Ελλαδα

Δολοφονία Καρολάιν: Θολά, πικρά νερά

Τα μάτια του δολοφόνου όταν μιλά για το συμβάν, για αυτό που τους βρήκε δεν λένε ψέματα

Δημήτρης Παπαδόπουλος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σκέψεις για τη δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν Κράουτς από τον σύζυγό της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, στα Γλυκά Νερά.

Με συνέτριψε η είδηση. Τι μας νοιάζει, θα πεις. Μη ρωτήσεις γιατί. ΤΙΠΟΤΑ δεν εξηγεί αυτό που έγινε. Τίποτα δεν γεμίζει τα χέρια του κτήνους με μίσος τέτοιο που να έχει μάρτυρα το μωρό, παρά μόνο η πεποίθηση ότι μπορεί να το κάνει, ότι τον παίρνει. Γυναικοκτονία λέγεται, πείτε το. Μην ψάχνετε κίνητρα.

Χθες, με την ανακοίνωση της ομολογίας του δολοφόνου, κάτι που υποψιαζόμασταν μέρες τώρα με την επιμονή της αστυνομίας και των Μέσων με την είδηση, δύο άνθρωποι με ρώτησαν «μα γιατί». Ας το πούμε πια καθαρά: δεν χωράει γιατί. Κανένα «διότι» δεν εξηγεί αυτή τη φρικαλεότητα. Να πνίξει τη σύζυγό του, πόσω μάλλον με το παιδί παρόν και με έναν σκύλο που δεν γλύτωσε από το μίσος του.

Σκέφτομαι πως η Καρολάιν ήταν 15 χρονών όταν γνωρίστηκαν. Ήταν το 2014- 2015. Ποιος θεωρεί ακόμη ότι ήταν οκ για έναν εικοσιοχτάχρονο να φλερτάρει, να κάνει σχέση, να παντρευτεί ένα παιδί με τα μισά του χρόνια; Παντρεύτηκαν μόνοι τους σε άλλη χώρα, ζούσαν μακριά από την Αλόννησο, εκεί όπου ζούσε η οικογένειά της. Εκείνη κατάφερε να περάσει στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Τότε μένει έγκυος. Τη ζωή της την ορίζει ο σύζυγός της. Είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία: είναι ευειδής, είναι Έλληνας, είναι εργαζόμενος και έχει χρήματα. Είναι από εκείνους που οι γείτονες θα πουν: «πέφτουμε από τα σύννεφα».

Η συζήτηση ανοίγει. «Αυτή η έξαρση που παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό, νομίζω ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εισροή πληθυσμών που δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες με τον Έλληνα, δεν έχουν την ίδια εκπαίδευση δηλαδή», δήλωσε στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη η πρόεδρος της ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος και Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Άννα Ζαΐρη στα μέσα Μαΐου. Η συζήτηση κλείνει: το έγκλημα δεν έχει εθνική ταυτότητα, δεν είναι θέμα τάξης. Είναι όμως ξεκάθαρα θέμα φύλου. Αν η Καρολάιν θύμωνε και θόλωνε, δεν θα μπορούσε να τον πνίξει. Μιλάμε για γυναικοκτονία, ας είναι νεολογισμός. Ο δολοφόνος μεγάλωσε σε μια κοινωνία που το Alpha Male μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Να κρεμάσει τον σκύλο και να απιθώσει το μωρό του δίπλα στην ξεψυχισμένη μητέρα.

Αποφεύγω να κάνω οποιαδήποτε αναγωγή. Αν είχα κόρη, αν ερωτευόταν στα 15. Σκέφτομαι όμως τον γιο μας και πώς δεν θα γίνει σαν τους Μπάμπηδες αυτού του κόσμου. Είναι στο δικό μας χέρι. Είναι η μερίδα με το περισσότερο φαγητό που θα φάει το αγόρι. Η φράση «παιδί είναι», η πανάκεια για τα μικρά εγκλήματα που γίνονται πρωτοσέλιδα. Όχι πάντα, αλλά όταν γίνονται συνήθως ξεκινούν από μικρά, καθημερινά, ευτελή. «Δεν φταις εσύ, εσύ είσαι πρώτος μαθητής».

Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέπει η κοινωνία τέτοιες συμπεριφορές. Γείτονες, μιλήστε. Φίλοι μιλήστε. Μέλη της οικογένειας, μιλήστε. Είναι μελετημένα δολοφόνος και η Καρολάιν το μόνο θύμα. Όχι μόνο μια φορά αλλά καθημερινά, αργά, μεθοδικά. Τα χέρια του πάνω στη μάνα της, πάνω στην Καρολάιν, πάνω στην κόρη του που την ανάγκασε να είναι στην κηδεία με αφήνουν ξάγρυπνο. Τα μάτια του, δείτε ξανά τα μάτια του όταν μιλά για το συμβάν, για αυτό που τους βρήκε. Τα μάτια δεν λένε ψέματα.