Ελλαδα

Σαββόπουλος στο Μουσικό Κουτί: Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της

«Την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: η θυσία»

05.04.2022, 07:57
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

The Writers Sessions: Αφιέρωμα στον Κουεντίν Ταραντίνο

More in Culture The Writers Sessions από τον Voice 102.5: Live και συζήτηση για τον Κουέντιν Ταραντίνο

A.V. Team

Συνέντευξη με τον Τζο Νέσμπο: Ο κορυφαίος συγγραφέας αστυνομικών θρίλερ για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη - Όσα είπε για τον Χάρι Χόλε και το νέο του βιβλίο.

Βιβλιο Τζο Νέσμπο: Παραμένω αισιόδοξος ακόμη και σε τόσο πεσιμιστικούς καιρούς

Δημήτρης Καραθάνος

Design & Αρχιτεκτονικη Τα νέα τοπόσημα της Αθήνας

Τάνια Σκραπαλιώρη

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μίλησε στο Μουσικό Κουτί για τον πόλεμο στην Ουκρανία και ζήτησε να στηριχτεί η χώρα και οι πολίτες της που θυσιάζονται για όλους εμάς.

Σύντομη αλλά πλήρης και ουσιαστική ήταν η ομιλία του Διονύση Σαββόπουλου στο Μουσικό Κουτί της ΕΡΤ και του Νίκου Πορτοκάλογλου για την Ουκρανία.

Ο αγαπημένος συνθέτης μίλησε για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μαίνεται για 41η ημέρα αλλά και για τους ίδιους τους Ουκρανούς και τα όσα έχουν χάσει και υποφέρουν από την αρχή του πολέμου αυτού.

Ολόκληρη η ομιλία του Διονύση Σαββόπουλου:

«Τι μας φέρνει κοντά απόψε, στην εκπομπή του Νίκου, τόσους πολλούς, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή;

Όχι, μας φέρνει απλούστατα η συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδών. Διότι όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την Ειρήνη, τον Άνθρωπο...

Και οφείλουμε σαν ενήλικες που είμαστε –και όχι σαν «αιώνιοι έφηβοι», κλισέ που έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ-. σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της Ειρήνης, του Ανθρώπου, των Λαών.

Όσο για την ηγεσία του Κρεμλίνου, αποδείχτηκε εντέλει, χωρίς να το ξέρει, σε τρομερή μάγισσα. Πώς τα κατάφερε και έκανε ένα λαό, τον Ουκρανικό, ήρωα επικών διαστάσεων.

Οι Ουκρανοί, όπως όλοι μας δηλαδή, κοίταζαν τη ζωούλα τους, τις δουλειές τους, την οικογένεια τους –και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Διότι μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πάς και να πεθάνεις γι αυτά τα υψηλά πράγματα, που όμως είναι και πολύ απτά, και λέγονται «πατρίδα», «ελευθερία», «δημοκρατία».

Καλή είναι η ευημερία, καλή είναι και η σχετική ξεγνοιασιά της.
Αλλά φαίνεται πως την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: η θυσία.

Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μη σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δε θα καταφέρει να νικήσει: το μεγαλείο της ζωής.