Οι μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης αποφάσισαν να υιοθετήσουν τους ηλικιωμένους του κοντινότερου γηροκομείου
«Oι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι για πολλούς σαν μεγάλα μωρά, που χρειάζονται φροντίδα» λένε οι μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Πώς είναι όμως όταν τα ίδια τα παιδιά αναλαμβάνουν τη προσοχή των «παππούδων»; Οι μαθητές της Β΄ λυκείου του σχολείου, σε συνεργασία με το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ), θα «υιοθετήσουν» μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα ηλικιωμένους από τους κοντινότερους οίκους ευγηρίας, σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί με τον πιο έμπρακτο και γλυκό τρόπο το λεγόμενο «χάσμα γενεών».
Η έμπνευση του εγχειρήματος ανήκει στη Μαρία Μερεχούγια, εκπαιδευτικό του 3ου Γενικού Λυκείου Αμπελοκήπων, η οποία στο πλαίσιο του προγράμματος «Νοιάζομαι και δρω» μοιράστηκε την ιδέα της με τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου γι’ αυτή την ιδιότυπη… υιοθεσία. Η ίδια εξηγεί στην ΑΤΗΕΝS VOICE πώς θα γίνεται.
«Κάθε μαθητής θα αναλαμβάνει έναν ηλικιωμένο υπο τη φροντίδα του, που θα μπορεί να τον βλέπει τόσο εν ώρα του μαθήματος που πραγματοποιείται το πρόγραμμα όσο και εκτός σχολείου. Θα έχει επίσης τη δυνατότητα να τον επισκέπτεται τακτικά είτε για να του φέρει τα φάρμακά του είτε για να προσφέρει παρέα ή βοήθεια σε οτιδήποτε χρειαστεί. Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν γύρω στα 23 παιδιά γι’ αρχή, πολλά από τα οποία έχουν ήδη παρόμοια εθελοντική δράση».
Οι μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης σε οίκο ευγηρίας
Είναι σημαντικό ότι στο πλαίσιο της πρωτότυπης για τη χώρα μας και σημαντικής αυτής δράσης τα παιδιά αναπτύσσουν προσωπικές, εξατομικευμένες σχέσεις με τους «παππούδες» και έτσι ωφελούνται και οι δύο πλευρές, τόσο αυτοί που βρίσκονται στο ξεκίνημα όσο και όσοι βρίσκονται στη δύση της ζωής. Παρόμοιες δράσεις εξάλλου συνηθίζονται σε σχολεία του εξωτερικού που μάλιστα έχουν πάρει διαστάσεις κοινωνικού πειράματος, όπως για παράδειγμα στο St Vincent του Σιάτλ, όπου καθημερινά 400 ηλικιωμένοι συναναστρέφονται με παιδιά, συνομιλούν, παίζουν μαζί, ακούνε ιστορίες, ανταλλάσσουν συμβουλές. Στην Ελλάδα, είναι η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια που γίνεται και οι μαθητές εκδηλώνουν ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την πρωοτοβουλία.
Επίσκεψη των μαθητών σε Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων
Όπως μας λέει η κυρία Μερεχούγια είναι σημαντικό τα παιδιά να μη γυρνούν την πλάτη στην τρίτη ηλικία και να αυξηθεί ο βαθμός ευαισθητοποίησής τους απέναντι σε μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Άλλωστε μεγάλο ποσοστό των ηλικιωμένων σήμερα είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι, συχνά νιώθουν «άχρηστοι», έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για τη ζωή, μελαγχολούν και κλείνονται στον εαυτό τους, πολλοί δεν έχουν δικούς τους ανθρώπους να τους συντρέξουν και, γενικότερα, έχουν ανάγκη από τη στήριξη και το ενδιαφέρον μας.
«Η επαφή αυτή βοηθάει και τους ηλικιωμένους να νιώθουν ότι είναι χρήσιμοι στη ζωή και ικανοί να μεταφέρουν την εμπειρία τους στους νεότερους. Τα παιδιά από την άλλη μαθαίνουν να είναι ευαισθητοποιημένα γενικότερα απέναντι στην τρίτη ηλικία, μαθαίνουν να δέχονται τη διαφορετικότητα και συνηθίζουν στη σκέψη πως οι άνθρωποι αναπόφευκτα κάποια στιγμή γερνούν».
14°
