Δηλαδή εσείς εμπιστεύεστε εστιατόρια που δεν κάνουν ελέγχους;

Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να πας να φας με την παρέα σου σε ένα εστιατόριο. Κανονίζετε, συναντιέστε και κατευθύνεστε προς την είσοδο του καταστήματος. Τα ενδεχόμενα είναι δύο: είτε κάποιος στην είσοδο θα κάνει αυτό που προβλέπουν οι κανόνες και θα σας ελέγξει, είτε δεν θα υπάρχει κανένας να σας ελέγξει πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να μπείτε ανενόχλητοι, πιθανόν ανεμβολίαστοι ή ακόμα και ασθενείς.

Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα είναι εύκολα. Μπαίνετε στο εστιατόριο και κάνετε αυτό που ξεκινήσατε να κάνετε. Καταλαβαίνετε ότι μπαίνετε σε ένα χώρο που σέβεται τους πελάτες του και την υγεία τους. Στη δεύτερη περίπτωση όμως γιατί να μπείτε; Μπορείτε να εμπιστευθείτε ένα εστιατόριο που δεν κάνει έναν έλεγχο που είναι υποχρεωμένο να κάνει;

Καταλαβαίνω ότι κάποιοι από σας μπορεί να μην πιστεύετε ότι υπάρχει κορωνοϊός. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι μπορεί να εμπιστεύεστε τον σύντροφο Πολάκη, να επηρεαστήκατε όταν το καλοκαίρι τον ακούσατε να λέει ότι το εμβόλιο δεν είναι δοκιμασμένο και ακόμα να φοβάστε να το κάνετε (παρότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε να φοβάστε ούτε να εμπιστεύεστε τον σύντροφο Πολάκη). Καταλαβαίνω ότι κάποιοι από σας μπορεί να πιστεύετε ότι η πανδημία είναι ένα ψέμα κατασκευασμένο από τη νέα τάξη πραγμάτων προκειμένου να σας πείσει να εμβολιαστείτε και να βάλει στον οργανισμό σας όλα αυτά που νομίζετε ότι θέλει να βάλει και για κάποιο περίεργο λόγο δεν τα βάζει με όλα τα άλλα φάρμακα που κατεβάζετε με το κιλό (δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατί διαβάζετε ένα κείμενο που έχει και λέξεις με περισσότερες από τρεις συλλαβές). Το πώς είναι δυνατόν να μη φοβάστε για την υγεία σας μπαίνοντας σε ένα εστιατόριο στο οποίο δεν γίνεται ο προβλεπόμενος έλεγχος, δεν μπορώ να το καταλάβω.

Και δεν μιλάω μόνο για την πιθανότητα να κεραστείτε μια μερίδα κορωνοϊό. Μιλάω για την πιθανότητα να κεραστείτε το οτιδήποτε. Θέλω να πω πως ένα κατάστημα που δεν ακολουθεί έναν κανόνα που έχει να κάνει με την υγεία των πελατών του, είναι πολύ πιθανό να μην ακολουθεί και άλλους κανόνες που έχουν να κάνουν με την υγεία των πελατών του. Ένα κατάστημα που δεν ακολουθεί τους κανόνες στην πόρτα του, γιατί να τους ακολουθεί στην κουζίνα του; Ή στην τουαλέτα του; Ή στα ψυγεία του; Ή στις αποθήκες του; Ή οπουδήποτε αλλού; 

Πώς να εμπιστευτείς έναν μαγαζάτορα που δεν εφαρμόζει έναν κανόνα επειδή δεν του αρέσει; Κι αν δεν του αρέσουν κι άλλοι κανόνες; Αν, ας πούμε, δεν του αρέσει ο κανόνας που λέει ότι τα τρόφιμα πρέπει να μην είναι ληγμένα; Αν δεν του αρέσει ο κανόνας που επιβάλλει συγκεκριμένες εξετάσεις στο προσωπικό; 

Προφανώς θεωρητικά όλοι θα μπορούσαν να παραβαίνουν κάποιους κανόνες που έχουν να κάνουν με την υγιεινή και είναι δύσκολο για τον πελάτη να τους ελέγξει. Αλλά εδώ έχουμε κάποιον που παραβιάζει έναν τέτοιο κανόνα φανερά. Ακόμα κι αν δεν φοβάσαι τον κορωνοϊό, δεν φοβάσαι όλους τους άλλους παθογόνους μικροοργανισμούς που παραδέχεσαι την ύπαρξη τους; 

Εννοείται πως αυτή την απορία την έχω για όλα τα μαγαζιά, ακόμα και τα εμπορικά, αλλά σε ζητήματα υγείας τα καταστήματα εστίασης είναι κάπως, πώς να το πω, πιο ευαίσθητα. Και εννοείται πως καταλαβαίνω τις δυσκολίες που έχει η τήρηση των μέτρων από τους μαγαζάτορες. Αλλά αφού βλέπω ότι οι πολλοί τα τηρούν, είναι εύκολο να υποθέσω ότι έστω και δύσκολα γίνεται (έχουμε πανδημία, για κανέναν δεν είναι εύκολα τα πράγματα). Κι ακόμα πιο εύκολο είναι να υποθέσω πως όταν δεν γίνεται, αυτό δεν σημαίνει τίποτα καλό για το μαγαζί. Και μπράβο του και καλή τύχη στους πελάτες του.