Κωνσταντίνε, πώς είναι να δίνεις Πανελλήνιες εν μέσω πανδημίας;

Ο Κωνσταντίνος Κατηνιώτης τελείωσε φέτος το Αρσάκειο, έδωσε εισαγωγικές και πέρασε δέκατος στη σχολή Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Συγκέντρωσε 19.560 μόρια. «Αυτή ήταν η σχολή που με ενδιέφερε περισσότερο. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος εκεί που μπήκα».

Όλοι βιώσαμε πανδημία για πρώτη φορά, αλλά όχι όλοι με το ίδιο βάρος. Αλλιώς ένιωσε κάποιος που απλά έπρεπε να είναι σπίτι και να δουλεύει, και αλλιώς ένας μαθητής ο οποίος σε μερικούς μήνες έδινε εισαγωγικές και ξαφνικά έμοιαζε τίποτα να μην είναι σίγουρο. Την πρώτη ημέρα που έκλεισαν τα σχολεία πώς νιώσατε οι τελειόφοιτοι;
Υπήρχε αβεβαιότητα και ανασφάλεια, διότι δεν ξέραμε πώς θα συνεχίσουμε και μέχρι πότε θα κρατήσει όλη αυτή η διαδικασία με την πανδημία. Βέβαια προσπάθησα να πάρω τα πράγματα όσο πιο ψύχραιμα γινόταν, και να μείνω αρκετά αισιόδοξος. Για κάποιο λόγο δεν αισθάνθηκα φόβο ότι θα ματαιωθεί όλη αυτή η προσπάθεια.

Όταν άρχισαν τα μαθήματα εξ αποστάσεως, ποιο ήταν το δικό σου συναίσθημα;
Πρωτόγνωρο γιατί είχα συνηθίσει τη διαδικασία της μάθησης από κοντά, με παρουσία του καθηγητή και των συμμαθητών. Όμως, στη συνέχεια, έβλεπα ότι η διαδικασία προχωρούσε ομαλά, χωρίς εμπόδια, το συνήθισα και δεν είχα πρόβλημα.

Αυτός ο καινούργιος τρόπος διδασκαλίας είχε κάποιο όφελος για σένα;
Είχε, γιατί ακυρώθηκαν οι ώρες των μετακινήσεων, και βρήκα πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο να αφιερώσω σε κάποια κεφάλαια τα οποία δεν τα ήξερα τόσο καλά, να καλύψω κάποια κενά, να κάνω κάποιες περισσότερες επαναλήψεις. Άρα, ναι, με ωφέλησε, μπορώ να πω.

Γνωρίζεις από τον κύκλο σου, αν κάποιοι συμμαθητές σου δεν ωφελήθηκαν από αυτή τη διαδικασία; Ότι κάποιοι ίσως θα είχαν περισσότερη τύχη στις εισαγωγικές, αν δεν συνέβαινε αυτό με την πανδημία;
Από το στενό μου περιβάλλον, φίλοι μου ή άλλοι συμμαθητές μου πιστεύω ότι μάλλον ωφελήθηκαν και αυτοί από την πανδημία και από τον καινούργιο τρόπο διδασκαλίας. Δόθηκε και σ’ αυτούς η ευκαιρία να καλύψουν τα κενά τους, και να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην προσωπική τους μελέτη. Απλά υπήρχαν κάποιοι που είχαν πιο πεσμένη διάθεση και τους επηρέασε η παραμονή τους στο σπίτι.

Στα αρνητικά, πέρα από το ότι χάθηκε η επαφή με τους δασκάλους και τους συμμαθητές σου, υπήρχε κάτι άλλο που εμείς οι «απέξω» δεν μπορούμε να το δούμε;
Ότι η αποχώρησή μου από το σχολείο δεν έγινε με τον τρόπο που γίνεται κανονικά, δηλαδή να είμαι κοντά με τους καθηγητές μου, με τους συμμαθητές μου. Το πέρασα μόνος μου, όπως και ο κάθε τελειόφοιτος μαθητής. Η αποφοίτηση είναι μια διαδικασία που την έχεις αλλιώς στο μυαλό σου, αλλιώς είναι ο καλός τρόπος να γίνεται, όχι αυτό το ξαφνικό…

Για την τηλε-εκπαίδευση ποια είναι η άποψή σου;
Θεωρώ ότι ήταν επιτυχής όλη αυτή η διαδικασία. Παρόλο που, ναι, καταργήθηκε η φυσική παρουσία στην τάξη, ήταν επιτυχής. Η φυσική παρουσία είναι απαραίτητη, αλλά σε τέτοιες καταστάσεις που υπάρχει επικινδυνότητα και σε μία οποιαδήποτε άλλη επείγουσα κατάσταση, η τηλε-εκπαίδευση μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Εφόσον υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός και η κατάλληλη κατάρτιση και από πλευράς μαθητών και από πλευράς καθηγητών, τώρα πλέον μπορεί να συνεχιστεί.

Άλλαξες κάτι στον προσωπικό σου χώρο για να προσαρμοστείς στις καινούργιες συνθήκες;
Στον χώρο όχι, απλά ο υπολογιστής βρισκόταν πιο συχνά στο δωμάτιό μου.

Ένα παιδί που θα πάει τώρα Γ΄ Λυκείου έχει μια ανασφάλεια για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Τι θα του έλεγες για τη δύσκολη χρονιά που έχει μπροστά του;
Εάν είχα την ευκαιρία θα του έλεγα «υπομονή, γιατί είναι μία ψυχοφθόρα διαδικασία». Θα του συνέστηνα ψυχραιμία και κυρίως να ακολουθήσει το πλάνο του.

Αυτή την εμπειρία, σε πέντε χρόνια που θα είσαι τελειόφοιτος στη σχολή σου, πώς θα την περιγράφεις στα παιδιά της τότε Γ΄ Λυκείου;
Πρωτόγνωρη, γιατί τόσο καιρό στο σπίτι δεν είχα ξανακαθίσει και πιστεύω κανείς. Αλλά εμένα προσωπικά με ωφέλησε, με βοήθησε να οργανώσω τον χρόνο μου, να συγκεντρωθώ, να δω ποια είναι τα κενά μου, και μπορεί όντως να ήταν δύσκολη όλη αυτή η περίοδος αλλά δεν μπορώ να πω ότι εμένα με επηρέασε αρνητικά στην ψυχολογία μου. Εννοείται ήταν κάτι καινούριο που δεν είχα αντιμετωπίσει ξανά, αλλά δεν θα πω ότι ήταν αρνητικό.