Το Post της ημέρας: Almir Hoxhaj

«Γεννήθηκα τη χρονιά που η Αλβανία τα "έσπασε" με τη μαοϊκή Κίνα και το κομμουνιστικό καθεστώς της μπήκε στην χειρότερη περίοδό του. Μεγάλωσα μέσ' τη φτώχεια, σε σπίτι με ξυλόσομπα, με ρούχα μπαλωμένα και στοιχειώδη διατροφή. Άκουσα (έχουν περάσει 35 χρόνια και δεν θα το ξεχάσω ποτέ) τον πατέρα μου να με ρωτάει ένα βράδυ που γύρισε από τη δουλειά στην κολεκτίβα, αν έχει τίποτα να φάμε. Έζησα, ως παιδί, την κατάρρευση του καθεστώτος και τα δύο πρώτα χρόνια έψαχνα κάθε μέρα σε όλα τα Τίρανα να βρω ψωμί γιατί υπήρχε φοβερή έλλειψη. Τράφηκα για 7 χρόνια με ό,τι ληγμένο και άχρηστο γινόταν εισαγωγή από Τουρκία Ιταλία και Ελλάδα. Έζησα, ως φαντάρος, τον άτυπο εμφύλιο του '97, μετά την κατάρρευση των "πυραμίδων". Έκανα 75χμ με τα πόδια και ένα καλάσνικοφ στον ώμο, από την πόλη που υπηρετούσα μέχρι το σπίτι μου και γύρω μου να γίνεται χαμός. Έκανα 18 φορές την Ελλάδα με τα πόδια, τις 2 μόνος μου. Είδα στα μονοπάτια μέσα στα δάση, πάνω στα ελληνικά βουνά, 6 σωρούς από πέτρες, κάτω από τις οποίες ήταν θαμμένοι συμπατριώτες μου. Με λήστεψαν στα ελληνικά βουνά 2 φορές, συμπατριώτες μου και αυτοί. Ανέχθηκα και υπέμεινα ο,τι μαλακία μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινος νους (μέχρι και αν έχουμε θάλασσα ή καρυδιές στην Αλβανία με έχουν ρωτήσει). Ζω εδώ και δύο χρόνια μακριά από το παιδί μου.
Και θα φοβηθώ το κάθε εμβόλιο; Ας γελάσω!
Υ.Γ. Τα παραπάνω είναι εντελώς αληθινά, αλλά μην κολλήσετε εκεί, τα έχω ξαναπεί άλλωστε. Απλά, επειδή βλέπω διάφορους φίλους να εξιστορούν διάφορες δύσκολες καταστάσεις που έχουν ζήσει και δεν "κωλώνουν" στο να κάνουν το εμβόλιο, είπα να πάρω μέρος κει 'γώ.
ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙΤΕ ΡΕ!».