Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι το Δημόσιο ευθύνεται για τη μη αφαίρεση παράνομα τοποθετημένης διαφημιστικής πινακίδας, επί της Λ. Κηφισίας, που είχε ως αποτέλεσμα να βρει το θάνατο 24χρόνος οδηγός, όταν το αυτοκίνητό του εξετράπη της πορείας και προσέκρουσε στην πινακίδα. Για το λόγο αυτό, το δικαστήριο επιδίκασε στους συγγενείς του άτυχου νέου 350.000 ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους.
Ειδικότερα, το Δεκέμβριο του 2005, λίγο πριν τα ξημερώματα (4 π.μ.) ο 24χρόνος οδηγούσε το αυτοκίνητό του επί της Λ. Κηφισίας με κατεύθυνση από Αθήνα προς Κηφισιά. Στο ύψος της Helexpo το αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του, προσέκρουσε αρχικά σε 8 μεταλλικούς στύλους (κολωνάκια), ύψους 0,80μ. οι οποίοι ήταν πακτωμένοι στο τσιμεντένιο δάπεδο του πεζοδρομίου της διαχωριστικής νησίδας.
Στην συνέχεια, αφού είχε διανύσει 14,80 μ. από την πρώτη πρόσκρουση, ανετράπη και ακινητοποιήθηκε στη σιδερένια κολώνα, ύψους 2,60 μέτρων, η οποία στήριζε τη διαφημιστική πινακίδα (2,20 μ. Χ 1,40 μ.), τύπου «ρακέτα». Το αυτοκίνητο, «αγκάλιασε» την κολώνα που στήριζε τη διαφημιστική πινακίδα και αυτή (πινακίδα) έπεσε στο πεζοδρόμιο, ενώ απαιτήθηκε μία ώρα σχεδόν για τον απεγκλωβισμό του οδηγού από την Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Ο οδηγός μετά τον απεγκλωβισμό του, διακομίσθηκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου εξέπνευσε στις 8,05 π.μ. από καρδιακή ανακοπή συνεπεία «ρήξεως ισθμού αορτής», ενώ σύμφωνα με την γνωμάτευση του ιατροδικαστή του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος διενήργησε νεκροψία - νεκροτομή, ο θάνατος επήλθε «συνεπεία ρήξεως ανιούσης αορτής τραυματικής αιτιολογίας», κατά το τροχαίο ατύχημα. Παράλληλα, σύμφωνα με την έκθεση τοξικολογικής εξετάσεως του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν διαπιστώθηκε η παρουσία οινοπνεύματος, δηλητηρίου ή εξαρτησιογόνων ουσιών στο αίμα του οδηγού.
Οι συγγενείς του οδηγού (γονείς, αδελφός και οι δύο γιαγιάδες) προσέφυγαν στην Διοικητική Δικαιοσύνη κατά του Ελληνικού Δημοσίου υποστηρίζοντας ότι το τροχαίο ατύχημα και ο θάνατός του οφείλονταν σε παράνομες παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου.
Οι συγγενείς υποστήριξαν ότι στο πλαίσιο της αρμοδιότητας τους, τα όργανα του Δημοσίου υποχρεούνται να εποπτεύουν τους Ο.Τ.Α. για την αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων αφαίρεσης παράνομων διαφημιστικών πινακίδων και την επιβολή προστίμων, ενώ ανέφεραν ότι, η τοποθέτηση της διαφημιστικής πινακίδας, στην οποία προσέκρουσε το αυτοκίνητο, είχε εγκατασταθεί παράνομα (χωρίς προηγούμενη έγκριση της θέσης που τοποθετήθηκε, χωρίς άδεια και έλεγχο των προδιαγραφών της, όπως ορίζει ο Κ.Ο.Κ.).
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι το Δημόσιο, είχε υποχρέωση να απομακρύνει τη διαφημιστική πινακίδα και αυτό ανεξάρτητα από την ίδια υποχρέωση του Δήμου Αμαρουσίου και ότι η μη απομάκρυνσή της συνιστούσε, μη νόμιμη παράλειψη του Ελληνικού Δημοσίου και όχι αποκλειστική ευθύνη του Δήμου Αμαρουσίου, ενώ έκρινε ότι υπάρχει ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παράλειψης του Δημοσίου και του θανατηφόρου αποτελέσματος της σύγκρουσης του αυτοκινήτου με την διαφημιστική πινακίδα.
Παράλληλα, το δικαστήριο έκρινε ότι ο 24χρόνος έχει συνυπαιτιότητα στο ατύχημα κατά 30%. Και αυτό, γιατί παρότι οδηγούσε το αυτοκίνητο «υπό καλές καιρικές συνθήκες και σε καλή και ξηρά κατάσταση της οδού, με επαρκή ορατότητα, επιδεικνύοντας αμέλεια και έλλειψη προσοχής μέσου συνετού οδηγού σε νυχτερινή ώρα», παραβίασε τις διατάξεις του Κ.Ο.Κ., καθώς και την πινακίδα που υπάρχει στο σημείο του ατυχήματος, η οποία περιορίζει τη μέγιστη ταχύτητα σε 70 χλμ. ανά ώρα, ενώ εκείνος εκινείτο με ταχύτητα 95χλμ./ώρα περίπου, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου.
Το Διοικητικό Εφετείο επιδίκασε το ποσό των 350.000 ευρώ (συν τους νόμιμους τόκους) στους γονείς, στον αδελφό και τις δύο γιαγιάδες του άτυχου οδηγού ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο του γιού, αδελφού και εγγονού.
Όμως, το Δημόσιο άσκησε αναίρεση επί της εφετειακής απόφασης υποστηρίζοντας, μεταξύ των άλλων, ότι ο 24χρόνος ήταν συνυπαίτιος του ατυχήματος κατά 99% και ότι η ευθύνη απομάκρυνσης της παράνομης πινακίδας ανήκει στο Δήμο Αμαρουσίου, αλλά το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε ως αβάσιμους και αόριστους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου και επικύρωσε τη εφετειακή απόφαση.
12°
