Σημαντικός αριθμός εργαζομένων, αξιοποιώντας την εξ αποστάσεως εργασία θα επέλεγε να εργάζεται εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, σύμφωνα με την έρευνα της KPMG
Σημαντικός αριθμός εργαζομένων θα προτιμούσε την εργασία αποκλειστικά εξ αποστάσεωςέναντι αυτής με φυσική παρουσία μόνο και θα επέλεγε να ζει εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 4ου κύκλου της έρευνας «Βαρόμετρο για τις συνθήκες εργασίας στην εποχή της νόσου COVID-19» της KPMG.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε 19/2/2021- 28/2/2021 και αφορούσε το σύνολο των εργαζομένων στην ελληνική επικράτεια. Αναλύθηκαν 568 έγκυρα ερωτηματολόγια, από το σύνολο αυτών το 47% είναι άντρες και το 53% γυναίκες.
Από τα βασικά ευρήματα της έρευνας KPMG προκύπτει η βεβαιότητα ότι ένα καινούργιο μοντέλο εργασίας θα επικρατήσει στην μετά COVID-19 εποχή, με διαφαινόμενη την επικράτηση της εξ αποστάσεως εργασίας. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι μόνο το 22% των CEOs δηλώνει ότι σκοπεύουν να επιστρέψει το σύνολο των εργαζομένων τους στο γραφείο με φυσική παρουσία μετά τη λήξη των κυβερνητικών μέτρων, ενώ οι υπόλοιποι σκοπεύουν να καθιερώσουν κάποιο μοντέλο που θα περιλαμβάνει την εξ αποστάσεως εργασία (ως παροχή ή υβριδικό μοντέλο ή κατ' αποκλειστικότητα) αποσκοπώντας πρωτίστως στη μεγιστοποίηση της ικανοποίησης των εργαζομένων.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και μάλιστα τα νεότερα ηλικιακά άτομα κάτω των 40 ετών, εάν είχαν τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής θα προτιμούσαν την εξ αποστάσεως εργασία (51%), οι δε γυναίκες της ίδιας ηλικιακής ομάδας το επιλέγουν σε ποσοστό 57%. Το ποσοστό παραμένει ιδιαίτερα υψηλό στο σύνολο των συμμετεχόντων στην έρευνα (42%).
Σημαντικός αριθμός εργαζομένων, αξιοποιώντας την εξ αποστάσεως εργασία θα επέλεγε να εργάζεται εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, επιθυμητή επιλογή για τα άτομα κάτω των 40 ετών σε ποσοστό 56%. Η επιλογή αυτή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της καθημερινότητας που έχουν βιώσει εξ αιτίας των μέτρων περιορισμού τον τελευταίο χρόνο ή/και μια εκδήλωση επιθυμίας αξιοποίησης αυτής της δυνατότητας, η οποία πιθανόν και να επιβραδύνει τον ρυθμό ανάπτυξης των μεγάλων αστικών κέντρων.
Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά, τόσο από τις απαντήσεις των εργαζόμενων όσο και από των προϊσταμένων τους, παρατηρείται ότι υπάρχει στο πλαίσιο της εξ αποστάσεως εργασίας, συνολική μείωση στην αντιλαμβανόμενη παραγωγικότητα. Η όποια βελτίωση της παραγωγικότητας δείχνει να προκύπτει από άλλους παράγοντες, πχ η αύξηση των ωρών απασχόλησης που κατά κοινή ομολογία φαίνεται να είναι μία πραγματικότητα για όσους εργάζονται εξ αποστάσεως (68%). Σταθερά οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αξιολογούν την παραγωγικότητά τους ελαφρώς πιο θετικά απ' ότι την αξιολογούν οι προϊστάμενοί τους.
Η αμφισβήτηση αναφορικά με την παραγωγικότητα της εξ αποστάσεως εργασίας ενισχύεται και από το γεγονός ότι σημαντικός αριθμός των εργαζομένων ασχολείται με αλλότρια θέματα κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας, πχ πραγματοποίηση οικιακών εργασιών όπως μαγείρεμα, καθώς και περιήγηση στα social media και online αγορές, είναι μόνον μερικές από αυτές τις ασχολίες.
Οι εταιρείες φαίνεται να στοχεύουν σε πρόσθετες επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό των πληροφοριακών τους συστημάτων, με την τάση αυτή να είναι πιο έντονη στις πολυεθνικές και να ενδημεί ο κίνδυνος διεύρυνσης του χάσματος μεταξύ ελληνικών και πολυεθνικών εάν ληφθεί υπόψη ότι οι υποδομές των πολυεθνικών ήταν πιο σύγχρονες πριν από την πανδημία.
