Οι δολοφόνοι των δρόμων σκοτώνουν ανενόχλητοι

Την επομένη του δεκαπενταύγουστου οδήγησα περίπου 25 χιλιόμετρα στον  δρόμο που συνδέει το Αλιβέρι με την Κύμη. Στα 25 αυτά χιλιόμετρα κατάφερα να δω 2 αυτοκίνητα τουμπαρισμένα και ένα καρφωμένο σε δέντρο. Δεν ξέρω αν οι επιβάτες των οχημάτων ήταν ζωντανοί, αλλά, αν ήταν, σίγουρα θα βρίσκονταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου. Λίγες μέρες μετά έμαθα ότι, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., μόνο τους τρεις μήνες τους καλοκαιριού και μόνο στην Αττική είχαν σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα 44 άνθρωποι. Ο αριθμός για όλη την Ελλάδα και για όλο τον χρόνο, για το 2018, ήταν 709 άνθρωποι.

Αν σας συγκλόνισε η τραγωδία στο Μάτι σκεφτείτε ότι στους δρόμους της ωραιότερης χώρας του κόσμου, μόνο πέρυσι, είχαμε 7 αντίστοιχες τραγωδίες. 7 «Μάτια» για τα οποία κανείς δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται και πολύ περισσότερο αυτοί που πληρώνονται για να το κάνουν. 7 «Μάτια» επειδή κάποιοι δολοφόνοι νομίζουν πως είναι οδηγοί αγώνων και οι δημόσιοι δρόμοι, πίστες. 7 «Μάτια» γιατί κάποιοι αντικοινωνικοί ηλίθιοι μπαίνουν στο αυτοκίνητο πιωμένοι. 7 «Μάτια», επειδή αυτοί που η δουλειά τους είναι να εμποδίσουν τους δολοφόνους και τους αντικοινωνικούς ηλίθιους, δηλαδή η Ελληνική Αστυνομία (δηλαδή το αρμόδιο Υπουργείο), αδιαφορούν πλήρως.

Και θα συνεχίσουν να αδιαφορούν όσο η αδιαφορία τους έχει συμμάχους συμπολίτες που συνεχώς αναπαράγουν τις ίδιες και τις ίδιες μπούρδες προκειμένου να δικαιολογήσουν και τους δολοφόνους της ασφάλτου και τις αδιάφορες ηγεσίες των υπηρεσιών.

Μπούρδα 1 – Φταίνε οι δρόμοι

Νομίζω ότι απο τις βλακείες που ακούμε καθημερινά για οποιοδήποτε θέμα, αυτή εύκολα κερδίζει μια θέση στο τοπ 10. Όχι γιατί οι ελληνικοί δρόμοι δεν είναι χάλια, αλλά γιατί αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της βλακείας: την αδυναμία προσαρμογής στην πραγματικότητα.

Φυσικά και είναι χάλια οι ελληνικοί δρομοι και αυτός είναι ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΛΟΓΟΣ για τον οποίο κανείς δεν πρέπει να τρέχει και να οδηγεί επικίνδυνα. Διαφορετικά μοιάζει με κάποιον που αποφάσισε να περπατήσει ξυπόλυτος εκεί που ξέρει ότι υπάρχουν σπασμένα γυαλιά και όταν κόπηκε έλεγε ότι δεν φταίει αυτός αλλά τα γυαλιά.

Αυτό δεν σημαίνει πως οι δρόμοι δεν πρέπει να γίνουν καλοί. Σημαίνει ότι μέχρι να γίνουν καλοί, είναι ηλίθιο να οδηγείς σαν να είναι.  

Μπούρδα 2 – Ξέρω τα όρια μου

Αυτό είναι μια μπούρδα που ξεφουρνίζουν αυτάρεσκα οι υποψήφιοι δολοφόνοι των δρόμων. Αρχικά γιατί οι μόνοι που μπορεί να μάθουν τα όρια τους στην οδήγηση είναι οι οδηγοί αγώνων και κυρίως επειδή, ακόμα κι αυτοί που μπορεί να έχουν μια ιδέα για τα όρια τους, σκοτώνονται.

Ο Γιάννης από το Παγκράτι ή ο Μηνάς από την Κηφισιά, όχι μόνο δεν έχουν ιδέα για τα όρια τους αλλά οδηγώντας εκεί που νομίζουν ότι βρίσκονται τα όρια, απειλούν τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των γύρω τους.

Με λίγα λόγια, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με ανθρώπους που «ήξεραν τα όρια τους». Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, αλλά δυστυχώς μαζί τους βρίσκονται και τα θύματα τους.  

Μπουρδα 3 - Τι να πρωτοκάνει η αστυνομία, δεν έχει προϋπολογισμό, στελέχη κλπ

Η αστυνομία είναι μια υπηρεσία του κράτους. Για τις υπηρεσίες του κράτους ο καθένας μας πληρώνει κάθε χρόνο χιλιάδες ευρώ σε φόρους (κρατήσεις, εισφορές κλπ όλα φόροι είναι). Το κράτος δεν είναι ελαστικό στις απαιτήσεις του από εμάς κι εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να είμαστε ελαστικοί στις απαιτήσεις μας από το κράτος. Όπως δεν μπορώ να πω «ξέρεις, δεν έχω προϋπολογισμό για να πληρώσω τα λεφτά των φόρων μου» έτσι και το κράτος δεν μπορεί να λέει πως δεν μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες για τις οποίες απαίτησε και πήρε τα λεφτά αυτά.

Αν πας σε ένα σουβλατζίδικο, παραγγείλεις 2 σουβλάκια, σου ζητήσουν 4 ευρώ, πληρώσεις 4 ευρώ και σου δώσουν ένα σουβλάκι δεν θα ανεχτείς ως δικαιολογία το ότι ο μαγαζάτορας δεν βγαίνει. Το ίδιο μη ανεκτή είναι και η δικαιολογία του κράτους που δεν βγαίνει. Ας κόψει η διοίκηση του το λαιμό της να βρει τρόπο να βγει και να παρέχει τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνεται.  

Μπούρδα 4 – Δεν μπορεί να υπάρχει ένας αστυνομικός για το καθένα μας, ο κάθενας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του κλπ

Και ούτε χρειάζεται.

Για αρχή, πολλοί άνθρωποι δεν είναι αυτοκτονικοί δολοφόνοι ούτε αντικοινωνικοί ηλίθιοι. Και όπως όλοι ξέρουμε, ακόμα και στις χώρες που οι οδηγοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία ακολουθούν τους κανόνες, δεν υπάρχει ένας αστυνομικός για κάθε κάτοικο. Απλώς, είναι οργανωμένοι, δουλεύουν και νοιάζονται για το αποτέλεσμα της δουλειάς για την οποία πληρώνονται.

Η αστυνομία υπάρχει ακριβώς επειδή πάντα θα υπάρχουν οι επικίνδυνοι συμπολίτες. Ακομά και αν οι 95 στους 100 έχουμε καταλάβει ότι η συμμόρφωση με τους κανόνες είναι όφελος για όλους, οι 5 που δεν έχουν τη δυνατότητα ή το συμφέρον να το καταλάβουν, αν είναι ανεξέλεγκτοι, μπορούν να μας τινάξουν στον αέρα. Μόνο στην παραμυθοχώρα αναλαμβάνει «ο καθένας τις ευθύνες του» κι αν έτσι αποφασίσουμε να ζήσουμε, σαν σε παραμύθι, ας το ολοκληρώσουμε καταργώντας εντελώς τα σώματα ασφαλείας και απαιτώντας από τον καθένα να αναλάβει τις ευθύνες του.  

Ακόμα όμως κι αν οι υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες, αυτό δεν δικαιολογεί τους διοικητές που ζητούν από τους υφισταμένους τους «να μην κόβουν κλήσεις γιατί κάνει κακό στην εικόνα της υπηρεσίας» (σας φαίνεται απίστευτο, αλλά αυτή τη φράση μου την έχει επαναλάβει ΚΑΘΕ χαμηλόβαθμος αστυνομικός με τον οποίο έχω μιλήσει για το θέμα).

Επίσης, βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Οι κάμερες και οι (εύκολο πια να στηθούν) εφαρμογές σε κινητά τα οποία συνδεδεμένα με την ΕΛΑΣ θα μπορούν να στέλνουν εικόνα τροχαίων παραβάσεων σε πραγματικό χρόνο, εξασφαλίζουν το ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και με λίγο κόσμο.

Σε κάθε περίπτωση ένας άνδρας (ή γυναίκα) της ΕΛΑΣ που βγαίνει στον δρόμο για να κόψει κλήσεις έχει βγάλει το μισθολογικό του κόστος σε μια μέρα (ή και ώρα αν σταθεί σε φανάρι). Τα υπόλοιπα είναι κέρδος (και οικονομικό και κοινωνικό) για το κράτος. Αρκεί ο αστυνομικός να απαλλαγεί από τη χαρτούρα και τη συμπλήρωση εντύπων. Είπαμε, 21ος αιώνας, κάμερες, εφαρμογές κλπ.      

Μπούρδα 5 – Δεν χρειάζεται αστυνομία, δεν έχουμε παιδεία.   

Τη μπούρδα της «παιδείας» την υφίσταμαι σχεδόν σε κάθε άρθρο ή πόστ ή σχόλιο στο ραδιόφωνο για κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά. Αυτό που την καθιστά μπούρδα είναι ότι οι άνθρωποι που τη χρησιμοποιούν, παρουσιάζουν την «παιδεία» ως την εναλλακτική λύση στην αστυνόμευση. Αυτό που την κάνει μπούρδα είναι το ότι οι άνθρωποι που πιπιλίζουν την καραμέλα της «παιδείας»  αρνούνται να καταλάβουν πως ο έλεγχος και η τιμωρία είναι βασικά συστατικά της.

Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι το να πίνεις δεν επηρεάζει αρνητικά την οδηγική σου ικανότητα. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που να μην είναι ενήμερος για το πόσο επικίνδυνος είναι ένας πιωμένος οδηγός. Το πρόβλημα δεν είναι στην ενημέρωση, όπως προσπαθούν να πείσουν όλοι αυτοί που θα ήθελαν να μην αλλάξει τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που να μην ξέρει ότι ακόμα και να οδηγήσει έχοντας πιεί μισό αποστακτήριο οι πιθανότητες να ελεγχθεί και να τιμωρηθεί είναι ελάχιστες. Το ίδιο και όποιος μπαίνει στη στροφή με 200, το ίδιο και όποιος περνάει με κόκκινο, το ίδιο και όποιος κλείνει το πεζοδρόμιο και αναγκάζει τους πεζούς να βγουν στο δρόμο, το ίδιο ο κάθε αντικοινωνικός μαλάκας που εκτός από τη ζωή του απειλεί και τις ζωές άλλων. Όλοι είναι μια χαρά ενημερωμένοι, αλλά είναι και ανεξέλεγκτοι. Και μπράβο τους και πιο πολύ μπραβο σε αυτούς που πληρώνονται για να τους ελέγχουν.