Η κατάθεση της Σοφίας Παυλίδου για το περιστατικό με τον Μάνο Παπαγιάννη
Η Σοφία Παυλίδου και ο Μάνος Παπαγιάννης βρέθηκαν αντιμέτωποι το πρωί της Τετάρτης στα δικαστήρια, για το περιστατικό ξυλοδαρμού στο θεατρικό έργο «Πετάει-πετάει». Οι δύο ηθοποιοί έχουν μηνύσει ο ένας τον άλλον για πρόκληση σωματικής βλάβης.
Σε πρωινή εκπομπή του ALPHA αναφέρθηκε μέρος της κατάθεσης της ηθοποιού. «Πάνω στη σκηνή λόγω του ότι δεν έκανα μια κίνηση και αναγκάστηκε ο κύριος Παπαγιάννης να τη συμπληρώσει μόνος του. Μετά το τέλος της παράστασης ανέβηκα στο καμαρίνι και μου είπε “Σοφία γιατί δεν έκανες την κίνηση;” Μου είπε “θα σου γα…σω ό,τι έχεις και δεν έχεις, δε θα μου κόβεις εμένα τις σκηνές», είπε η Σοφία Παυλίδου.
«Μετά από λίγα λεπτά ήρθε ημίγυμνος, ξυπόλητος και με έπιασε από τον λαιμό και με πέταξε πίσω και έπεσα και χτύπησα πάνω σε μια καρέκλα. Ανέβηκε ο Καλυβάτσης, τον πήρε και τον κατέβασε κάτω. Η Κόνι ήταν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια και του φώναζε “τι κάνεις; Απ’ έξω ήταν τρεις φίλοι μου, που ήρθαν να δουν την παράσταση και με πήγαν στο Ασκληπιείο της Βούλας. Δεν δέχτηκα ποτέ ούτε τηλεφώνημα, ούτε πώς είσαι, ούτε από εκείνον, ούτε από τη σύζυγό του. Όσο ήμουν πεσμένη κάτω μου φώναζε “θα σε γα…σω παλιοπ…α. Εμένα δε μου κλείνει κανένας την πόρτα» πρόσθεσε.
Τι είχε πει σε συνέντευξη της η Σοφία Παυλίδου για όσα συνέβησαν με τον Μάνο Παπαγιάννη
Σε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! η Σοφία Παυλίδου είχε αναφερθεί στο περιστατικό με τον Μάνο Παπαγιάννη.
σ«Τότε η κοινωνία δεν ήταν καθόλου έτοιμη να δεχτεί κάτι τέτοιο. Αυτό είναι κάτι που το διαπίστωσα κι από τον τρόπο που τα Μέσα χειρίστηκαν την όλη υπόθεση. Εγώ δεν είχα ανάγκη ούτε να λύσω τις διαφορές μου στην τηλεόραση, για αυτό άλλωστε απευθύνθηκα στη Δικαιοσύνη, ούτε να βγει κάποιος συνάδελφος να με υποστηρίξει ούτε να ξεκινήσω κάποιο κίνημα. Δέχτηκα μια δράση και είχα μια αντίδραση. Δεν μου περνούσε από το μυαλό να μην το καταγγείλω.
Όταν συνέβη όλο αυτό με τον κακό χειρισμό από τα Μέσα, έκανα τη μήνυση για να μη μιλάω και να μην εκτίθεμαι. Να μην έχουν και τα αγόρια μου πρόβλημα. Γιατί ο άνθρωπος αυτός συνέχισε να βγαίνει στα κανάλια να μιλάει και έρχονταν τα παιδιά μου από το σχολείο και με ρωτούσαν “μαμά, αυτός γιατί το συνεχίζει; Γιατί μιλάει;”. Ο άνθρωπος αυτός βγήκε δημόσια και παραδέχτηκε μέχρι ενός σημείου την πράξη του. Παραδέχτηκε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι κλότσησε την πόρτα του καμαρινιού. Τότε όμως κανείς δεν αντιλήφθηκε τι έλεγε. Το άκουγαν οι δημοσιογράφοι και συνέχιζαν να δίνουν πάτημα σε αυτό τον άνθρωπο να μιλάει.
Σήμερα ποιος τολμάει να το κάνει αυτό; Κανένας. Καταλαβαίνεις λοιπόν από αυτό πόσο ανέτοιμη ήταν η κοινωνία να το δεχτεί. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να περάσει, να φύγει, να ξεχαστεί. Το δίκιο μου άλλωστε θα το βρω στα δικαστήρια». Αλλά ακόμα και η αντιμετώπιση στα social media τότε ήταν διαφορετική. Υπήρχαν κάτω από τα ποστ μου σχόλια “και να έφαγες και μια σφαλιάρα, τι έγινε;”. Τόσο πίσω ήμασταν. Απίστευτο! Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σηκώσει χέρι επάνω σου κι αυτό είναι που θέλω να περάσω και στα νέα παιδιά. Οφείλεις να αντιδράσεις σε αυτό.
Εκείνη την εποχή δεν το καταλάβαινα αλλά η βία που δέχεσαι, τόσο η ψυχολογική όσο και η σωματική, σου αφήνει τραύματα. Μπορεί η μελανιά να φύγει, αλλά έρχεται η ώρα που λες: “Τόλμησε αυτός και σήκωσε χέρι επάνω μου;”. ”Πώς μπόρεσε;”. Δεν είμαστε παιδάκια. Είμαι μια μητέρα με δύο παιδιά και είναι ένας πατέρας με δύο παιδιά.
Εκεί βέβαια οφείλεις να μετασχηματίσεις το τραύμα για να πας παραπέρα στη ζωή σου. Να συγχωρήσεις αυτό τον άνθρωπο γιατί και αυτός κάπου θα το είδε. Δεν ξέρουμε πώς έχει μεγαλώσει και τι έχει υποστεί ο ίδιος. Αυτά πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψη μας γιατί μόνο έτσι μπορείς να συγχωρήσεις τον άλλο. Και δεν τον συγχωρείς γιατί δικαιολογείς την πράξη του αλλά για τη δική σου ψυχική υγεία και για να προχωρήσεις μπροστά».
14°
