Στις 2 Μαρτίου η απολογία της Ελένης Τουλουπάκη για την υπόθεση της Novartis.
Προθεσμία για τις 2 Μαρτίου, προκειμένου να προετοιμάσει την απολογία της, έλαβε η πρώην εισαγγελέας εγκλημάτων διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, για την υπόθεση Novartis.
H κα Τουλουπάκη εγκαλείται για σειρά αδικημάτων μεταξύ των οποίων κατάχρηση εξουσίας, παραβάσεις καθήκοντος και συμμετοχή σε σύσταση συμμορίας. Η ίδια αρνείται τις κατηγορίες που της έχουν απαγγελθεί και σε πρόσφατη δήλωσή της, μεταξύ άλλων, έχει καταγγείλει «ακραίες συκοφαντικές επιθέσεις και πιέσεις κάθε είδους».
Βασικός κατηγορούμενος στην εν λόγω έρευνα που διεξάγεται στον Άρειο Πάγο, είναι ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, ο οποίος μετά τη δίωξη που άσκησε σε βάρος του η Βουλή ερευνάται από την ειδική ανακρίτρια για χειραγώγηση της έρευνας για τη Novartis με στόχο να καταστούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα κατηγορούμενοι. Μεταξύ άλλων, ο κ. Παπαγγελόπουλος κατηγορείται για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας, ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος, απόπειρα εκβίασης, δωροληψία, κ.ά.
Υπόθεση Novartis: Για «θεσμικό κατήφορο» μιλάει ο συνήγορος της Τουλουπάκη
«Σοβαρό θεσμικό πρόβλημα Δημοκρατίας» χαρακτηρίζει σε γραπτή δήλωση του ο συνήγορος της Ελένης Τουλουπάκη, κ. Βασίλης Χειρδάρης, την κλήτευση σε απολογία της εντολέως του για την υπόθεση της Novartis.
«Είναι ανησυχητικό όταν στα πλαίσια έρευνας για τυχόν διάπραξη παράνομων πράξεων στο λεγόμενο σκάνδαλο Novartis, οι θεσμικά ερευνώντες και ελέγχοντες καθίστανται κατηγορούμενοι και οι ελεγχόμενοι κατήγοροι. Η αντιστροφή των ρόλων με κατηγορουμένους εισαγγελείς και δημοσιογράφους, δεν είναι μόνο ένα τυπικό ανησυχητικό φαινόμενο αλλά ένα σοβαρό θεσμικό πρόβλημα δημοκρατίας, που οφείλει η δικαιοσύνη να αποκαταστήσει πριν να είναι αργά.
Η κλήση για απολογία της κ. Τουλουπάκη και των άλλων εισαγγελέων της πρώην Εισαγγελίας Διαφθοράς υλοποιεί πρακτικά ένα θεσμικό πρόβλημα στη χώρα μας. Μια ποινική διαδικασία κινείται από τη νομοθετική εξουσία με πλήρη συμπόρευση και ενεργή συμμετοχή της εκτελεστικής σε βάρος μιας άλλης ανεξάρτητης και διακριτής συνταγματικά εξουσίας, της δικαστικής, αλλά και σε βάρος της δημοσιογραφίας. Είναι μια κίνηση ανατροπής της θεσμικής ισορροπίας που δημιουργεί φόβο και αποθάρρυνση σε όσους θέλουν και πρέπει να ελέγξουν την παραβατικότητα και την εξουσία.
Όμως πιστεύω ότι η δικαιοσύνη δεν θα επιτρέψει την συνέχιση τέτοιου θεσμικού κατήφορου. Αυτό είναι απολύτως αναγκαίο τόσο για την αυτοπροστασία της όσο και για τη θεσμική διασφάλιση της δημοκρατίας».
4°
