Θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός όλων των παιδιών στα σχολεία;

Η επικαιρότητα τρέχει. Ακούτε για αυτήν. Τώρα έχετε τη δυνατότητα να μιλήσετε για αυτήν. Κάθε εβδομάδα και για ένα διαφορετικό θέμα. Η Prorata θέτει κάθε Παρασκευή μία και μόνο ερώτηση για ένα θέμα επικαιρότητας στους εγγεγραμμένους στη λίστα ηλεκτρονικών διευθύνσεών της και παρουσιάζει κάθε Δευτέρα τις απαντήσεις τους στην Athens Voice. Αν επιθυμείτε και εσείς να εγγραφείτε στη λίστα της Prorata, πατήστε εδώ.

Τα όρια των ατομικών ελευθεριών: το παράδειγμα της άρνησης εμβολιασμού

Παρότι δεν έχουν γίνει κεντρικές στη δημόσια σφαίρα, οι συζητήσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Εκκινώντας είτε από μια βαθιά πίστη στην αξία της φύσης και τη δύναμη του ανθρώπινου σώματος, είτε από μια επιφύλαξη έναντι των φαρμακευτικών εταιρειών, το λεγόμενο αντι-εμβολιαστικό κίνημα έχει αποκτήσει σημαντικό αριθμό οπαδών παγκοσμίως. Πέραν από ζήτημα προσωπικών πεποιθήσεων, οι διαστάσεις του θέματος μεγαλώνουν λόγω της άμεσης επίδρασης των πεποιθήσεων του αντι-εμβολιαστικού κινήματος στους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι αποδέχονται τα σύμβαση του εμβολιασμού λόγω της συμβίωσης των παιδιών στα σχολεία.

Η Ερώτηση της (τρέχουσας) Εβδομάδας από την Prorata επιχείρησε να καταγράψει την έκταση του αντι-εμβολιαστικού κινήματος στη χώρα μας και, δευτερευόντως, να ανιχνεύσει πιθανή συσχέτιση των θέσεων κατά των εμβολίων με πολιτικές τοποθετήσεις, δεδομένης αφενός της σύνδεσης των θέσεων αυτών με ευρύτερες κοσμοθεωρίες, αφετέρου της πρόσφατης ανακίνησης του θέματος από τη σημερινή κυβέρνηση με αφορμή την παροχή της δυνατότητας μη εμβολιασμού των παιδιών που εγγράφονται τα σχολεία κατόπιν προσκόμισης σχετικού εγγράφου από παιδίατρο που θα βεβαιώνει ιατρική αντένδειξη.

Η έρευνα κατέγραψε ένα αρκετά χαμηλό ποσοστό συμμετεχόντων που απορρίπτουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό (6%), ελαφρώς υψηλότερο μεταξύ των νεότερων και των λιγότερο μορφωμένων στρωμάτων, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα περιθωριακό ποσοστό. Διαφοροποιήσεις στα ποσοστά απόρριψης του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν εντοπίστηκαν ούτε σε συνάρτηση με την αυτο-τοποθέτηση στον άξονα «αριστερά-δεξιά», ούτε με τον βαθμό συμπάθειας προς την κυβέρνηση Τσίπρα.

Το ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτές τις διασταυρώσεις βρίσκεται στο γεγονός ότι η απόρριψη του υποχρεωτικού εμβολιασμού φτάνει στο 12% μεταξύ εκείνων που απορρίπτουν και την αξία του άξονα «αριστερά-δεξιά», ένδειξη ότι το αντι-εμβολιαστικό κίνημα είναι ίσως μια έκφραση αντι-συμβατικότητας και δε συνδέεται μονοσήμαντα με φυσιολατρικές ή με συνωμοσιολογικές τάσεις.

Ανεξαρτήτως βεβαίως του βαθμού αποδοχής των θέσεων κατά του εμβολιασμού, το θέμα εμφανίζει δυσανάλογα μεγάλη για τον όγκο των οπαδών του αντι-εμβολιαστικού κινήματος σημασία λόγω της συνάθροισης εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων παιδιών σε κοινούς χώρους σε μια περίοδο, μάλιστα, αύξησης κρουσμάτων ασθενειών που είχαν εκλείψει λόγω του εμβολιασμού. Το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής των γονέων στον τρόπο με τον οποίο θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους –ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το δικαίωμα στη γονεϊκότητα, όπως αυτό εκδηλώνεται με αυτήν την επιλογή τους, δεν παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών τους των ίδιων στην υγεία– προσκρούει στο δικαίωμα των άλλων γονέων και των παιδιών τους στη δημόσια υγεία. Ποια είναι λοιπόν τα όρια των ατομικών ελευθεριών;