Ελλαδα

Το έγκλημα της προκατάληψης

Καιρός είναι οι διωκτικοί μηχανισμοί, και πάνω απ’ όλα οι αστυνομικοί, να μάθουν πως η ανθρώπινη ζωή, κάθε ζωή, απ’ όποια φυλή και όποια κοινωνική ομάδα, είναι πάνω από την περιουσία

elisavet-papadopoulou.jpg
Ελισάβετ Παπαδοπούλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Επεισόδια έξω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης από συγκεντρωμένους Ρομά, συγγενείς του 16χρονου, που δέχθηκε πυροβολισμό από αστυνομικό στο κεφάλι
© ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ

Ο πυροβολισμός του 16χρονου Ρομά στο κεφάλι από αστυνομικό και οι προκαταλήψεις απέναντί τους.

Ας το πάρουμε από την αρχή. Πριν αρχίσει την καταδίωξη ο αστυνομικός της ομάδας Δίας, πριν πυροβολήσει, υποθέτουμε ότι είχε ενημερωθεί για τα δεδομένα του περιστατικού, τα οποία ήταν τα εξής: νεαρός τσιγγάνος, που το ‘σκασε από το βενζινάδικο πριν πληρώσει τα είκοσι ευρώ. Όταν λοιπόν ξαμολήθηκε πίσω του, πώς στάθμισε το δημόσιο και ιδιωτικό συμφέρον (όπου ιδιωτικό η απώλεια χρημάτων της επιχείρησης, αλλά και η προστασία της ζωής του διωκόμενου). Αυτό, υποθέτω, (η στάθμιση του δημόσιου συμφέροντος σε σχέση με την περιουσία και τη ζωή) ήταν  αντικείμενο κάποιου εκπαιδευτικού μαθήματος το οποίο έλαβε. Και εάν υποθέσουμε ότι έλαβε αντίστοιχη εκπαίδευση, τότε θα έμαθε ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται πάνω από κάθε υλικό αγαθό. Πώς λοιπόν στάθμισε τα αντικρουόμενα συμφέροντα στα πλαίσια της καταδίωξης αυτής; Μήπως όταν μιλάμε για τσιγγάνους (Ρομά στη γλώσσα των κειμένων) θολώνει τη λογική και τα στάνταρ της του Συντάγματος η προκατάληψη απέναντί τους; Είναι ευρέως διαδεδομένη η αντίληψη ότι όπου τσιγγάνος, εκεί και η παρανομία. Το χειρότερο όμως σε αυτή την αντίληψη, ο κρυφός άσσος στο μανίκι του κάθε διωκτικού μηχανισμού, είναι το αξίωμα ότι όπου τσιγγάνος εκεί και η ατιμώρητη καταστολή. Επειδή οι τσιγγάνοι, όπως ο καθένας γνωρίζει, δεν έχουν άκρες, δεν έχουν πατέρα, μπάρμπα, επαφή, που θα σε δυσκολέψει αν τσαμπουκαλευτείς λίγο παραπάνω απ’ ό,τι χρειάζεται. Αυτό είναι το βασικό λάθος, μια πρωταρχική αναλγησία σε σχέση με αυτή την κοινωνική κατηγορία ανθρώπων. Κι ας σκούζουν τα Συντάγματα και η Χάρτα  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι όλοι είναι ίσοι και πρέπει να έχουν όμοια μεταχείριση.

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν με τον ίδιο τρόπο θα ενεργούσε ο αστυνομικός της ομάδας Δίας αν μάθαινε ότι δυο τρελαμένα κοριτσόπουλα το ‘σκασαν από το βενζινάδικο χωρίς να πληρώσουν. Ακόμα κι αν διέσχιζαν τη νύχτα τρέχοντας σαν πυροτεχνήματα, θα πυροβολούσε άραγε εναντίον τους ο αστυνομικός; Όχι θα είναι η απάντηση, όσα γκάλοπ κι αν κάνουμε. Καιρός είναι λοιπόν οι διωκτικοί μηχανισμοί, και πάνω απ’ όλα οι αστυνομικοί, να μάθουν πως η ανθρώπινη ζωή, κάθε ζωή και ειδικά η ζωή των εφήβων, όλων των εφήβων, απ’ όποια φυλή και όποια κοινωνική ομάδα κι αν προέρχονται, είναι πάνω από την περιουσία, και κυρίως είναι πάνω από μια μικροπαραβατικότητα, χαρακτηριστικό όλων των περιθωριοποιημένων ομάδων.

Καιρός επίσης είναι να μάθουν οι αστυνομικοί να κρατάνε τις σφαίρες στη θαλάμη του όπλου τους για όταν πραγματικά χρειάζεται, όταν δηλαδή απειλείται η ζωή τους, και δεν τους απομένει άλλο περιθώριο αντίδρασης. Επειδή ακόμα κι αν τη δύναμη δεν την έχει η κοινότητα των τσιγγάνων, την έχει η κοινωνία, την έχει η δημόσια κατακραυγή, την έχει η ίδια η ματαίωση ενός ρόλου που θα έπρεπε να μπορεί να εμπνέει σεβασμό, κι όχι το φόβο του απρόβλεπτου.

 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.