10 πολύ αστεία πράγματα του 2019

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, πολύ θα ήθελα να κάνω μια λίστα που θα είχε τίτλο «Τα 10 πιο αστεία πράγματα του 2019» αλλά δυσκολεύομαι κάπως. Σε μια χώρα που η παραγωγή γελοιότητας είναι αντίστοιχη της παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών της Κίνας, η σκέψη ότι θα μπορούσα να βρω τα 10 πιο αστεία πράγματα όπου συνέβησαν το 2019 θα ήταν το νούμερο 1 στη λίστα. Συνεπώς προτιμώ να γράψω 10 πολύ αστεία της χρονιάς, τα 10 πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό, χωρίς να ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχουν άλλα, πιθανότατα ακόμα πιο αστεία, που ίσως να τα έχω παραλείψει. 

Έχουμε και λέμε:

Η Καλαμάτα εγκαταλείπει το 5G
Η πιο αστεία (και ταυτόχρονα η πιο καλή περιγραφή για ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας) είδηση. Ο φόβος για οτιδήποτε καινούργιο σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη στις ανοησίες που πια διαδίδονται σαν τη γρίπη από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έκανε τους Καλαματιανούς να απαιτήσουν (και να κερδίσουν) να μην ακολουθήσουν τον υπόλοιπο πλανήτη στην δεκαετία που έρχεται. Θα μας λείψουν, αλλά θα έχουν καλή παρέα εκείνους τους νησιώτες (αν θυμάστε) που δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες γιατί έχουν τους ανεμόμυλους των παππούδων τους. 

Πασόκοι στον ΣΥΡΙΖΑ
Ναι, δεν είναι αστείο μόνο του 2019, αλλά φέτος νομίζω πως έφτασε στο απόγειο του με Ραγκούσηδες, Τζουμάκες, Ρεπούσηδες και άλλους Μπίστηδες, όχι απλώς να επαιτούν και να εξευτελίζονται δημοσίως για την εύνοια του Αλέκση, αλλά (και μάλλον αυτό είναι το πιο αστείο) με την προσχώρηση τους να θεωρείται, από τους φίλους τους δημοσιογράφους, ως σημαντικό πολιτικό γεγονός την ώρα που μιλάμε για ανθρώπους που η πολιτική τους επιρροή (όλων μαζί) δεν πρέπει να ξεπερνά τα 1000 - 1500 άτομα.    

Η νεοδημοκρατική αξιοκρατία
Όχι πως πέσαμε από τίποτα σύννεφα που ήταν ψηλά στον ουρανό, αλλά όσο να’ναι υπήρχε μια ελπίδα ότι το Κόμμα θα κρατηθεί τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης. Το Κόμμα όχι μόνο δεν κρατήθηκε, αλλά στους διορισμούς των διοικητών των νοσοκομείων κοίταξε το άλλο Κόμμα, αυτό που κυβερνούσε πριν, κατάματα. Τόσο κατάματα που ο υπουργός Βορίδης όταν ρωτήθηκε για τις τοποθετήσεις των γαλάζιων παιδιών (ή στρατιωτικών ή παππούδων) απάντησε με το ελληνοπρεπώς μεγαλειώδες «Και ποιούς να βάζαμε; Τους ξένους;» 

Οι ψησταριές έξω από μεταναστευτική δομή
Θα ήταν μόνο σκατόψυχο, αλλά αν κανείς σκεφτεί το πόσοι μουσουλμάνοι δουλεύουν σε ψησταριές και σουβλατζίδικα και αν δει τις φωτογραφίες από την «εκδήλωση», διαπιστώνει πως πολύ περισσότερο από σκατόψυχο ήταν κωμικό. Κάτι σαν τη μούρη του Ψωμιάδη την ώρα που χλαπακιάζει το αντιμεταναστευτικό σουβλάκι ή τις δικαιολογίες του Κυρανάκη μετά το κράξιμο για την, υποστηρικτική στην ανοησία, ανάρτησή του.  

Ο Αλέκσης διαδηλωτής
Επειδή ήθελε να ικανοποιήσει την (καθόλου δύσκολο να ικανοποιηθεί) πελατεία του αλλά να μην δυσαρεστήσει και τον κύριο πρέσβη, ο Αλέκσης αποφάσισε να κάνει την έτσι κι αλλιώς αστεία συμμετοχή του στην εθιμοτυπική πορεία του Πολυτεχνείου εντελώς σπαρταριστή: συμμετείχε αλλά λίγο πριν τη Βασιλίσσης Σοφίας την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπιστής των μολότοφ
Είναι όντως δύσκολο να μη βλέπεις με συμπάθεια μια βόμβα που έχει το όνομα ενός υπουργού μιας δικτατορίας που θαυμάζεις, αλλά ακόμα πιο δύσκολο είναι να προσπαθήσεις να την υπερασπιστείς και αντί για οργή να προκαλέσεις γέλιο. Νομίζω πως το επιχείρημα «η μετατροπή της κατοχής μολότοφ σε κακούργημα είναι που αναγκάζει όσους τις κουβαλούν να τις πετάνε» μαζί με την ερώτηση «και ποιόν ενοχλεί αυτός που κουβαλάει μολότοφ;», πέρα από τη γνωστή αγάπη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τους τραμπούκους, δείχνουν κι ένα κωμικό ταλέντο πρωτοφανές ακόμα και για τα ελληνικά δεδομένα.      

Η υπεράσπιση του καπνίσματος
Δεν υπάρχει εξάρτηση από ουσία που να μην είναι θλιβερή, αλλά στην περίπτωση των ανθρώπων που υπερασπίζονται την εξάρτηση απο τη νικοτίνη έχουμε και πολύ γέλιο. Γιατί εκτός από τους συμπολίτες καπνιστές που καταλαβαίνουν ότι μια βρωμερή εξάρτηση δεν μπορεί να επιβάλλεται σε όλους όσους έχουν την ατυχία να βρεθούν γύρω τους, υπάρχουν και αυτοί που απαιτούν να τους αναγνωριστεί ως δικαίωμα το να βρωμίζουν ανενόχλητοι όπου και όποτε θέλουν. Και γιατί εκτός από αυτούς που καταλαβαίνουν πως το να είσαι εξαρτημένος από ουσίες δεν είναι τίτλος τιμής, υπάρχουν και αυτοί που διαφημίζουν την εξάρτηση τους με πάθος. 

Τα «αγγλικά» του Αλέκση
Ο Αλέκσης είναι για την ακούσια κωμωδία, ό,τι οι Μπίτλς για την ποπ και συνεπώς αξίζει περισσότερες από μια αναφορά σε μια λίστα με τα αστεία πράγματα της χρονιάς. Τα «αγγλικά» του μπορεί να μην τα ακούσαμε για πρώτη φορά το 2019 αλλά, όπως όλα τα καλά αστεία, συνεχίζουν να μας διασκεδάζουν όπως την πρώτη φορά που τα ακούσαμε. Φέτος, στις μεγάλες φράσεις που έχει ξεστομίσει στην αγγλική, προστέθηκαν τα «I wish them good success in their new jobs» και το «the story had a dragon». Για του χρόνου ελπίζουμε σε κάτι σαν «there is a lak in the fav».      

Ο Βελόπουλος στη Βουλή
Το ότι ένας τύπος που ισχυρίζονταν ότι πουλούσε τις χειρόγραφες επιστολές του Ιησού και ένα παρασκεύασμα που θεράπευε από φαλάκρα μέχρι κατάθλιψη είναι στην Βουλή των Ελλήνων δεν είναι έκπληξη, αλλά είναι σίγουρα πολύ αστείο. Ιδιαιτέρως αν σκεφτούμε πως ο Βελόπουλος έχει ξαναεπιλεγεί από Έλληνες ψηφοφόρους ως εκπρόσωπος τους και αν το δούμε σε συνδυασμό με το...

Ο Βαρουφάκης στη Βουλή
H αριστερή εκδοχή του Βελόπουλου (που επίσης έχει ξανακοσμήσει την ελληνική Βουλή) μπορεί να μην πουλάει επιστολές του Ιησού, αλλά πουλάει βιβλία του εαυτού του (τον οποίο σίγουρα αντιλαμβάνεται ως Ιησού). Μπορεί να μην πουλάει παρασκευάσματα που θεραπεύουν τα πάντα, αλλά πουλάει «ιδέες» που δίνουν λύσεις στα πάντα. Ο Σώρρας των αστών μπορεί να έφτασε πολύ κοντά στο να καταστρέψει τη χώρα (με την άδεια, φυσικά, μεγάλου μέρους των κατοίκων της) αλλά το γέλιο που χαρίζει αυτός και οι βουλευτές του εδώ και πέντε μήνες μας αποζημιώνει. Και μπράβο του.