Ελλαδα

Κορωνοϊός, η επόμενη μέρα: 20 ερωτήσεις λίγο αγχωτικές

Βγαίνουμε από το τούνελ – αλλά πώς;

Μανίνα Ζουμπουλάκη
Μανίνα Ζουμπουλάκη
ΤΕΥΧΟΣ 740
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Πώς θα είναι η καθημερινότητά μας μετά την πανδημία του κορωνοϊού

Πώς θα είναι η καθημερινότητά μας μετά την πανδημία του κορωνοϊού

Ο μικρός γιος μου κάνει εξορμήσεις με το ποδήλατο και δύο φίλους του στη γύρω περιοχή. Ο μεγάλος, επέστρεψε στη δουλειά του. Η κόρη κάνει πατίνι στον δρόμο μπροστά στο σπίτι της κολλητής της. Όλοι στην οικογένεια ανακοινώνουν με καμάρι πλάνα για εκδρομές, βόλτες, εξόδους, επιθέσεις – στο τσακίρ-κέφι, που βγαίνουμε επιτέλους από το τούνελ...

Αλλά. Αλλά, έχουμε απορίες, επίσης όλοι, ή κάποιοι περισσότερο από ό,τι άλλοι...

Θα κρατιόμαστε όντως μακριά ο ένας από τον άλλον ή θα ξεχάσουμε σιγά-σιγά τις προφυλάξεις, οι μικρότεροι έστω, με το που θα ξεχυθούμε στους δρόμους;

Θα έχουν σημασία οι προφυλάξεις, όταν είμαστε τόσο πολλοί; (Στην Αθήνα, πάνω από μύριο)

Θα παραγγέλνουμε χαλαρά κινέζικο/ ινδικό/ ταϊλανδέζικο; Που το φτιάξαμε μια φορά ΧΑΛΙΑ στο σπίτι, και μας έλλειψε το προφέσιοναλ;

Θα προλάβουμε να δούμε έναν-έναν όλους τους φίλους μας; Γιατί αντάμα, ως παρέα, δεν θα τους δούμε για κανένα χρόνο…

Θα ψοφάει ο ιός με την άνοδο της θερμοκρασίας ή θα ψοφάμε εμείς στον ιδρώτα, με μάσκα-γάντια (=χαμάμ) όσο ζεσταίνει ο καιρός;

Οι γρίπες αραιώνουν με τη ζέστη, άρα αν γριπωθούμε (επειδή ιδρώσαμε, οι κόπανοι, και καθίσαμε στο ρεύμα) θα είναι βέβαιο ότι δεν κορωνοϊο-θήκαμε; Ή θα μας φάει η αγωνία; 

Θα έρθουν ή δεν θα έρθουν τουρίστες; Σκάμε πάρα πολύ, αν είμαστε στον τουριστικό κλάδο και όχι μόνον. Θα ανοίξουμε ή δεν θα ανοίξουμε ξενοδοχεία, ερ-μπι-εν-μπι και χάνια;

Θα ξεπεράσουμε το ότι μας βγήκε η τηλεόραση από το ρουθούνι, μαζί με τη σαγιονάρα-σπιτιού και τη φόρμα-με-τρύπες;

Θα μαγειρεύουμε τα μαραμένα κολοκυθάκια που φυτρώνουνε στον πάτο του ψυγείου, ή θα τα φουντάρουμε; Όπως κάναμε προ καραντίνας;

Θα νιώθουμε ένοχοι όταν τα φουντάρουμε ή σκορδοκαΐλα μας;

Θα γίνουμε πιο ανεκτικοί προς όλους αυτούς που θεωρούμε διαφορετικούς, όσους έχουν άλλες επιλογές ζωής από τις δικές μας αλλά ζούνε δίπλα μας, ή θα μείνουμε κολλημένοι, αν έτσι ήμασταν από κατασκευής;

Θα εκτιμήσουμε παραπάνω τη ζωή μας, και τις μικρές χαρές της (φίλους/ες, εξόδους μια στο τόσο, βόλτες, μπίρες με φίλους/ες κ.λπ.) επίσης;

Θα μας λείψει κι άλλο το θέατρο, το σινεμά, η μπουάτ, η μουσική σκηνή, η συναυλία, το θέαμα ως συλλογική εμπειρία και όχι ως σόλο ακτίβιτι με την παντόφλα;

Θα βρούμε άλλες μορφές έκφρασης και δημιουργικότητας, που να συμμορφώνονται στις νέες συνθήκες ζωής μας;

Θα αλλάξουν δραστικά και αναπόφευκτα οι συνθήκες ζωής μας ή θα ξαναγίνουν λάου-λάου όπως ήτανε πριν την πανδημία;

Θα καταρρεύσει η οικονομία παγκοσμίως ή τοπικά, κι εμείς μαζί της, μία ή άλλη;

Θα αντέξουμε; Οικονομικά, σωματικά, ψυχολογικά, οικογενειακά και συναισθηματικά;

Θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι;

Θα είναι σαν τα καλοκαίρια που ξέρουμε ή αλλιώτικο, το καλοκαίρι του 2020;

Θα συνεχίσουμε να φοβόμαστε το «εκεί έξω» ή θα συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι είναι επικίνδυνο; Ιδέα που δεν περνούσε καν από το μυαλό μας πριν τον κορωνοϊό, ειδικά από το μυαλό όσων ζούνε ή μεγάλωσαν, έστω, στην ελληνική επαρχία...  

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.