Κραυγή αγωνίας από δεκάδες γονείς παιδιών με βαρύ αυτισμό που φιλοξενούνται στο «Ελπίδα Care» στο Λουτράκι, καθώς υπάρχει απόφαση έξωσής τους.
Με μία σκληρή ανακοίνωση οι ΣΕΑΑΝ – Σύλλογος Γονέων ΑμεΑ ζητούν από την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της για την εξασφάλιση των παιδιών με βαρύ αυτισμό, που φιλοξενούνται στον ξενώνα Ελπίδα Care στο Λουτράκι, καθώς κλήθηκαν να αδειάσουν το κτίριο με δεύτερη, χωρίς άλλη αναβολή, προθεσμία την 15η Μαίου.
«Ας μας πουν τα σαΐνια της “αριστεράς” του συστήματος αλήθεια, πώς θα μπορεί να φροντίζει ένας πατέρας ή μια μάνα 80 και 85 χρονών τον άνθρωπό τους που είναι 50 και 55 ετών με βαριά νοητική στέρηση και αυτισμό;» διερωτώνται.
Σε ανάρτησή μάλιστα στο Facebok, εξιστορείται η υπόθεση και αναρτάται και η σχετική ανακοίνωση:
«Τους πετούν στο δρόμο!
Πετούν στο δρόμο 40 ανθρώπους με βαρύ αυτισμό κι η Πολιτεία κοιμάται…
Και η κυβέρνηση λέει σε εμάς τους γονείς «γιατί δεν τους παίρνετε σπίτια σας;»
Γιατί πανηλίθιε έχεις προσπαθήσει εσύ στα 70 σου ή στα 80 σου να ζήσεις με το βαριά αυτιστικό παιδί σου;
Με ένα κυνικό τελεσίγραφο, “να αδειάσουν τον ξενώνα μέχρι τις 15 Μαϊου”, οι ιδιοκτήτες της στέγης αυτόνομης διαβίωσης “Ελπίδα Care” διώχνουν σαράντα ανθρώπους με βαρύ αυτισμό, γιατί άλλαξε το… business plan τους.
Οι οικογένειες των παιδιών με αυτισμό βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και δυστυχώς σ’ αυτόν τον αγώνα είναι τελείως μόνοι. Παρά τις συνεχείς προσπάθειές τους για λύση, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας τους έχει γυρίσει την πλάτη, καθώς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πρόβλεψη και στρατηγικός σχεδιασμός γι’ αυτές τις περιπτώσεις των ασθενών.
Ελπίδα “Care” – Στις 15 Μαΐου εκπνέει η τελευταία προθεσμία
Μετά από παρέμβαση των γονιών στην Εισαγγελία Κορίνθου πριν από δύο μήνες, ο επιχειρηματίας υποχρεώθηκε να παρατείνει την … αλλαγή αντικειμένου στην “επιχείρησή” του. ‘Ομως, κι αυτή η δεύτερη προθεσμία εκπνέει στις 15 Μαϊου και δεν υπάρχει πλέον άλλη αναβολή.
Εντωμεταξύ, όσοι από τους γονείς των παιδιών που φιλοξενούνταν στη στέγη“Ελπίδα Care” είχαν κάποια σχετική οικονομική δυνατότητα, φρόντισαν να μετακινήσουν τα παιδιά τους σε άλλες ιδιωτικές δομές πληρώνοντας από την τσέπη τους τη δαπάνη. Οι υπόλοιπες 20 οικογένειες, όμως, που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ζουν καθημερινά με τον φόβο ότι θα βρεθούν τα παιδιά τους στο δρόμο.
Η κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της, καθώς προφανώς κρίνει ότι οι ιδιωτικές εμπορικές συναλλαγές μεταξύ “επιχειρηματιών και πελατών” δεν την αφορούν, αλλά και με το επιχείρημα της σύγχρονης πολιτικής της αποασυλοποίησης, η οποία επιτάσσει τα άτομα με αυτισμό να μην εγκλείονται σε δομές και να παραμένουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, ωστόσο, αγνοεί προφανώς ότι υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα τέτοια, που καθιστούν αδύνατη τη φροντίδα αυτών των παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον, όταν το κράτος δεν προσφέρει την κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη. Απαιτούνται δηλαδή, κρατικές δομές και ολοκληρωμένα συστήματα υπηρεσιών, ώστε να υποστηριχθούν οι οικογένειες των ατόμων με αυτισμό. Τέτοια είναι τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, τα οποία εάν υπήρχαν και λειτουργούσαν με επάρκεια, θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίεςκατ’οίκον ειδικής φροντίδας.
Ολα αυτά, όμως, στη χώρα μας δεν υπάρχουν. Οπότε οι γονείς καλούνται να ανέβουν τον Γολγοθά μόνοι τους.
Ποιοι προσπάθησαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα των παιδιών με αυτισμό
Στο πλευρό των οικογενειών στάθηκε από την πρώτη στιγμή ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων(ΣΕΑΑΝ), που πραγματοποίησαν μέσα στον Απρίλιο δύο κινητοποιήσεις, στο Υπουργείο Υγείας και στο Μέγαρο Μαξίμου, όμως, δεν στάθηκε δύνατον να συναντηθούν με κάποιον υπεύθυνο.
Ερώτηση στη Βουλή κατέθεσαν και τέσσερις βουλευτές του ΚΚΕ οι Γιάννης Γκιόκας, Νίκος Καραθανασόπουλος, Χρήστος Κατσώτης και Γιώργος Λαμπρούλης.
Στο κείμενο της ερώτησης τους προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό αναφέρουν:
“Οι ανάγκες της στήριξης των παιδιών με αυτισμό και των οικογενειών τους, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί κοινωνική – κρατική ευθύνη, ουσιαστικά μεταφέρεται όλο και περισσότερο στην ατομική ευθύνη των οικογενειών για να την αντιμετωπίσουν. Αυτό αντανακλάται στις ελάχιστες και υποστελεχωμένες δημόσιες μονάδες, στις κρατικές περικοπές των δαπανών, στον εξαναγκασμό των οικογενειών να πληρώνουν τεράστια ποσά για τις ανάγκες των παιδιών τους στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, στις «φιλανθρωπικές» δομές, αλλά και για πρόσθετες ανάγκες που δεν καλύπτουν οι δημόσιες μονάδες.
Η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει το χαρακτήρα της ανάπτυξης που προωθεί η κυβέρνηση. Η στήριξη των αναγκών αυτών των παιδιών να εξαρτάται από τα επιχειρηματικά σχέδια των εμπόρων και της κερδοφορίας τους και από τη δυνατότητα των οικογενειών να πληρώνουν.
(…) Το κράτος πρέπει να χρηματοδοτήσει και να αναπτύξει πανελλαδικά επαρκή αριθμό δημόσιων μονάδων, με πλήρη στελέχωση και υποδομές, με πλήρες και σύγχρονο πρόγραμμα, προκειμένου να καλυφθούν όλες οι ανάγκες και να παρέχονται οι υπηρεσίες απολύτως δωρεάν. Μέχρι να υλοποιηθεί αυτή η υποχρέωση του κράτους, όσες οικογένειες εξαναγκάζονται να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα κάθε μορφής, να αναλάβει πλήρως τη δαπάνη το κράτος από τον κρατικό προϋπολογισμό”, λένε οι βουλευτές.
ΣΕΑΑΝ – Σύλλογος Γονέων ΑμεΑ: Είναι ευθύνη του κράτους η εξασφάλιση αυτών των παιδιών
Σε κοινή ανακοίνωσή τους ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) αναφέρουν:
«Είναι αν μη τι άλλο, προσβλητικό απέναντι στους ανάπηρους και τις οικογένειές τους να ψιθυρίζουν κάποιοι της κυβέρνησης και όχι μόνο δικοί σας άνθρωποι «γιατί δεν τους παίρνετε σπίτι σας;»
Ας μας πουν τα σαΐνια της “αριστεράς” του συστήματος αλήθεια, πώς θα μπορεί να φροντίζει ένας πατέρας ή μια μάνα 80 και 85 χρονών τον άνθρωπό τους που είναι 50 και 55 ετών με βαριά νοητική στέρηση και αυτισμό; ‘Η μήπως με την 13η σύνταξη των 300 ευρώ θα πληρώσουν άνθρωπο για να τον φροντίσει στο σπίτι;
Μπορούν να καταλάβουν αυτά τα σαΐνια όταν ένα ζευγάρι δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη με 7ήμερο και χωρίς ωράριο; Πως θα αφήσουν ένα άνθρωπο μόνο του, με αυτά τα προβλήματα, στο σπίτι;
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δουλέψει, έχουν προσφέρει σ’ αυτή τη χώρα και δικαιούνται να δουν τους ανθρώπους τους, τα παιδιά τους εξασφαλισμένα. Έχει ευθύνη το κράτος για την εξασφάλιση αυτών των παιδιών, αυτών των οικογενειών και των πολλών άλλων που εξαθλιώνονται κλεισμένοι στα σπίτια,έρμαια στα χέρια διάφορων επιχειρηματιών”, καταλήγουν οι γονείς στην ανακοίνωσή τους.»
10°
