές συμπεριφορές (υποτιμητικά σχόλια για το ντύσιμο ή την εμφάνιση ή τη συμπεριφορά, mansplaining* κ.ά.). Οι συμπεριφορές αυτές έχουν τη ρίζα τους σε βαθιά εμπεδωμενα στερεότυπα και αντιλήψεις για τους έμφυλους ρόλους που είναι δύσκολο να αλλάξουν  από τη μια στιγμή στην άλλη. Ευτυχώς, όμως, ζούμε πια σε μια εποχή που οι συμπεριφορές αυτές αναδεικνύονται στον δημόσιο διάλογο και καταδικάζονται από τους περισσότερους και τις περισσότερες, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης ή κομματικής ταύτισης.

Λίγα χρόνια πριν ανάλογες συμπεριφορές δεν αποτελούσαν καν θέμα συζήτησης και σίγουρα αυτό είναι κάτι πολύ θετικό. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι συμπεριφορές το πρώτο βήμα είναι να αναδεικνύονται και να καταδικάζονται, όσο πιο μαζικά γίνεται. Το δεύτερο βήμα είναι να γίνει μια συστηματική προσπάθεια για την καταπολέμηση των στερεοτύπων που έχουν διαμορφώσει συγκεκριμένους ρόλους για τις γυναίκες στην κοινωνία και για τη δημιουργία συνθηκών που ευνοούν την ισότιμη προώθηση γυναικών και ανδρών σε θέσεις ευθύνης. 

*mansplaining: όταν ένας άνδρας εξηγεί κάτι σε μια γυναίκα με τρόπο πατερναλιστικό, περιφρονητικό και συνήθως αλαζονικό.

Mε αφορμή την προηγούμενη ερώτηση στην εποχή των social media πώς μαθαίνουν οι γυναίκες να αντιμετωπίζουν σεξιστικά ή προσβλητικά σχόλια; (αν χρειάζεται)

Τα social media είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τις γυναίκες που θέλουν να κατέβουν στην πολιτική καθώς τους παρέχουν κάτι που δεν είχαν εύκολα πριν: τη δυνατότητα να προβάλλουν την υποψηφιότητά τους, τη δουλειά τους, τις πολιτικές τους θέσεις καθώς και τη δραστηριότητά τους με τον τρόπο που θέλουν οι ίδιες και μάλιστα δωρεάν ή με ελάχιστο οικονομικό κόστος χωρίς τη διαμεσολάβηση ή τον αποκλεισμό που υπάρχει στα παραδοσιακά μέσα. Είναι γεγονός, όμως, ότι οι γυναίκες υποψήφιες πέφτουν πολύ συχνά -και σίγουρα συχνότερα σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους- θύματα σεξιστικιών, προσβλητικών ή ακόμα και απειλητικών σχολίων και επιθέσεων και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι ο δημόσιος διάλογος στα social media γίνεται συχνά ανώνυμα, χωρίς κανόνες και με ένα μεγάλο βαθμό τοξικότητας.

Για να μπορέσουν οι γυναίκες να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση θα πρέπει κατ΄αρχήν να αποδεχτούν ότι είναι αρκετά πιθανό να δεχθούν τέτοια σχόλια και να πέσουν θύματα τέτοιων επιθέσεων. Στη συνέχεια θα πρέπει να μάθουν να τις αντιμετωπίζουν με ωριμότητα και ψυχραιμία, αναγνωρίζοντας ότι οι περισσότερες επιθέσεις δεν είναι καν προσωπικές και σίγουρα αυτές οι επιθέσεις δεν αποτελούν δείκτη αξιολόγησης των ικανοτήτων τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις το να αγνοήσουν τέτοιου είδους σχόλια είναι μια καλή συμβουλή, αν όμως δέχονται συστηματικά επιθέσεις από συγκεκριμένους λογαριασμούς καλό θα είναι να αναδεικνύουν αυτές τις περιπτώσεις επισημαίνοντας ότι πρόκειται για σεξιστικές και προσβλητικές συμπεριφορές που δεν έχουν θέση σε ένα πολιτισμένο δημόσιο διάλογο. Σε καμία περίπτωση όμως οι επιθέσεις αυτές δεν πρέπει να οδηγούν τις γυναίκες στο να υιοθετούν μια αμυντική στάση και να διστάζουν να προβάλλουν τη δουλειά τους ή τις πολιτικές τους θέσεις από φόβο μην πέσουν θύματα τέτοιων συμπεριφορών.  

Eίναι σημαντικό να δούμε προσεκτικά τα θέματα της ουσιαστικής εκπροσώπησης; Για παράδειγμα στο World Economic Forum, η Ρουάντα και η Κούβα είναι οι Νο.1 και Νο.2 χώρες αντίστοιχα στην παγκόσμια κατάταξη από άποψη συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική (πάνω από το 50% των μελών των κοινοβουλίων των δύο χωρών είναι γυναίκες). Ωστόσο, οι χώρες αυτές εξακολουθούν να υστερούν σε θέματα προαγωγής των δικαιωμάτων των γυναικών και πολιτικής ελευθερίας. (Σχόλιο)

Το παράδειγμα που αναφέρετε είναι από τις περιπτώσεις που ισχύει αυτό που συχνά λέγεται ότι τα νούμερα δεν παρουσιάζουν απαραίτητα ολόκληρη την εικόνα, γι΄αυτό και τα ποσοστά εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική είναι ένας από τους δείκτες που πρέπει να παρακολουθούμε για να κατανοήσουμε τη συνολική θέση των γυναικών σε μία κοινωνία. Όντως η Ρουάντα και η Κούβα είναι δύο χώρες που τα τελευταία χρόνια κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις στους δείκτες εκπροσώπησης των γυναικών στα κοινοβούλια.

Ωστόσο είναι σημαντικό να δούμε πώς προέκυψαν αυτά τα υψηλά ποσοστά εκπροσώπησης στις συγκεκριμένες χώρες και ποια είναι η συνολική κατάσταση των γυναικών εκεί. Η υψηλή αντιπροσώπευση στη Ρουάντα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη γενοκτονία του 1994 που άφησε τη χώρα με πληθυσμό κυρίως γυναικειο σε ποσοστό 60-70%. Το νέο Σύνταγμα της χώρας, που ψηφίστηκε το 2003, όριζε ότι το 30% των κοινοβουλευτικών εδρών προορίζεται για γυναίκες και η χώρα όντως προχώρησε πέρα από αυτό το υποχρεωτικό ποσοστό, φτάνοντας σήμερα στο εντυπωσιακό 61,3%. Μιλάμε δηλαδή για μια αλλαγή που προέκυψε από πάνω προς τα κάτω σε μια χώρα που βγήκε διαλυμένη από τη γενοκτονία. Αν όμως κοιτάξει κανείς πέρα από τους αριθμούς θα δει ότι οι αλλαγές στην κοινωνία της αφρικανικής χώρας δεν είναι εξίσου μεγάλες: πολλές από αυτές τις γυναίκες που είναι σε θέσεις ευθύνης δεν αναγνωρίζουν ανάλογη εξουσία στον εαυτό τους μέσα στην οικία τους (δηλαδή έξω από τον ρόλο τους), θεωρούν τον φεμινισμό ως κάτι “δυτικό” που δεν αφορά τη δική τους κοινωνία, πολλές γυναίκες εξακολουθούν να πέφτουν θύματα έμφυλης βίας ή σεξουαλικής βίας με ελάχιστη ή καθόλου νομική ή ιατρική βοήθεια και τα στερεότυπα για τους ρόλους των δύο φύλων παραμένουν αρκετά ισχυρά.

Μια παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στην Κούβα. Και στη χώρα αυτή η ισότητα επιβλήθηκε από πάνω προς τα κάτω και θεσμοθετήθηκε στο Σύνταγμα μετά την Επανάσταση. Δεν ήταν μια ισότητα που προέκυψε ως κοινωνικό αίτημα. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο σεξισμός και η πατριαρχία να παραμένουν κυρίαρχα στην κοινωνία, οι εργαζόμενες γυναίκες να εξακολουθούν να μην αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης ή υψηλά αμειβόμενες θέσεις, το κοινοβούλιο της Κούβας που ναι μεν εκλέγεται από τον λαό να μην αποτελεί το πολιτικό σώμα που παίρνει τις αποφάσεις ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας που έχει την πραγματική εξουσία αποτελείται σε ποσοστό μόλις 7% από γυναίκες, και οι περισσότεροι Κουβανοί και Κουβανές δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει σεξισμός στην κοινωνία τους επειδή μεγάλωσαν μαθαίνοντας ότι ο σεξισμός εξαλείφθηκε με την επανάσταση. Είναι σημαντικό επομένως να βλέπουμε τις επιδόσεις των χωρών σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτικής ζωής για να αξιολογήσουμε το επίπεδο της ισότητας των φύλων σε μία χώρα.

Women Act: Λίγα λόγια για την οργάνωση

Η Women Act είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση που διεκδικεί το δικαίωμα των γυναικών στις ίσες ευκαιρίες, ιδρύθηκε από τις κυρίες Αντιγόνη Κουβίδη, Μαρία Γιαννιού και Μαίη Ζαννή. Σκοπός της οργάνωσης είναι η ενδυνάμωση των γυναικών έτσι ώστε να αναπτύξουν πλήρως τις κοινωνικές, πολιτισμικές, πολιτικές, οικονομικές και επιχειρηματικές δυνατότητές τους. Για τον λόγο αυτό, υποστηρίζει γυναίκες από όλους τους επαγγελματικούς χώρους και όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Η Women Act έχει καταφέρει, από το 2017 που δραστηριοποιείται, να δημιουργήσει πολλά hubs σε όλη την Ελλάδα. Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Θήβα, Πάτρα, Κεφαλονιά, Ρόδος και Ηράκλειο είναι μερικοί από τους σταθμούς της. Σε αυτές τις πόλεις λειτουργούν και Ακαδημίες Ηγεσίας, μία από τις βασικές δράσεις της Woman Act αλλά και τα Women Act Aperitifs που αποτελούν ευκαιρία για δικτύωση.

Τον τελευταίο χρόνο η Women Act με την πολύτιμη στήριξη και χρηματοδότηση της Πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Ελλάδα υλοποιεί την πλατφόρμα Women CANdidates. Οι υπηρεσίες της πλατφόρμας παρέχονται δωρεάν για όλες τις γυναίκες που υποστηρίζουν τις δημοκρατικές διαδικασίες, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταυτότητας και η πρόσβαση σε όλο το υλικό γίνεται με μια απλή εγγραφή εδώ. 

Μία από τις δράσεις της Women Act που ξεχωρίζει είναι η πρωτοβουλία No More Manels στην οποία επιχειρήσεις και οργανισμοί καλούνται να δεσμευτούν ότι θα προωθούν την συμμετοχή περισσότερων γυναικών στα πάνελ στα οποία διοργανώνουν ή στα οποία συμμετέχουν. Αρκετές εταιρείες και φορείς έχουν προχωρήσει ήδη σε αυτή τη δέσμευση. Η πρωτοβουλία αυτή θα προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα με τη δημιουργία μια πλατφόρμας στα ελληνικά στην οποία γυναίκες από διαφορετικούς χώρους θα μπορούν να αυτοσυστήνονται, δημιουργώντας το δικό τους προφίλ. H πλατφόρμα w_action.com έχει ξεκινήσει με προεγγραφές και όταν ολοκληρωθεί και γίνει δημόσια κάθε γυναίκα που το επιθυμεί θα μπορεί να δημιουργεί το προφίλ της.