ΔΕΝ ακυρώνονται τα πρόστιμα για «άσκοπη μετακίνηση» με αυτό τον τρόπο

Ισχυρισμός: Εντός τριών ημερών, πάμε στο Τμήμα και ζητάμε να γίνει ανάκληση προστίμου, διότι αυτό βασίζεται σε νόμους που παραβιάζουν 12 Άρθρα του ελληνικού Συντάγματος

Συμπέρασμα: Δεν υπάρχει τρόπος ακύρωσης του προστίμου για την παράβαση των περιοριστικών μέτρων με μόνη την επίκληση των άρθρων του Συντάγματος. Επιπλέον, δεν υπάρχει συνταγματικό έρεισμα για την ακύρωση.

ΨΕΥΔΕΣ

Δημοσίευση υποτίθεται πως δίνει τον τρόπο που ακυρώνουμε τα πρόστιμα για «άσκοπη μετακίνηση».

Παραδείγματα: amazonios.net, indobserver.gr, doureiostupos.gr

Τι ισχύει
Το ανωτέρω δημοσίευμα επικαλείται ορισμένα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος, για να στηρίξει τον ισχυρισμό πως με βάση αυτά, μπορεί κάποιος να ακυρώσει τα πρόστιμα εάν πιαστεί να παραβιάζει τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Ας τα δούμε ένα-ένα:

Άρθρο 1, παράγραφος 3

‘Αρθρο 1: (Μορφή του πολιτεύματος)

1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Δεν έχει καμία σχέση με τα έκτακτα μέτρα. Αναφέρεται από που πηγάζει η εξουσία, με βάση το Σύνταγμα, κάτι που δεν έχει αλλάξει από τη λήψη των μέτρων.

Άρθρο 4, παράγραφος 1.

‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)

1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.

Στην περίπτωση του περιορισμού της κυκλοφορίας, τα μέτρα έχουν καθολική ισχύ, πλην ορισμένων ελαχίστων εξαιρέσεων (πχ για το υγειονομικό προσωπικό, υπηρετούντες σε σώματα ασφαλείας, στις ένοπλες δυνάμεις και στην πολιτική προστασία, που δεν απαιτείται να στέλνουν SMS όταν πηγαίνουν ή γυρίζουν από την εργασία τους).

Άρθρο 5, παράγραφος 4

‘Αρθρο 5: (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)

1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Eλληνική Eπικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Eξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
   Aπαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας.
3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.
   **4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.
   **5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων.

**Eρμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.

** Με δύο αστερίσκους δηλώνονται τα σημεία της Αναθεώρησης που αναγράφονται στο Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων

Η παράγραφος 4 του Άρθρου 5 του Ελληνικού Συντάγματος, όντως ορίζει πως δεν επιτρέπεται η απαγόρευση μετακινήσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με την ερμηνευτική δήλωση, προβλέπεται εξαίρεση σε περίπτωση “λήψης μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει“, γεγονός που σημαίνει -δεδομένης της πανδημίας- πως δεν μπορεί κάποιος να στηριχτεί στο Άρθρο 5 για να ακυρώσει τα πρόστιμα.

Άρθρο 11, παράγραφος 1

‘Αρθρο 11: (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)

1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Mόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.

Το δημοσίευμα δεν αναφέρει την παράγραφο 2, η οποία διευκρινίζει πως υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής.

Εξάλλου, τα θεσπισθέντα μέτρα δεν συνιστούν απαγόρευση των μετακινήσεων και των συναθροίσεων, αλλά (ευρύ, πλην προσωρινό) περιορισμό αυτών. Η δε απαγόρευση αφορά μόνον τους δήμους ή κοινότητες που τίθενται σε “καραντίνα”, κάτι για το οποίο προβλέπει η παράγραφος 2 εδάφιο β’ του άρθρου 11 (σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής).

Άρθρο 12, παράγραφος 1

Αρθρο 12: (Δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι)

1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια.
2. Tο σωματείο δεν μπορεί να διαλυθεί για παράβαση του νόμου ή ουσιώδους διάταξης του καταστατικού του, παρά μόνο με δικαστική απόφαση.
3. Oι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται αναλόγως και σε ενώσεις προσώπων που δεν συνιστούν σωματείο.
4. Oι γεωργικοί και αστικοί συνεταιρισμοί κάθε είδους αυτοδιοικούνται σύμφωνα με τους όρους του νόμου και του καταστατικού τους και προστατεύονται και εποπτεύονται από το Kράτος, που είναι υποχρεωμένο να μεριμνά για την ανάπτυξή τους.
5. Eπιτρέπεται η σύσταση με νόμο αναγκαστικών συνεταιρισμών που αποβλέπουν στην εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημόσιου ενδιαφέροντος ή κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής, εφόσον πάντως εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν.

Η συγκεκριμένη παράγραφος του Άρθρου 12, δεν παραβιάζεται δεδομένου πως κανείς δεν έχει απαγορεύσει σχετικές δραστηριότητες μετά τη λήψη των μέτρων.

Άρθρο 13, παράγραφοι 1 & 2

Αρθρο 13: (Θρησκευτική Ελευθερία)

1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
4. Kανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Kράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
5. Kανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του.

Σύμφωνα με τον Σπύρο Βλαχόπουλο, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ, «…η ύπαρξη ζωής είναι η προϋπόθεση για την άσκηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, σε περιπτώσεις πανδημίας δικαιολογείται συνταγματικά η απαγόρευση των θρησκευτικών συναθροίσεων, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι η απαγόρευση αυτή έχει προσωρινό χαρακτήρα (για όσο χρονικό διάστημα συντρέχουν άκρως εξαιρετικοί λόγοι) και καταλαμβάνει χωρίς διακρίσεις όλες τις θρησκείες και όλα τα δόγματα. Στο συμπέρασμα αυτό δεν μπορεί να αντιταχθεί το επιχείρημα ότι όποιος συμμετέχει σε θρησκευτική συνάθροιση διακινδυνεύει τη δική του υγεία και ζωή, την οποία μπορεί να διαθέσει ελεύθερα. Το επιχείρημα αυτό (ανεξάρτητα από τη βασιμότητά του ή μη) δεν μπορεί να αφορά περιπτώσεις μεταδοτικών ασθενειών, στις οποίες τίθεται σε κίνδυνο η ζωή και άλλων ανθρώπων».

Διαβάστε τη συνέχεια στα Ellinika Hoaxes.