Γιάννης Τοπαλούδης: Κανένα ελαφρυντικό για τους δολοφόνους της Ελένης μου

Αυτές τις ημέρες διεξάγεται στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών η δίκη σε δεύτερο βαθμό για την άγρια δολοφονία και τον βιασμό της 21χρονης φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη, στις 28 Νοεμβρίου 2018, στη Ρόδο. Το «διεξάγεται» τρόπος του λέγειν δηλαδή, καθώς η δίκη έχει ήδη πάρει τέσσερις αναβολές, με τον πατέρα της Ελένης, Γιάννη Τοπαλούδη, να ζητά να δοθεί μια λύση. Ζητά, επίσης, να μην υπάρξουν ελαφρυντικά για τους δολοφόνους της Ελένης και οι γονείς να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι γονείς.

Κύριε Τοπαλούδη, το Εφετείο πήρε αναβολή για τέταρτη φορά. Η σύζυγός σας είπε ότι κανείς δεν νοιάζεται για εσάς που θα πρέπει να πηγαινοέρχεστε Αθήνα-Διδυμότειχο. Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα;
Υφιστάμεθα μια τεράστια ταλαιπωρία, ψυχική, ακόμα και οικονομική, όταν υποχρεωνόμαστε να κάνουμε συνεχώς το δρομολόγιο Διδυμότειχο - Αθήνα. Μην ξεχνάτε ότι πίσω αφήνουμε κι ένα παιδί, με τη γιαγιά του, που πηγαίνει πρώτη λυκείου και χρειάζεται βοήθεια στα μαθήματά του, φροντίδα γενικότερα. Να ξεκαθαρίσω ότι κάποιες αναβολές που έγιναν για λόγους υγείας είναι απολύτως δικαιολογημένες και ευχόμαστε σε όσους ασθένησαν να γίνουν καλά και να είναι καλά στην υγεία τους. Δεν γίνεται όμως ο ένας από τους δολοφόνους της Ελένης μας να ορίζει δικηγόρο δύο ημέρες πριν από τη δικάσιμο. Καταλαβαίνω ότι ο δικηγόρος θα πρέπει να έχει ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να μελετήσει την υπόθεση, δεν γίνεται όμως ο δράστης να ορίζει δικηγόρο στο παρά πέντε της δίκης.
Και δεν μιλάω μόνο για τη δική μας την υπόθεση, γιατί θα ακολουθήσουν και άλλα δικαστήρια ειδεχθών εγκλημάτων, το εφετείο της Ερατούς, το δικαστήριο για τη Γαρυφαλλιά, για την Καρολάιν. Κάποια στιγμή η Πολιτεία θα πρέπει να σταθεί και δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων.

Ζητήσατε ήδη από το προεδρείο να οριστούν συνεχόμενες δικάσιμοι.
Ναι, έχουμε προτάσεις, για να μην τραβάνε οι οικογένειες αυτόν τον Γολγοθά. Μία από αυτές είναι οι δικάσιμοι να ορίζονται συνεχόμενα, για 4, 5, 6 ημέρες. Όχι σήμερα δίκη, πάλι μετά από 15 ημέρες και ξανά μετά από μία εβδομάδα. Ακόμη, για να μην υπάρχουν δικαιολογίες, όταν θα κληρώνονται οι δικαστές και οι εισαγγελείς ενός δικαστηρίου από την πρώτη κιόλας εβδομάδα να ορίζονται οι δικηγόροι, να είναι όλα έτοιμα όταν αρχίζει η δίκη. Εξυπακούεται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στη νομική εκπροσώπηση, αλλά δεν μπορεί να ορίζει δικηγόρο την τελευταία ημέρα.

Μετά το δικαστήριο στον πρώτο βαθμό, όπου επιβλήθηκαν ισόβια συν 15 χρόνια κάθειρξης στον καθένα από τους δράστες, είπατε ότι η μνήμη της Ελένης δικαιώθηκε. Τι αναμένετε από το Εφετείο; Να παραμείνουν οι ποινές ως έχουν, να μην αναγνωριστούν ελαφρυντικά;
Είπα τότε ότι η μνήμη της Ελένης δικαιώθηκε επειδή οι ποινές ήταν οι ανώτερες που θα μπορούσαν να επιβληθούν. Για τα ελαφρυντικά που λέτε, ούτε ψευτοδικαιολογητικά, ούτε ψευτοϊατρικές γνωματεύσεις θα δεχτούμε, ούτε ότι ήτανε καλά παιδιά. Όσο για τις ποινές, είμαι βέβαιος ότι θα παραμείνουν ως έχουν.

Με τους γονείς των δραστών, με το περιβάλλον τους, είχατε ποτέ κάποια επικοινωνίας; Σας πλησίασαν εκείνοι, τους πλησιάσατε εσείς;
Εμείς να τους πλησιάσουμε; Για ποιον λόγο; Μια φορά εγώ είχα απευθυνθεί στον πατέρα του ενός, στο πρώτο δικαστήριο, λέγοντάς του γιατί όταν το παιδί του ήτανε μικρό και έβγαζε σουγιάδες στο σχολείο δεν έκανε κάτι ουσιαστικό, αντί να πηγαίνει και να βρίζει τους δασκάλους του. Όχι, δεν είχαμε ποτέ καμία επικοινωνία.

Είχατε πει «να μην υπάρξει άλλη Ελένη», δυστυχώς, όμως, υπήρξαν και βλέπουμε σήμερα και τις μητέρες της Ερατούς και της Γαρυφαλλιάς να σας συμπαραστέκονται και στο δικαστήριο.
Ναι, αυτό είχα ευχηθεί και δυστυχώς τόσα κορίτσια ακόμη χάθηκαν. Η ελληνική κοινωνία βλέπω ότι έχει πολύ πιο γρήγορα αντανακλαστικά από την εκάστοτε κυβέρνηση. Πρέπει τα ισόβια σε ειδεχθή εγκλήματα να είναι πραγματικά ισόβια. Δεν γίνεται εμείς να έχουμε τον ισόβιο ψυχολογικό θάνατο και ο άλλος να βγαίνει σε 15 χρόνια έξω. Το είχα ζητήσει και από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν μας είχε επισκεφθεί στο σπίτι μας πέρυσι στις 20 Μαΐου, έναν ακριβώς χρόνο μετά την έκδοση της απόφασης του πρώτου δικαστηρίου. Θα είναι πιο ασφαλή τα παιδιά μας. Μακροπρόθεσμα, όμως, θα πρέπει να μάθουμε να είμαστε καλύτεροι γονείς. Όχι να επαναπαυόμαστε, «εντάξει, του έδωσα λεφτά» και τελείωσε η ιστορία. Πρέπει να αγαπήσουμε τα παιδιά μας, να είμαστε δίπλα σε αυτά και στις αγωνίες τους. Κι αν δούμε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, να ακούμε τους εκπαιδευτικούς και τους άλλους ειδικούς. Και η Πολιτεία να είναι έτοιμη για εμάς όταν χρειαστούμε και ζητήσουμε βοήθεια.