Επίθεση με βιτριόλι: Τι λέει ο δικηγόρος της 35χρονης Ιωάννας για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η νεαρή γυναίκα.
Εννέα μήνες έχουν περάσει από την ημέρα που η 35χρονη Ιωάννα δέχθηκε επίθεση με βιτριόλιέξω από κτίριο στο οποίο στεγάζεται η εργασία της στην περιοχή της Καλλιθέας και ο δικηγόρος της, Απόστολος Λύτρας, μίλησε για τις δυσκολίες που βιώνει στην καθημερινότητά της η γυναίκα.
«Αδιανόητο έγκλημα ήταν με την Ιωάννα και το βιτριόλι. Ο κόσμος έχει ξεφύγει. Θεωρώ ότι πήγαινε για να τη σκοτώσει. Υπήρχε παρακολούθηση για να την καταστρέψει εφ’ όρου ζωής. Η Ιωάννα δεν είναι καλά, είναι ψυχολογικά ράκος, δεν μπορεί να βγει στο φως της ημέρας. Μια τόσο όμορφη κοπέλα…», δήλωσε ο κ. Λύτρας σε συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, «The2Night Show» το βράδυ της Πέμπτης.
«Σκοπός της ήταν να σκοτώσει»
Πριν από λίγες εβδομάδες η ίδια η Ιωάννα με μακροσκελή της δήλωση αναφέρθηκε στην επίθεση που δέχθηκε και «δεν πρόκειται για ρομάντζο τύπου Άρλεκιν, καταστράφηκε η ζωή μου».
Η δήλωση της:
«Δυστυχώς, καλούμαι να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, παρόλο που η ψυχολογική και ιατρική μου κατάσταση δεν το επιτρέπει. Λυπάμαι και ζητώ συγνώμη αν απογοητεύω αυτή τη στιγμή τους γιατρούς που με παρακολουθούν, καθώς μου επισημαίνουν πάντα πόσο σημαντικό είναι να μην επιβαρύνω με αρνητικά συναισθήματα την υγεία και τα τραύματά μου, με τα οποία καθημερινά παλεύω. Δέχομαι όμως συνεχώς μηνύματα του κόσμου που εξοργίζονται με δηλώσεις της κατηγορουμένης μέσω του συνηγόρου της, τις οποίες κατά συνέπεια αναγκάζομαι και εγώ να παρακολουθήσω.
Γιατί τελικά η υπόθεση αυτή ξεκινά φυσικά από εμένα, αλλά τελειώνει, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, στο κάθε σπίτι της κοινωνίας μας που υπάρχει μία νέα κοπέλα, μία κόρη, μία εγγονή, μία σύζυγος, μια φίλη, ένα θύμα επίθεσης που δεν νιώθει δικαίωση. Γιατί τελικά ζούμε σε μια χώρα αναπτυγμένη και πολιτισμένη που την διέπουν, εκτός από νόμοι δικαίου, νόμοι ηθικής και ανθρωπιάς. Γιατί στο σύνολό μας δεν είμαστε χώρα αμάθειας που χαρακτηρίζεται από δεισιδαιμονίες και αισχρές απάνθρωπες πράξεις. Αυτά γίνονται σε κοινωνίες που η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται, ευτελίζεται και δεν προστατεύεται.
Να γνωρίζουν όλοι πως έχω λόγο και θα τον χρησιμοποιήσω. Καθώς είναι από τα λίγα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν μου στέρησε η κατηγορούμενη. Και θα το κάνω έστω και χωρίς τις άριστες δημόσιες σχέσεις που κάποιοι έχουν και εκμεταλλεύονται απροκάλυπτα.
Η υπεράσπιση εκφέρει διαρκώς άποψη για το αν υπάρχει συνεργός ή όχι, αν η πρόθεση της κατηγορουμένης ήταν δολοφονία ή όχι, και ακόμη αποφαίνεται για την ύπαρξη ή μη των ευρημάτων της έρευνας. Μήπως συμμετέχει και αυτή στις έρευνες; Οπότε ας μας ενημερώσει. Εκτός αν έχει μιλήσει επιτέλους η κατηγορούμενη, διότι κατά δήλωση του συνηγόρου της, αρνείται ακόμη και τώρα να πει οτιδήποτε. Δεν είναι «Άρλεκιν». Πρόκειται για την ζωή μου, που την κατέστρεψε και συνεχίζει να διαψεύδει τα στοιχεία που είναι συντριπτικά εις βάρος της. Σκοπός της ήταν να με σκοτώσει. Όταν δεν το κατάφερε, έψαχνε τρόπο να συνεχίσει το εγκληματικό σχέδιο της, ρωτώντας οικείο μου πρόσωπο πώς μπορεί να με επισκεφθεί στο νοσοκομείο.
Όλα τα υπόλοιπα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος για την αλήθεια, στηρίζονται σε στοιχεία και μόνο. Δεν είναι υποθέσεις ούτε γνώμες, όσο και αν η δήθεν υπεράσπισή της ψυχαγωγείται και τα χαρακτηρίζει κωμικά.
Με ποιο δικαίωμα εκείνη νιώθει στεναχωρημένη ή εξοργισμένη λόγω της αποκάλυψης των στοιχείων; Εξοργισμένη θα έπρεπε να νιώθει μόνο με τον εαυτό της και στεναχωρημένη μόνο για εμένα και τους ανθρώπους μου, γιατί αυτή η επίθεση δεν ήταν μόνο εναντίον μου, έχει αλλάξει και τη ζωή της οικογένειάς μου.
Αντιθέτως, συνεχίζει την προκλητική συμπεριφορά με την οποία έχει μάθει να ζει, απάνθρωπη και αμετανόητη. Η οικογένειά μου και όσοι μας συμπαραστέκονται και εγώ, νιώθουμε εξοργισμένοι και προσβεβλημένοι με τις δηλώσεις της. Όλοι μας περιμένουμε μία εξήγηση και μια συγνώμη, η οποία βέβαια πλέον και μετά την άριστη δουλειά της αστυνομίας που δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, δεν θα έχει αξία για κανέναν.
Ας σταματήσουν λοιπόν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ή τουλάχιστον ας το κάνουν με αξιοπρέπεια, την οποία προφανώς δεν έχουν».
20°
