Νίκος Γιατρομανωλάκης: «Στην πρώτη μου δουλειά στην Ελλάδα υπήρχε μια εσωτερική συζήτηση για το κατά πόσον ήμουν κατάλληλος, επειδή ήμουν εμφανώς gay».
Μια προσωπική ιστορία από τη ζωή του μοιράστηκε στο Facebook ο Νίκος Γιατρομανωλάκης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας.
Ο γενικός γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης μίλησε για την εμπειρία που είχε στην πρώτη του δουλειά, όταν -όπως αναφέρει- «υπήρχε μια εσωτερική συζήτηση για το κατά πόσον μπορούσα να αναλάβω τη διαχείριση μίας κρίσης, όχι λόγω απειρίας ή ικανοτήτων αλλά επειδή ήμουν εμφανώς (συγκρατήστε αυτή τη λέξη) gay».
Σύμφωνα με τα όσα εξιστορεί στην ανάρτησή του στο Facebook, το project δεν του ανατέθηκε. «Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Και για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και για άλλες ομάδες ή μονάδες. Και δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν ή που επειδή είναι ΛΟΑΤΚΙ, ή επειδή είναι "εμφανώς" ΛΟΑΤΚΙ θα το κάνουν χειρότερα από κάποιο άλλο άτομο. Κανένα άτομο δεν θα πρέπει να νιώθει ότι είναι αναγκασμένο να κρυφτεί για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και να αγχώνεται αν περνάει για gay ή straight. Και κανένα άτομο, ειδικά δε παιδί, δεν πρέπει να γίνεται bullied για αυτό που είναι» δηλώνει.
Και καταλήγει: «Και πιστέψτε με, το bullying έχει πολλές μορφές. Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Αλλά η αρχή έχει γίνει».
Oλόκληρη η ανάρτηση του Νίκου Γιατρομανωλάκη, με ααφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας...
Πριν από αρκετά χρόνια, στην πρώτη μου δουλειά στην Ελλάδα μετά την Αμερική, είχα κατά λάθος μάθει ότι υπήρχε μια εσωτερική συζήτηση για το κατά πόσον μπορούσα να αναλάβω τη διαχείριση μίας κρίσης, όχι λόγω απειρίας ή ικανοτήτων αλλά επειδή ήμουν εμφανώς (συγκρατήστε αυτή τη λέξη) gay. Δεν μου έδωσαν το project τότε.
Κάποια χρόνια μετά, μοιράστηκα με ανθρώπους που είναι στην πολιτική
την επιθυμία μου να ασχοληθώ κι εγώ ενεργά και ζήτησα τη γνώμη και τη συμβουλή τους. Μου απάντησαν ότι θα ήμουν πολύ καλός αλλά προφανώς θα έπρεπε να περιοριστώ σε συμβουλευτικούς ρόλους στο παρασκήνιο. «Σε φαντάζεσαι να μπαίνεις μέσα στα καφενεία να μιλάς με τον κόσμο;» είχαν αναρωτηθεί φωναχτά και συνέχισαν λέγοντας «Εδώ είναι Ελλάδα».
Προφανώς το είχα εσωτερικεύσει αυτό. Κάθε φορά που γνώριζα έναν άνθρωπο σε ένα επαγγελματικό ραντεβού αναρωτιόμουν αν έχει καταλάβει ότι είμαι gay και αν αυτό θα επηρεάσει την έκβαση των πραγμάτων. Θα πάρω τη δουλειά; Θα με εμπιστευτεί; Θα με πάρει στα σοβαρά;
Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης
Παρόλα αυτά επέμεινα. Και ο καιρός πέρασε. Και κάποια πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Και σιγά σιγά βρέθηκαν άνθρωποι στον δρόμο μου που άρχισαν να συζητούν μαζί μου σε άλλη βάση.
Εδώ είναι Ελλάδα λοιπόν. Και είμαστε στο 2020. Και η χώρα έχει γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας που βάζει στη σελίδα της το rainbow flag και μιλά την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας. Και η χώρα έχει το πρώτο ανοιχτά gay Γενικό Γραμματέα, και άλλους ορατούς (συγκρατήστε και αυτή τη λέξη) ανοιχτά gay ανθρώπους στην ευρύτερη κυβέρνηση.
Η ορατότητα είναι σημαντική. Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Και για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και για άλλες ομάδες ή μονάδες. Και δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν ή που επειδή είναι ΛΟΑΤΚΙ, ή επειδή είναι «εμφανώς» ΛΟΑΤΚΙ θα το κάνουν χειρότερα από κάποιο άλλο άτομο.
Κανένα άτομο δεν θα πρέπει να νιώθει ότι είναι αναγκασμένο να κρυφτεί για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και να αγχώνεται αν περνάει για gay ή straight. Και κανένα άτομο, ειδικά δε παιδί, δεν πρέπει να γίνεται bullied για αυτό που είναι. Και πιστέψτε με, το bullying έχει πολλές μορφές.
7°
