Έφυγε από τη ζωή η Μαρία Τσάκος

Η είδηση για τον αδόκητο χαμό της Μαρίας Τσάκου, μετά από σύντομη ασθένεια, συντάραξε πολλές χιλιάδες από τους φίλους και τους γνωστούς της από το διαδίκτυο. Με καταγωγή από τα Καρδάμυλα της Χίου και νομικές σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Μαρία Τσάκου ήταν κόρη του Ηλία Τσάκου, αδελφού του εφοπλιστή Παναγιώτη Τσάκου, και εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε ναυτιλιακές εταιρίες, σε πολύ υψηλό επίπεδο. 

Αγαπούσε τα πλοία και τις θάλασσες, τη ναυτιλία, την ελευθερία και την πολιτική, υπήρξε μαχητική και ιδιαίτερα αγαπητή σε μία ευρύτατη κοινότητα ανθρώπων, για τη διαρκή προσφορά της στα κοινά, για τη θετική ματιά της στη ζωή και για τις ποικίλες δραστηριότητές της. Ήταν γνωστή για την αμεσότητά της και την ευθύτητα του χαρακτήρα της, το χιούμορ αλλά και το φιλελεύθερο πνεύμα της, το θάρρος και την ευθικρισία της. 'Ηταν υποψήφια το 2012 με τη Δράση και το 2015 με το Ποτάμι.

Η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή από τη συγκινητική ανάρτηση του συγγραφέα Κυριάκου Αθανασιάδη, με την οποία την αποχαιρετά. Μαζί είχαν ιδρύσει το 2012 τον Amagi, πολιτικό, πολιτιστικό και μουσικό διαδικτυακό σταθμό με έδρα του στην Αθήνα, μοναδικό στο είδος του. 

Σε συνέντευξή της στο monews, πριν ένα χρόνο, είχε πει:

Για τη σχέση της με τη θάλασσα

Μικρή ήθελα να γίνω καπετάνισσα. Είμαστε από τη Χίο και εκεί η αγάπη για τη θάλασσα είναι δεδομένη. Ο πατέρας μου ήταν μηχανικός πλοίων κι από μικρή, τόσο με τον πατέρα μου όσο με τον αδερφό του, τον θείο μου Παναγιώτη Τσάκο, ανέβαινα στα ποντοπόρα πλοία και οι μνήμες αυτές με έδεσαν βαθιά μαζί τους. Η λάντζα, η ανεμόσκαλα, το τεράστιο μέγεθος, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι, μου δημιουργούσαν δέος, είχαν ένα μυστήριο, προκαλούσαν έντονα συναισθήματα. Μεγάλωσα με φοβερό σεβασμό για το πλοίο και τους ανθρώπους του.
Κι επειδή αγαπούσα το δίκαιο και αφού η δραστηριότητα όλης της οικογένειας ήταν στη ναυτιλία, συνδύασα τα δύο και έγινα νομική σύμβουλος στα ναυτιλιακά. Ο νομικός σύμβουλος στη ναυτιλιακή είναι ο… Κονσιλιέρε. Πρέπει να γνωρίζει τα πάντα, από τα συμβόλαια μέχρι τους διεθνείς κανονισμούς και τους νόμους, τα sanctions, τις ναυτασφαλίσεις.  Οι νομικές ευθύνες και αρμοδιότητες δεν έχουν τέλος σε μια μεγάλη εταιρεία.
Καπετάνισσα, βέβαια, δεν έγινα, γιατί θεώρησα ότι δεν είναι επάγγελμα που το κάνουν οι γυναίκες. Τώρα στην εταιρεία μας, όπως και σε πολλές άλλες, υπάρχουν γυναίκες καπετάνισσες και ζηλεύω πάρα πολύ. Και περιττό να σου πω ότι είναι καλύτερες οι γυναίκες καπετάνισσες, πιο οργανωμένες, πιο πειθαρχημένες, πιο συγκροτημένες. Ίσως επειδή ισχύει το κλισέ, ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες γιατί μόνο οι καλύτερες καταφέρνουν να υπερνικήσουν την προκατάληψη, ότι οι γυναίκες δεν είναι επαρκείς.

Για την οικογένειά της και τη ναυτοσύνη

Οι εφοπλιστές μέσα τους είναι ναύτες. Το πλεονέκτημα της χώρας μας είναι η παράδοση που έχει η ναυτοσύνη των ανθρώπων της. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα ναυτικό κράτος, γενικά  τα κράτη που ξεχωρίζουν στην ναυτιλία είναι όσα έχουν παράδοση στη θάλασσα.
Για να γίνεις εφοπλιστής, δεν αρκεί να έχεις κεφάλαια, πρέπει και να καταλαβαίνεις από τη θάλασσα. Αν κάποιος έχει τα κεφάλαια για να γίνει, πρέπει να βρει και κάποιον που να έχει την απαιτούμενη αντίληψη. Χρειάζεται μια ειδική νοοτροπία, σεβασμός και αγάπη για τα καράβια και τους ανθρώπους τους, γιατί είναι ζωντανοί οργανισμοί.

Ο θείος μου, για παράδειγμα, έχει μεγάλη αγάπη για τη δουλειά του, στην οποία αφιερώνει το προσωπικό του χρόνο. Χρειάζεται ικανότητες και συναισθηματική νοημοσύνη, που τις έχει στον υπερθετικό βαθμό, και μεγάλη αντίληψη και ευελιξία. Έχει ένα συνδυασμό ικανοτήτων νοητικών και ψυχικών, ευελιξία και γερό στομάχι, για να μην πανικοβάλλεται και να τα καταφέρνει. Θυμάμαι δουλεύοντας μαζί του, σε περίπτωση κάποιας αβαρίας, εγώ πανικοβαλλόμουν. Κι εκείνος το μόνο που με ρώταγε ήταν: «Έπαθε κανείς τίποτα; Αν όχι, παιδί μου, μη στενοχωριέσαι»… Είναι πλέον 80 χρονών και είναι από πάνω σε όλα, γιατί νιώθει ότι 2.000 άνθρωποι εξαρτώνται από αυτόν και τον νοιάζει.

Η ναυτιλιακή εταιρεία είναι ένας καθρέφτης του καραβιού και κάθε τμήμα έχει μια εξειδίκευση που το κάνει μοναδικό και το σέβεσαι, και το τμήμα και τους ανθρώπους του. Οι άνθρωποι δεν είναι αναλώσιμοι. Είναι μοναδικοί και απαραίτητοι. Θυμούνται γεγονότα και έχουν στο μυαλό τους στοιχεία της εταιρείας που τους κάνει αναντικατάστατους. Δένονται η εταιρεία με τα πρόσωπα και τα πρόσωπα με την εταιρεία με ένα τρόπο που δεν γίνεται σε άλλους κλάδους.

Για την πολιτική

Πάντα με ενδιαφέρει η πολιτική. Σε αυτές τις εκλογές όμως δεν θα είμαι υποψήφια. Το 2012 κατέβηκα με τη ΔΡΑΣΗ, το 2015 κατέβηκα με το Ποτάμι και δεν θέλω να είμαι και πάλι υποψήφια για να μην είναι δεδομένο ότι πάντα κατεβαίνω στις εκλογές. Μου έχουν γίνει προτάσεις και μου είναι πολύ εύκολο να κατέβω κινούμενη στους χώρους μας. Όμως δεν ήθελα να γίνεται από συνήθεια, θέλω να γίνει αν υπάρχει ένας ειδικός λόγος που να με εκφράζει. Ένα κόμμα που έχει το πρόσταγμα Πατρις-θρησκεία-Οικογένεια δεν μπορεί να με εκφράσει. Αν είχαμε ένα φιλελεύθερο ηγέτη, όπως ο Verhofstadt, θα τον ακολουθούσα για το όνειρο, για τον αγώνα να αλλάξουμε κάποια πράγματα.

Για τον Amagi
Amagi σημαίνει ελευθερία στα σουμεριακά, στην πρώτη γραπτή γλώσσα. Amagi σημαίνει επέστρεψε στη μάνα σου, είσαι ελεύθερος. Όταν το ξεκινήσαμε με τον  Κυριάκο Αθανασιάδη,  η ελευθερία ήταν αυτό που μας συνέδεε, με τη ΔΡΑΣΗ και τον φιλελευθερισμό. Ελευθερία είναι η δυνατότητα να υπάρχεις χωρίς επεμβάσεις. Ελευθερία είναι η ευθύνη, είναι και η ενέργεια που χρειάζεται για να κάνεις όσα θέλεις.

Η ελευθερία είναι σκληρό πράγμα και η περιπέτεια της ελευθερίας μπορεί να σε τρομάζει. Άλλοι είναι φτιαγμένοι γι’ αυτήν την αναζήτηση και τη βλέπουν σαν μια περιπέτεια που τους καλεί κι άλλοι τη φοβούνται. Δεν είναι αυτονόητο ότι μας αρέσει η ελευθερία. Ελευθερία είναι, όμως, και να σέβεσαι τον άλλο, να μη σχολιάζεις το διαφορετικό, να το αποδέχεσαι.