Λέκκας για Χαλκιδική: Πρέπει να ξεχάσουμε όσα ξέραμε μέχρι τώρα

«Δεν είχαμε αντιμετωπίσει ξανά ένα φαινόμενο όπως αυτό της Χαλκιδικής, όσον αφορά τη σφοδρότητά του και τη ραγδαιότητά του -δύο πολύ σημαντικά στοιχεία» τόνισε, μιλώντας στον Πρακτορείο 104,9 FM, ο Δρ Ευθύμης Λέκκας. «Εικόνα του τι συνέβη έχουμε από την πρώτη στιγμή. Αναλύουμε όμως τα χαρακτηριστικά του φαινομένου και διαπιστώνουμε ότι είναι μοναδικό. Κάθε φαινόμενο βεβαίως είναι μοναδικό. Εκείνο, το οποίο όμως μας εκπλήσσει, εκπλήσσει και εμένα προσωπικά, είναι ότι κάθε φορά αντιμετωπίζουμε νέα είδη κινδύνων» πρόσθεσε ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών.

Ο πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού & Προστασίας (ΟΑΣΠ) αναφέρθηκε επίσης στη μετάβαση τόσο του ίδιου όσο και συνεργατών του προ εξαμήνου στην Ινδονησία, όπου παρατηρήθηκε ένα τσουνάμι χωρίς να έχει υπάρξει σεισμός, κάνοντας λόγο για «μια νέα μορφή κινδύνου, που δεν είχαμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν».

Νέοι κίνδυνοι - Πρέπει να προσαρμοστούμε

Στον απόηχο των δραματικών γεγονότων στη Χαλκιδική, έστειλε το μήνυμα: «Πρέπει να ξεχάσουμε τις παλιές δομές, να ξεχάσουμε όσα ξέραμε μέχρι τώρα».

«Πρέπει να προσαρμοστούμε στην εμφάνιση νέων κινδύνων που δεν ξέρουμε τις διαστάσεις και τα χαρακτηριστικά τους, κινδύνων που θα γίνονται συνεχώς και πυκνότεροι και στη συνέχεια θα έχουν μεγαλύτερη έκταση και θα προσβάλουν μεγαλύτερες περιοχές με μεγαλύτερη ένταση. Αυτή η πρόβλεψη συνθέτει ένα τοπίο το οποίο είναι εξαιρετικά δυσμενές» σημείωσε με έμφαση ο κ. Λέκκας, που ταυτόχρονα εστίασε στην εξεύρεση και την εφαρμογή λύσεων που θα «μειώσουν τις επιπτώσεις», κάτι που μπορεί, όπως τόνισε ο διευθυντής του Εργαστηρίου Διαχείρισης Καταστροφών να γίνει πραγματικότητα μέσα από ένα «σύγχρονο σύστημα πολιτικής προστασίας».

Για το «112» και τη συζήτηση που γίνεται γύρω από αυτό, σχολίασε: «Όταν ολόκληρα συστήματα όπως το 112 (σ.σ. ευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης) ακυρώνονται από κάποιον γραφειοκράτη (...) τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Το 112 δεν υπάρχει από το 2011 όπως κακώς ελέχθη, αλλά προτάθηκε να εγκατασταθεί το 2003, όταν ήμουν ο ίδιος σύμβουλος στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και από τότε μέχρι τώρα έχουν περάσει 15-16 χρόνια. Κάποιος πρέπει να σπάσει αυγά, δεν γίνεται διαφορετικά».

Όσον αφορά στο τι μπορεί να κάνει ένας πολίτης σε προσωπικό επίπεδο, όταν βρεθεί αντιμέτωπος με φυσικές καταστροφές, συμβούλευσε: «Η αυτοπροστασία περνά πρώτα από όλα από προσωπικές πρακτικές και διαδικασίες και κατά δεύτερον από μια μέριμνα για το περιβάλλον όπου ζούμε. Η αυτοπροστασία είναι κάτι που, έστω σε κάποιον βαθμό, μπορεί κάποιος να πετύχει με την ενημέρωση.

» Κάθε Έλληνας πολίτης πρέπει από εκεί και πέρα να μειώσει την τρωτότητα του χώρου του, της κατοικίας ή του χώρου εργασίας του. Ο καθένας πρέπει να ενδιαφερθεί λίγο περισσότερο για την ασφάλειά του, μπορεί να κάνει πολλά με την ενημέρωση και την πειθαρχία και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Δεν γίνεται ενώ μας ενημερώνουν να κάνουμε του κεφαλιού μας».