«Εμένα αυτή η χρονιά που έφερε μία κατραπακιά. Είναι μία αρρώστια (πολλαπλό μυέλωμα) η οποία παλεύεται και παλεύεται επιτυχώς. Είμαι καλά δόξα τω Θεώ. Κάνω τις θεραπείες μου. Πιο πολύ με ταλαιπωρεί το πόδι μου, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την αρρώστια. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων διότι εκτός από τα παιδιά μου, τα αδέρφια μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου, ένας ολόκληρος κόσμος μου έστειλε ευχές και νομίζω ότι η καλή ευχή πάντα πιάνει» ανέφερε η Ντόρα Μπακογιάννη στο Mega.
«Εγώ το θεωρώ αυτονόητο να μιλήσω για την αρρώστια. Σαν εμένα είναι άλλοι 500 κάθε χρόνο. Το μήνυμα ότι πάμε καλά μου το δίνουν εκείνοι και τους το δίνω και εγώ» τόνισε η βουλευτής της ΝΔ.
Και συνέχισε: «Η λέξη καρκίνος δεν πρέπει να είναι ταμπού στην Ελλάδα γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν. Και υπάρχουν και πάρα πολύ άνθρωποι με καρκίνο που τον καταπολεμούν με πολύ μεγάλη επιτυχία. Σήμερα η επιστήμη έχει κάνει άλματα».
«Όταν το είπα ήρθαν κάποιοι βουλευτές και μου είπαν 'το είχα και εγώ' και τους είπα "συγνώμη δεν το ήξερα”. Υπάρχει μία αντίληψη στην κοινωνία ότι για τέτοια πράγματα δεν πρέπει να μιλάς, πόσω μάλλον εάν είσαι δημόσιο πρόσωπο διότι μπορεί ο κόσμος να σε θεωρήσει τελειωμένο. Αηδίες. Έχει υποχρέωση να το πεις και να δώσεις την εικόνα της υγείας σου, όπως έχει υποχρέωση να πεις άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ είναι υποχρεωτικό. Τώρα νομίζω ότι αρχίσει περισσότερος κόσμος να το λέει», πρόσθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η βουλευτής μίλησε για τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά τη δολοφονία του συζύγου της Παύλου Μπακογιάννη. «Δεν μου χαρίστηκαν πολλά πράγματα. Η μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου ήρθε μετά τη δολοφονία του Παύλου. Εκεί πλέον είσαι υποχρεωμένος ή να σταθείς ή να εξαφανιστείς. Και εγώ είχα δυο μικρά παιδιά και στάθηκα. Πάρα πολλές φορές σπας, λυγίζεις… Έπρεπε να εξελιχθώ και να κερδίσω το σεβασμό. Ήμουν η κόρη του Μητσοτάκη. Ήμουν η γυναίκα του Μπακογιάννη».
«Στα πρώτα χρόνια της πολιτικής μου καριέρας έχω ακούσει απίστευτα πράγματα. Ασχολιόντουσαν ακόμα και με το τι φοράω», ανέφερε η Ντόρα Μπακογιάννη και συνέχισε: «Οι γονείς μου έκαναν τέσσερα παιδιά και η επιτυχία τους ήταν ότι δεν τα έπνιξαν. Τα άφησαν να κάνουν αυτό που θέλουν. Είχαν πολύ μεγάλο σεβασμό στον διάλογο. Ειδικά ο πατέρας μου, θα μπορούσε να κάτσει να μιλάει με ένα 11χρονο και για δυο ώρες. Μου λείπουν πάρα πολύ. Αυτό που σκέφτομαι πιο πολύ είναι το πόσο θα ήθελα να έχει δει ο πατέρας μου αυτά τα 2,5 χρόνια του Κυριάκου. Θα ήθελα να τα είχε δει. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση να πουλήσουμε το σπίτι στη Γλυφάδα. Δεν γινόταν αλλιώς. Έχω μάθει όμως πλέον πως το ισχυρότερο πράγμα είναι οι άνθρωποι».
6°
