Ελλαδα

Συγκλονίζει ο Παναγιώτης Φασούλας για τον γιο του και τη λευχαιμία

Πώς τον επηρέασε η περιπέτεια υγείας του μικρού του;

26.05.2020, 14:07
Χαρά Βαμβακούλα
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Voice 102.5: Το νέο πρόγραμμα του ραδιοφωνικού σταθμού

A.V. Team

Life in Athens Οι ρακοσυλλέκτες της Αθήνας: Πήγαμε στην Ερμού των φτωχών στον Ελαιώνα

Κατερίνα Καμπόσου

Αφιέρωμα Θέατρο: Οι καλύτερες θεατρικές παραστάσεις της σεζόν 2024-2025

Θεατρο - Οπερα Αφιέρωμα Θέατρο: Οι καλύτερες παραστάσεις της σεζόν 2024-2025

A.V. Team

Ο Παναγιώτης Φασούλας μίλησε για την καριέρα του στο μπάσκετ, την απόφασή του να ασχοληθεί με την πολιτική αλλά και για την περιπέτεια της οικογένειάς του όταν ο γιος του διαγνώστηκε με λεμφοβλαστική λευχαιμία

Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη ο Παναγιώτης Φασούλας μίλησε για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο γιος του πριν από μερικά χρόνια. Ο παλαίμαχος διεθνής μπασκετμπολίστας μίλησε για τον μεγάλο αγώνα που έδωσε η οικογένειά του στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη

«Η ασθένεια του Γιάννη με άλλαξε περισσότερο από όλα. Ήταν τεσσάρων χρονών όταν εμφάνισε λευχαιμία. Ξεκινήσαμε να το λέμε όταν μας το ζήτησε ο ίδιος. Ο κύκλος μας το ήξερε. Εμείς δεν το κρύβαμε αλλά λέγαμε γιατί να ξέρει ο κόσμος ότι ο Γιάννης είναι Survivor.»

Όταν ο Παναγιώτης Φασούλας ρωτήθηκε ποιες ήταν οι στιγμές που ένιωσε απόγνωση εξομολογήθηκε:

«Τις πρώτες μέρες. Ο άνθρωπος είναι ένα απίστευτο ον που τα ξεπερνάει όλα. Πρέπει να βλέπεις αισιόδοξα την επόμενη μέρα. Τον πρώτο μήνα βασικά ήμουν σε μεγάλη απόγνωση και εγώ και η Μάσα. Βλέποντας όμως ότι υπάρχει βελτίωση στα νούμερα του Γιάννη, πηγαίνοντας στην Αμερική πιο μετά και βλέποντας πόσο χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί, ήμασταν αισιόδοξοι.

Έφυγε η Μάσα με τα παιδιά για Αμερική. Πήγα κι εγώ αλλά για λίγο επειδή είχα τις υποχρεώσεις στην Ελλάδα. Αυτό ήταν και το λάθος μου. Δεν μπορεί να έχεις ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα στην άλλη άκρη του κόσμου κι εσύ να συνεχίζεις να είσαι στην πολιτική διαδικασία.

Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων απέναντι σε ένα τέτοιο πρόβλημα. Αυτοί που κλείνονται στον εαυτό τους και μιλάνε για το πρόβλημα με ανθρώπους που έχουν κάτι αντίστοιχο, για να παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλον, και εμείς που ανήκουμε σε αυτούς που θέλουν να ζούνε έξω από το πρόβλημα.

Θέλουμε να βλέπουμε ότι οι άλλοι έχουν κανονική ζωή και να χαιρόμαστε και να θέλουμε να επιστρέψουμε κι εμείς σε αυτό. Θυμάμαι καθόμουν στο Αγλαΐα Κυριακού και κοιτούσα από το παράθυρο τους γείτονες και σκεφτόμουν ότι υπάρχει ζωή κανονική».