O Kωνσταντίνος Ράικος έζησε 10 μήνες σε «καραντίνα» ως καρκινοπαθής

Ο Κωνσταντίνος Ράικος, στα 31 του, διαγνώστηκε με καρκίνο και κλήθηκε σε αυτοπεριορισμό 10 μηνών προκειμένου να θεραπευτεί. Ο ίδιος μιλά στην ATHENS VOICE για τη δοκιμασία που πέρασε και με μια ανάρτησή του στο Facebook, που συγκέντρωσε εκατοντάδες σχόλια, απευθύνεται σε όλους αυτούς που αδιαφορούν για τις οδηγίες περιορισμού στο σπίτι, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού.

Στην ανάρτησή του επισημαίνει ότι στις ευπαθείς ομάδες δεν ανήκουν μόνο οι ηλικιωμένοι, αλλά και οι νέοι που έχουν περάσει καρκίνο: «Πριν 3 χρόνια ξεκινούσα μια δύσκολη δοκιμασία - ο καρκίνος ήταν ήδη μέσα μου και σαν σήμερα έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία! Πέρασα σχεδόν 10 μήνες σε καραντίνα -πάλεψα με εμμονές, κλεισμένος σε 4 τοίχους έχτιζα-, δημιουργούσα και εξέλισσα την εταιρεία μου! Παράλληλα ήμουν διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρεία (οι συνάδελφοί μου θυμούνται εκείνη την περίοδο). Δεν λύγισα ούτε μια στιγμή -πάντα χαμογελουσα και ονειρευόμουν την επόμενη μέρα-, έχτιζα!Τώρα είμαι πάλι εδώ -μέσα στους 4 τοίχους-, μάντεψε! Πάλι δημιουργώ, ονειρεύομαι και χτίζω!! ... «Νομίζω ήρθε η στιγμή να φερθούμε όλοι ώριμα και να προστατέψουμε ο ένας τον άλλον, περισσότερο εύχομαι, ελπίζω και εκλιπαρώ να φερθούμε όλοι με συναίσθηση και να δώσουμε τη δυνατότητα σε ανθρώπους που νοσούν από τον καρκίνο, να παλέψουν και να ρίξουν μια ζαριά για τη ζωή τους! Πιστέψτε με, υπάρχουν ευπαθείς ομάδες που δεν έχουν περάσει τα 70 χρόνια ζωής! Δείξτε σεβασμό!»

Μας εξήγησε ότι η αρχική διάγνωση του Κωνσταντίνου Ράικου ήταν λανθασμένη, για 4 μήνες δεν έβρισκαν τι έχει, λάμβανε θεραπεία για πνευμονία ώσπου να του γνωστοποιήσουν το πραγματικό πρόβλημα της υγείας του. 

«Όταν το άκουσα μούδιασα για λίγα δευτερόλεπτα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι μπορεί να πεθάνω, μπορεί να ζήσω, αλλά θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να τα καταφέρω. Υπάρχει ένας μύθος ότι πολεμάς κάτι, αλλά ο καρκίνος είναι ο ίδιος σου εαυτός. Αυτό που έκανα ήταν να υπομένω και να βλέπω κάθε λεπτό ξεχωριστά. Νιώθω καλά τώρα; Χαμογελάω - Δεν νιώθω καλά τώρα; Κάνω εμετό. Το μεγάλο χτύπημα είναι όταν σου πέφτουν τα μαλλιά. Εκεί αλλάζουν όλα, οι άνθρωποι σε αντιμετωπίζουν περίεργα. Πλέον δεν είσαι άρρωστος αλλά φαίνεσαι και άρρωστος και κάποιες φορές αυτό είναι σημαντικότερο στην εποχή μας, στην εποχή της εικόνας».

Η ζωή του Κωνσταντίνου από τότε έχει αλλάξει, τις χημειοθεραπείες ακολούθησαν παρενέργειες και τα φάρμακα που του χορηγήθηκαν άφησαν πολλά κατάλοιπα. Ευαισθησία στον πνεύμονα και δυσκολίες στην αναπνοή, τον ενοχλεί ο καπνός του τσιγάρου σε μεγάλο σημείο, πρέπει να κάνει εξετάσεις κάθε 6 μήνες. Κατά τη διάρκεια ανάρρωσης και θεραπείας του ο ίδιος χρειάστηκε να μείνει για 10 μήνες σε κατάσταση αυτοπεριορισμού, και σε προστατευμένο περιβάλλον. Τώρα καλείται να περάσει πάλι το ίδιο, αυτή τη φορά ως μέθοδο προστασίας και πρόληψης από τον θανατηφόρο ιό covid 19. Οι περισσότεροι από εμάς διαμαρτυρόμαστε μόλις από την πρώτη εβδομάδα για τα μέτρα περιορισμού σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά πώς είναι να ζεις για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο κλεισμένος στους 4 τοίχους και να ρυθμίζεις τη ζωή σου με βάση αυτή τη πραγματικότητα;

«Ήταν δύσκολo γιατί δεν γνώριζα εξ αρχής ότι θα τραβήξει τόσο καιρό. Όταν άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου πήρα ένα ξυράφι και τα ξύρισα μόνος μου. Μετά που αντιλήφθηκα και τα ταμπου που υπήρχαν στον κόσμο,  ξεκίνησα να κοινοποιώ διάφορα πράγματα που έχουν σχέση με τον καρκίνο. Κάποιος που νοσεί πρακτικά είναι μόνος του, εξαντλείται το κορμί του και το μυαλό του κάνει περίεργα παιχνίδια. Εγώ προσπαθούσα να το ελέγχω. Με βοηθούσε πολύ το διάβασμα και δεν σταμάτησα στιγμή να ονειρεύομαι. Η επανένταξη μετά ήταν εξίσου δύσκολη, δεν είσαι πιο ο ίδιος άνθρωπος, ακούς και τη μ****** που λέει ο καθένας».

Η αδιαφορία μερίδας του κόσμου απέναντι στις οδηγίες του κράτους για το «Μενουμε σπίτι» και παρά το κοινωνικό μάρκετινγκ από πολλούς τομείς, πέρα από θέμα νομιμότητας θέτει στο τραπέζι και τη συζήτηση περί αλληλεγγύης απέναντι στον συνάνθρωπo. Η άγνοια του κόσμου ή η ελλιπής ενημέρωση σχετικά με τις ανάγκες των ευπαθών ομάδων κάνει τους ανθρώπους να μην αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της καραντίνας στη παρούσα φάση που βρισκόμαστε;

«Ίσως. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ανώριμη και επικίνδυνη τη συμπεριφορά κάποιων που δεν αντιλαμβάνονται το κοινό συμφέρον. Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή μάλλον! Πρέπει να μάθουν όλοι ότι υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για τη ζωή τους λόγω άλλων προβλημάτων και μπορεί να χρειαστεί να νοσηλευτούν σοβαρά, αν κολλήσουν και κορονοιό. Είναι τόσο απλό! Ίσως αυτό που μας λείπει δεν είναι το έξω, η φύση, πόσοι από εμάς είναι κοντά στην φύση; Αλλά οι άνθρωποι. Ας το παραδεχτούμε όλοι αυτό και να φερόμαστε με αγάπη και σεβασμό στους άλλους».

Το διάστημα όμως που ο Κωνσταντίνος περνούσε όλη αυτή την περιπέτεια έδωσε μεγάλη ώθηση για την εταιρεία του! Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του έπρεπε να συνεχίσει να έχει εποπτεία της επιχείρησής του. Άμεσα δημιουργήθηκε η ανάγκη να έχει ανά πάσα στιγμή πλήρη έλεγχο της επιχείρησής του και από την ανάγκη αυτή προέκυψαν οι δύο καινοτόμες εφαρμογές, όπως μας εξηγεί.

«Δούλευα κανονικά και μέσα στο νοσοκομείο. Ήμουν διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρεία και είχα και τη δική μου παράλληλα. Μέσα στο νοσοκομείο ξεκίνησα να σχεδιάζω ένα μοντέλο απομακρυσμένης διαχείρισης μιας επιχείρησης. Αυτό μου έδινε απίστευτη ενέργεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μπορεί να έκανα meeting - σηκωνόμουν, πήγαινα στην τουαλέτα έκανα εμετό και επέστρεφα στη δουλειά μου. Δημιούργησα έτσι μια start up που αυτοχρηματοδοτείται και 2 εφαρμογές που αποτελούν παγκόσμια καινοτομία. Πρόκειται για τις KRS Reporting και KRS Invoice, στις οποίες ο λογιστής είναι στο χέρι σου, όπως χαρακτηριστικά λέμε. Μπορεί και βλέπει κανείς τον φόρο του σε real time, τους προμηθευτές, τους πελάτες, πωλήσεις σε ένα πολύ φιλικό περιβάλλον. Αυτό μας έδωσε growth 400% μέσα σε ένα χρόνο».

Ο Κωνσταντίνος ήταν αποφασισμένος να πετύχει γιατί καταλάβαινε ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος. Είχε άλλωστε προσωπική εμπειρία, όταν σε ηλικία 15 ετών έπρεπε να ξεκινήσει να δουλεύει λόγω οικογενειακών προβλημάτων. Η  εταιρεία των γονιών του καταστράφηκε οικονομικά το 2003, κάτι που όπως εξηγεί στην A.V. τον βοήθησε να αντιληφθεί πόσο σημαντικό είναι για μια επιχείρηση να συνεργάζεται με αξιόπιστους οικονομικούς συμβούλους. 

«Από το ιδιωτικό πήγα σε νυχτερινό λύκειο και μέσα από εκεί σπούδασα. Η οικογένειά μου καταστράφηκε οικονομικά, κατασχέθηκε όλη η περιουσία και χρεωθήκαμε. Όλα τα ακίνητα της οικογένειας ήταν ψιλή κυριότητα σε εμάς τα παιδιά και επικαρπία στους γονείς. Όταν έγιναν οι πλειστηριασμοί χρεωθήκαμε και οι μικροί, αφού ήμασταν εγγυητές. Στα 18 μου είχα χρέη 2,5 εκ. ευρώ προς τις τράπεζες. Όταν ξεκίνησα την εταιρεία ήμουν στο μειον. Από τη ζωή μου λοιπόν προέκυψε ένας μηχανισμός, που μόλις συμβεί κάτι δύσκολο έχω καθαρή σκέψη και ψυχραιμία. Μέσα στην ησυχία της τωρινής καθολικής απαγόρευσης ετοιμάζω νέο πρότζεκτ, τον Παρασκευά Φορολογά!»