Γιατί δεν θα κάνω τεστ κορωνοϊού

Τους λόγους για τους οποίους δεν έχει νόημα να κάνει τεστ για τον κορωνοϊό αν και θεωρείται ύποπτο κρούσμα αναλύει η Ιωάννα Σουφλέρη. Η δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα», όπου τρεις συνάδελφοι της βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό, ξεκαθαρίζει ότι αυτό που θα κάνει είναι να κλειστεί στο σπίτι της μέχρι τις 27 Μαρτίου, χωρίς να έχει καμία επαφή με κανέναν.

Όπως λέει, «στην παρούσα φάση της επιδημίας, ένα ακόμη θετικό κρούσμα δεν έχει καμιά σημασία. Αντιθέτως, έχει σημασία να κάνουμε οικονομία υλικών και δυνάμεων».

Και εξηγεί (Ολόκληρο το κείμενό της):

Εχθές, Παρασκευή 13 Μαρτίου, τρεις συνάδελφοι βρέθηκαν θετικοί για τον κορωνοϊό. Ως στενή επαφή δύο εξ αυτών, δέχθηκα το αναμενόμενο τηλεφώνημα από τον ΕΟΔΥ. Δήλωσα ασυμπτωματική, όπως παραμένω και μέχρι αυτή την ώρα. Μου ζητήθηκε να παραμείνω σε απομόνωση στο σπίτι μου για τις επόμενες 14 ημέρες. Μπορώ δηλαδή να ξαναβγώ από το σπίτι την Παρασκευή 27 Μαρτίου.

Καθώς μετά την ενημέρωσή μας για τα κρούσματα (με αποστολή σχετικού μέιλ από την εταιρεία) πολλοί συνάδελφοι ζήτησαν να εξεταστούν, η εταιρεία προθυμοποιήθηκε να πράξει τα δέοντα. Μια σειρά συναδέλφων κλήθηκε να εξεταστεί, πιθανότατα θα υπάρξει συνέχεια.

Προσωπικά επιλέγω να μην εξεταστώ διότι στην παρούσα φάση της επιδημίας, ένα ακόμη θετικό κρούσμα δεν έχει καμμιά σημασία. Αντιθέτως, έχει σημασία να κάνουμε οικονομία υλικών και δυνάμεων.

Ας τα δούμε αναλυτικά.

1. Αν εξεταστώ υπάρχουν δύο πιθανότητες: η εξέτασή μου να είναι αρνητική ή θετική.

Εφόσον είμαι ασυμπτωματική, μια αρνητική απάντηση δεν σημαίνει τίποτε (μπορεί αν εξεταζόμουν μεθαύριο να έβγαινε θετική, καθώς ο ιός θα είχε περισσότερο χρόνο να πολλαπλασιαστεί). Με άλλα λόγια, ένα αρνητικό τεστ θα μου έδινε μια αίσθηση ασφάλειας που πιθανότατα θα ήταν ψεύτικη.

Αν η εξέτασή μου αποδεικνυόταν θετική, και πάλι δεν θα σήμαινε τίποτε! Ενας άγνωστος, μεγάλος κατά τα φαινόμενα αριθμός ατόμων, περνά την ίωση τόσο ήπια που ούτε το καταλαβαίνει. Αυτό συμβαίνει μέχρι αυτή τη στιγμή με τους συναδέλφους που βρέθηκαν θετικοί: είναι ασυμπτωματικοί και ελπίζουμε και ευχόμαστε ότι έτσι θα παραμείνουν. (Σημειωτέων, τα δείγματά τους ελήφθησαν την περασμένη Τρίτη, άρα ήταν και παραμένουν ασυμπτωματικοί για τουλάχιστον 5 ημέρες. Οι μελέτες δείχνουν ότι ο μέσος όρος επώασης του ιού είναι ένα διάστημα 5,2 ημερών, καθώς όμως υπάρχει διακύμανση το μέγιστο διάστημα επώασης του ιού εκτιμάται σε δύο εβδομάδες)

Και στις δύο όμως περιπτώσεις, θετικού ή αρνητικού τεστ, τίποτε δε θα άλλαζε στην καθημερινότητά μου: οφείλω να μην αφήσω το σπίτι μου πριν τις 27 Μαρτίου και να μην έχω καμμιά επαφή με άλλους ανθρώπους, πράγμα που σκοπεύω να τηρήσω απολύτως!

Ξέρω τι θα με ρωτήσετε: «και αν στο μεταξύ εμφανίσεις συμπτώματα»; Αυτό πιθανότατα θα σημαίνει ότι είμαι θετική (οπότε θα έχω την απάντηση χωρίς να χρειαστεί η εξέταση!). Σε αυτή την περίπτωση θα ακολουθήσω τις οδηγίες του ΕΟΔΥ, του οποίου τη βοήθεια θα ζητήσω μόνο αν τα συμπτώματά μου είναι τέτοια που απαιτούν νοσηλεία, όπως κακουχία και δύσπνοια (πράγμα που προφανώς απεύχομαι).

2. Και ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο και σημαντικότερο σημείο που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως στο ΒΗΜΑScience, η ανθρωπότητα βιώνει μια περίοδο κρίσης που παραπέμπει σε πόλεμο. Τέτοιες περίοδοι απαιτούν από όλους και τον καθένα μας ξεχωριστά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αν ήμασταν σε πόλεμο και είχαμε έναν επίδεσμο, κανείς μας δεν θα τον κράταγε μην τυχόν και γδάρει το γόνατό του, θα τον έδινε για να δεθεί το τραύμα του πληγωμένου.

Είναι απολύτως διασταυρωμένο ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει τεράστια έλλειψη αντιδραστηρίων παγκοσμίως. Οι εταιρείες που προμηθεύουν τα αντιδραστήρια εργάζονται πυρετωδώς αλλά η ζήτηση είναι τέτοια που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις παραγγελίες. Αν, εντελώς υποθετικά, θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα έχει την εκτίμηση ότι θα χρειαστεί αντιδραστήρια για 100.000 διαγνωστικές εξετάσεις για τον ιό και έχει όντως παραγγείλει τόσα, θα είναι τυχερή αν λάβει το ένα εικοστό! Φυσικά βαθμηδόν θα έρχονται και άλλα, αλλά όπως βεβαιώνουν οι επιστήμονες τώρα είναι η σειρά της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τον ιό και τα αιτήματα για αντιδραστήρια θα αυξάνουν συνεχώς.

Επιλέγω λοιπόν να εξοικονομηθούν τα αντιδραστήρια που θα χρησιμοποιούσαμε για τη δική μου (εντελώς άχρηστη) εξέταση επειδή θέλω να υπάρχουν για άλλους που όντως τα χρειάζονται. Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτοι και καλύτεροι οι γιατροί και οι νοσηλευτές (δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί θέλουμε να μας νοσηλεύει υγιής γιατρός ή νοσοκόμα, ούτε να θυμίσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός). Επίσης οι συνάνθρωποί μας με συμπτώματα και υποκείμενα νοσήματα για τους οποίους πρέπει να είμαστε σε θέση να ξέρουμε αν προσβλήθηκαν από κορωνοϊό ή τον ιό της γρίπης (που σημειωτέων στη χώρα μας έχει κοστίσει τη ζωή πολύ περισσότερων ανθρώπων μέχρι στιγμής) για να αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω όλους εσάς τους ασυμπτωματικούς αλλά ανησυχούντες να μου απαντήσετε με το χέρι στην καρδιά: αν έπρεπε να διαλέξετε να εξεταστείτε εσείς ή η μητέρα σας που πάσχει από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, δεν θα επιλέγατε τη μητέρα σας; Σας προτρέπω λοιπόν να κάνετε το ίδιο για τον άγνωστο συνάνθρωπο. Ή και για εσάς τους ίδιους που πιθανόν στο επόμενο διάστημα θα χρειαστεί να νοσηλευτείτε, για οποιαδήποτε αιτία, και δεν θα θέλατε να σας εξετάσει άρρωστος γιατρός, ούτε να μην υπάρχουν αντιδραστήρια για τις αληθινές σας ανάγκες.

Επιλέγοντας να μην εξεταστώ τώρα, δεν παριστάνω τη γενναία. Είναι θέμα κοινής λογικής και αρνούμαι να μπω στο χορό του παραλόγου των εξετάσεων χωρίς νόημα. Το τόνισε πολλές φορές ο κ. Τσιόδρας, το βεβαιώνουν και όλοι οι ειδήμονες με τους οποίους μιλήσαμε τον τελευταίο καιρό: η εξέταση στενών επαφών κρουσμάτων είχε νόημα στις αρχικές φάσεις της επιδημίας όταν προσπαθούσαμε να μην αφήσουμε τον ιό να περάσει στην κοινότητα. Τώρα που ο ιός πέρασε στην κοινότητα (ευτυχώς στην Ελλάδα τον καθυστερήσαμε αρκετά) είμαστε στη φάση που δεν πρέπει να γίνουμε Ιταλία.

Και ο καλύτερος τρόπος να το κάνουμε αυτό δεν είναι να τρέχουμε να εξεταστούμε (αφού ιός στην κοινότητα σημαίνει ότι μπορεί να προσβληθούμε ανά πάσα στιγμή) αλλά να μείνουμε στο σπίτι μας. Μόνο έτσι θα τον εμποδίσουμε να προσβάλλει το επόμενο θύμα του. Ας το κάνουμε!